Mewa ochocka
Larus schistisagus[1] | |||
Stejneger, 1884 | |||
Szata godowa | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
mewa ochocka | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Zasięg występowania | |||
występuje przez cały rok zimowiska |
Mewa ochocka[4] (Larus schistisagus) – gatunek dużego ptaka z rodziny mewowatych (Laridae), zamieszkujący wybrzeża północno-wschodniej i wschodniej Azji oraz zachodniej Alaski. Nie jest zagrożony wyginięciem[3].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Gatunek ten opisał w 1884 roku Leonhard Hess Stejneger, nadając mu nazwę Larus schistisagus[5], która obowiązuje do tej pory[4][6]. Miejsce typowe to Wyspa Beringa oraz okolice Pietropawłowska Kamczackiego[2][5]. Jest to gatunek monotypowy (nie wyróżnia się podgatunków)[6].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Gatunek ten jest lęgowy na wybrzeżach północno-wschodniej i wschodniej Syberii, zachodniej Alaski i północnej Japonii, także na Wyspach Kurylskich, Wyspach Komandorskich i Sachalinie[3][6]. Część populacji jest osiadła, a część zimuje w Japonii, Korei Północnej i Południowej, na wybrzeżu Chin i na Tajwanie (czyli głównie w rejonie Morza Ochockiego i Morza Japońskiego)[3][7].
Wyjątkowo pojawia się w Europie[8]; w Polsce stwierdzona po raz pierwszy w 2017 roku[9][10] (obserwacja z roku 2016[11] nie uzyskała akceptacji Komisji Faunistycznej[12]).
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała: 55–67 cm; rozpiętość skrzydeł: 132–148 cm; masa ciała: 1050–1700 g[13]. Obie płcie mają podobne upierzenie, choć samice są nieco mniejsze[13].
Pożywienie
[edytuj | edytuj kod]Podobnie jak inne mewy, mewa ochocka jest wszystkożerna – żywi się głównie rybami i morskimi bezkręgowcami, ale nie gardzi padliną, odpadkami, gryzoniami, a nawet owadami. Może rabować gniazda, a czasami także odbierać zdobycz innym morskim ptakom (kleptopasożytnictwo)[7].
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje mewę ochocką za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Całkowita liczebność populacji nie jest dokładnie znana; w 2006 roku zgrubnie szacowano, że zawiera się w przedziale 25 000 – 1 000 000 osobników. Trend liczebności populacji również nie jest znany[3][7].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Larus schistisagus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b D. Lepage: Slaty-backed Gull Larus schistisagus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-02-02]. (ang.).
- ↑ a b c d e Larus schistisagus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-04-30].
- ↑ a b L.H. Stejneger. Analecta Ornithologica. Second Series. „The Auk”. 1 (3), s. 231–233, 1884. (ang.).
- ↑ a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-02-02]. (ang.).
- ↑ a b c Species factsheet: Larus schistisagus. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-04-30]. (ang.).
- ↑ wynik wyszukiwania: Larus schistisagus. [w:] Tarsiger.com [on-line]. [dostęp 2021-04-30]. (ang.).
- ↑ B. Nowak. Pierwsze stwierdzenie mewy ochockiej Larus schistisagus w Polsce. „Ornis Polonica”. 59, s. 78–87, 2018.
- ↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 34. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2017. „Ornis Polonica”. 59, s. 119–153, 2018.
- ↑ Mewa ochocka po raz pierwszy w Polsce [online], stanislawczyz.pl, 3 grudnia 2016 [zarchiwizowane z adresu 2018-01-19] (pol.).
- ↑ Rok 2017. Orzeczenia negatywne z miesiąca: Maj [online], orzeczenie nr 15258, Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej PTZool [zarchiwizowane z adresu 2022-01-16] (pol.).
- ↑ a b N. Bouglouan: Slaty-backed Gull. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2020-06-19]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).