Mike Conway

Mike Conway
	; Mike Conway w 2009 roku
Państwo	Wielka Brytania
Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1983 ; Bromley
	Sezon 2014
Seria	FIA World Endurance Championship
Zespół	Toyota Racing
Samochód	Toyota TS040 Hybrid
Nr startowy	7
Partnerzy	Alexander Wurz; Kazuki Nakajima ; Stephane Sarrazin
	Sukcesy
	2004: Brytyjska Formuła Renault (mistrz); 2006: Brytyjska Formuła 3: (mistrz); 2006: Grand Prix Makau (zwycięzca)
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Mike Conway (ur. 19 kwietnia 1983 w Bromley) – brytyjski kierowca wyścigowy.

Kariera

Początki kariery

Karierę rozpoczął od kartingu. Jego największym sukcesem był wówczas tytuł mistrza swego kraju. Po zakończeniu kariery kartingowej, zadebiutował w 2001 roku w Brytyjskiej Formule Junior Ford. Startował tam zarówno w głównej, jak i zimowej edycji. W kolejnym sezonie brał już udział w jej seniorskim odpowiedniku. Po roku jeżdżenia, przeszedł do bardziej prestiżowej, Brytyjskiej Formuły Renault, gdzie startował w ekipie Fortec Motorsport. Przez cały sezon pokazywał się z bardzo dobrej strony, ostatecznie kończąc ją na 4. miejscu. Podobnie, jak w Formule Ford wystąpił w zimowej edycji, którą zakończył z tytułem wicemistrzowskim. W kolejnym roku startów w tej serii został już jej mistrzem.

Dzięki dobrym wynikom dostał szansę angażu w Brytyjskiej Formule 3, również w tym samym zespole. Dobra współpraca zaowocowała trzecim miejscem na koniec sezonu, w zaledwie pierwszym roku startów. Ambicje Conwaya były jednak większe, czego powodem było przejście do mocniejszego w tym czasie zespołu Räikkönen Robertson Racing (jego współwłaścicielem jest Kimi Räikkönen). Decyzja ta okazała się słuszna. Równa i konsekwentna jazda została nagrodzona tytułem mistrzowskim już w drugim sezonie startów. Poza tym nieoczekiwanie zwyciężył w prestiżowym wyścigu Grand Prix Makau (również w tym teamie), uważanym przez fachowców za nieoficjalne mistrzostwa świata Formuły 3. Tak świetne rezultaty nie mogły więc pozostać bez echa. Oprócz występu w dwóch wyścigach GP2 w zespole DPR Direxiv, dostał nagrodę "National Driver of the Year" na najbardziej obiecującego, brytyjskiego kierowcę roku.

Seria GP2

Lata 2007-2008 dzielił między starty w GP2 a pracą w roli testera ekipy Hondy, startującej w Formule 1. Pierwszy pełny sezon w przedsionku F1, który spędził w ekipie Super Nova Racing, nie był jednak najlepszy dla Brytyjczyka. Dorobek zaledwie 19 punktów przy puli swojego kolegi z zespołu wyglądał wręcz kompromitująco. Ukończył go wówczas na 14. pozycji. W drugim roku startów reprezentował barwy pozornie słabszego Trident Racing. Mimo tego rok ten okazał się lepszy dla Mike'a, z racji pierwszego zwycięstwa oraz równiejszej jazdy. Ostatecznie ukończył go na 12. pozycji, mając w dorobku równe 20 punktów. W roku 2009 postanowił zakończyć działalność w GP2 i po braku szansy debiutu w królowej motorsportu, wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie rozpoczął ściganie się w Indy Racing League w ekipie Dreyer & Reinbold Racing.

IRL IndyCar Series

Początki dla Conwaya nie były łatwe, często nie dojeżdżał do mety. Dopiero w dalszej części sezonu zaczęły się pojawiać lepsze wyniki, w tym pierwsze podium (3. miejsce na torze Infineon Raceway), a cały sezon zakończył na 17. miejscu.

W sezonie 2010 kontynuował starty w zespole Dreyer & Reinbold Racing. Na ostatnim okrążeniu wyścigu Indianapolis 500 brał udział w kolizji z Ryanem Hunter-Reayem, w którego samochodzie zabrakło paliwa. Bolid Conwaya rozbił się o zewnętrzną siatkę ochronną i rozpadł na dwie części. W efekcie Conway doznał złamania lewej kostki oraz żeber, co wykluczyło go ze startów do końca sezonu^[1].

1 lutego 2011, zespół Andretti Autosport ogłosił, że podpisał z Conwayem kontrakt na pełny cykl startów w sezonie 2011^[2]. W Long Beach odniósł swoje pierwsze zwycięstwo, ale pozostała część sezonu była bardzo nieudana i w klasyfikacji zajął 17. miejsce.

Na sezon 2012 Conway przeniósł się do zespołu A.J. Foyt Enterprises. Był to kolejny nieudany sezon w jego wykonaniu, a w wyścigu Indianapolis 500 zaliczył kolejny poważny wypadek, z którego wyszedł bez szwanku. Najlepszy wynik osiągnął w Toronto zajmując tam trzecie miejsce, a sezon zakończył na 21. miejscu. Ponadto nie wystartował w ostatnim wyścigu sezonu na torze owalnym w Fontanie, argumentując to tym, że nie czuje się już komfortowo startując na torach owalnych i nie zamierza już uczestniczyć w wyścigach na takich torach^[3].

W sezonie 2013 startuje w serii FIA World Endurance Championship, a w IndyCar występuje w wybranych wyścigach. Na torze w Detroit wystąpił w dwóch wyścigach i zajął dwukrotnie miejsce na podium raz zwyciężając i raz zajmując trzecie miejsce.

Wyniki w karierze

Sezon	Seria	Zespół	Starty	PP	Zwyc.	Punkty	Pozycja
2004	Brytyjska Formuła Renault	Fortec Motorsport	18	9	8	518	1.
2005	Brytyjska Formuła 3	Fortec Motorsport	19	0	1	192	3.
2006	Brytyjska Formuła 3	Räikkönen Robertson Racing	20	8	8	311	1.
2006	Seria GP2	DPR Direxiv	2	0	0	0	29.
2007	Seria GP2	Super Nova Racing	21	0	0	19	14.
2008	Seria GP2	Trident Racing	20	2	1	20	12.
2009	IRL IndyCar Series	Dreyer & Reinbold Racing	17	0	0	261	17.
2010	IRL IndyCar Series	Dreyer & Reinbold Racing	6	0	0	110	25.
2011	IRL IndyCar Series	Andretti Autosport	16	0	1	260	17.
2012	IRL IndyCar Series	A.J. Foyt Enterprises	14	0	0	233	21.
2013	FIA World Endurance Championship (LMP2)	G-Drive Racing	8	3	4	132	3.
	IRL IndyCar Series	Rahal Letterman Lanigan Racing	7	1	1	185	23
	IRL IndyCar Series	Dale Coyne Racing	7	1	1	185	23
2014	FIA World Endurance Championship (LMP1)	Toyota Racing	8	3	4	132	3.
2014	Verizon IndyCar Series	Ed Carpenter Racing	3	0	1	0	NS

Wyniki w Indianapolis 500

Rok	Nadwozie	Silnik	Start	Wynik	Uwagi
2009	Dallara	Honda	27	18
2010	Dallara	Honda	15	19	Kolizja z R. Hunter-Reayem
2012	Dallara	Honda	29	29	Wypadek

Przypisy

↑ Conway sidelined for three months. autosport.com, 2010-06-01. [dostęp 2010-06-02]. (ang.).
↑ ANDRETTI AUTOSPORT SIGNS MIKE CONWAY TO FULLTIME INDYCAR DRIVE IN 2011. andrettiautosport.com, 2011-02-01. [dostęp 2011-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-04)]. (ang.).
↑ Mike Conway asks out of race. espn.go.com, 2012-09-13. [dostęp 2013-07-03]. (ang.).

Bibliografia

[1] Conway sidelined for three months. autosport.com, 2010-06-01. [dostęp 2010-06-02]. (ang.).

[2] ANDRETTI AUTOSPORT SIGNS MIKE CONWAY TO FULLTIME INDYCAR DRIVE IN 2011. andrettiautosport.com, 2011-02-01. [dostęp 2011-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-04)]. (ang.).

[3] Mike Conway asks out of race. espn.go.com, 2012-09-13. [dostęp 2013-07-03]. (ang.).

[1]

[2]

[3]