Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1934

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1934
Campionato Mondiale di Calcio
1930 1938
ilustracja
Dyscyplina

piłka nożna

Organizator

FIFA

Szczegóły turnieju
Gospodarz

 Włochy

Otwarcie

27 maja, Florencja

Zamknięcie (finał)

10 czerwca, Rzym

Liczba drużyn

16 (z 4 konfederacji)

Liczba aren

8 (w 8 miastach)

I miejsce

 Włochy

II miejsce

 Czechosłowacja

III miejsce

 III Rzesza

Statystyki turnieju
Liczba meczów

17

Liczba bramek

70 (4,12 na mecz)

Oglądalność

358 000 (21 059 na mecz)

Król strzelców

Czechosłowacja Oldřich Nejedly (5 goli)[a]

Strona internetowa
Państwa, uczestnicy mistrzostw świata 1934

II Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej odbyły się w dniach od 27 maja do 10 czerwca 1934 roku (częściowo wskutek udanych zabiegów Benito Mussoliniego) we Włoszech. O organizację turnieju finałowego starała się również Szwecja. Międzynarodowa Federacja Piłki Nożnej podjęła decyzję o wyborze gospodarza na kongresie w październiku 1932 roku w Sztokholmie. Były to pierwsze mistrzostwa, do których drużyny musiały się kwalifikować. Na kongresie ustalono pięć punktów uściślających zasady wyłaniania uczestników mistrzostw:

  1. w ciągu 12 miesięcy muszą odbyć się mecze eliminacyjne i finałowe
  2. liczba drużyn w finałach nie może być większa niż 16
  3. przy zgłoszeniu większej ilości chętnych należy przeprowadzić eliminacje
  4. mecze eliminacyjne należy rozlosować
  5. zasady rozgrywek podczas eliminacji pozostawić zainteresowanym federacjom, w porozumieniu z FIFA.

W strefie południowoamerykańskiej awans bez gry uzyskały reprezentacja Brazylii i reprezentacja Argentyny. Obrońca tytułu, reprezentacja Urugwaju, nie wystartowała w ogóle. Po raz pierwszy pojawił się przedstawiciel Afryki – reprezentacja Egiptu. Do eliminacji przystąpiły 32 drużyny, a 16 z nich zagrało w turnieju finałowym. Reprezentacja Włoch została drugim w historii mistrzem świata pokonując 2−1 w meczu finałowym rozegranym 10 czerwca w Rzymie na Stadio del Partia Nazionale Fascista (obecnie Stadio Olimpico) reprezentację Czechosłowacji. Po raz pierwszy do wyłonienia zwycięzcy potrzebna była dogrywka. W turnieju zadebiutowały reprezentacje Austrii, Czechosłowacji, Egiptu, Hiszpanii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Szwecji, Węgier i Włoch.

11 czerwca 1933 roku odbył się pierwszy, historyczny mecz eliminacyjny MŚ (w poprzednich mistrzostwach nie rozgrywano eliminacji): Szwecja 6-2 Estonia. Podczas turnieju miał miejsce pierwszy walkower w historii MŚ: reprezentacja Polski nie stawiła się na mecz rewanżowy z reprezentacją Czechosłowacji. Pierwsze bezpośrednie transmisje radiowe z meczów finałowych MŚ mają miejsce podczas tychże mistrzostw[1].

Odnotowano zaciętą walkę między reprezentacją Włoch i reprezentacją Hiszpanii w ćwierćfinale. Po remisie w obfitującym w faule meczu i dogrywce, rozegrano pojedynek barażowy, w którym zwyciężyli Włosi[1].

Mecz finałowy rozgrywany był na Stadionie Narodowej Partii Faszystowskiej, a cały turniej wykorzystany był przez gospodarzy do propagowania faszyzmu, podobnie jak w roku 1936 podczas XI Letnich Igrzysk Olimpijskich w Berlinie[1].

Eliminacje

[edytuj | edytuj kod]

W eliminacjach dało się zauważyć nieobecność kilku znaczących reprezentacji. Zdobywca poprzedniego tytułu - reprezentacja Urugwaju, odmówiła udziału w turnieju, z powodu braku występu w mistrzostwach świata w 1930 reprezentacji Włoch i wielu innych europejskich drużyn. W rezultacie mundial w 1934 roku był jedynym, w którym nie wzięli udziału obrońcy tytułu. Startu odmówiły także drużyny z Wielkiej Brytanii, które miały największe piłkarskie doświadczenie. Reprezentacja Włoch po raz pierwszy i jedyny nie miała zagwarantowanego miejsca w finałach jako gospodarz. Tylko 10 spośród wszystkich startujących, a zaledwie 4 finalistów, było spoza Europy. Eliminacje strefy Ameryki Północnej odbyły się w Rzymie na trzy dni przed turniejem. Udział wzięły tylko 2 drużyny: reprezentacja Stanów Zjednoczonych i przegrana reprezentacja Meksyku, która wróciła do domu po rozegraniu jednego spotkania.

Zakwalifikowane zespoły

[edytuj | edytuj kod]

Do finałowego turnieju zakwalifikowało się 16 drużyn. Włochy, pomimo że byli gospodarzami, również musieli wziąć udział w eliminacjach.

Konfederacja Reprezentacja Ostatni występ w MŚ Najlepszy wynik w MŚ Wynik
CAF(Afryka)  Królestwo Egiptu debiutant 1/8 finału
CONCACAF(Ameryka Centralna, Północna i Karaiby)  Stany Zjednoczone 1930 Półfinał (1930) 1/8 finału
CONMEBOL(America Południowa)  Argentyna 1930 II miejsce (1930) 1/8 finału
 Brazylia 1930 Faza Grupowa (1930) 1/8 finału
UEFA(Europa)  Austria debiutant IV miejsce
 Belgia 1930 Faza Grupowa (1930) 1/8 finału
 Czechosłowacja debiutant II miejsce
 Francja 1930 Faza Grupowa (1930) 1/8 finału
 Hiszpania debiutant Ćwierćfinał
 Holandia debiutant 1/8 finału
 III Rzesza debiutant III miejsce
 Rumunia 1930 Faza Grupowa (1930) 1/8 finału
 Szwajcaria debiutant Ćwierćfinał
 Szwecja debiutant Ćwierćfinał
 Węgry debiutant Ćwierćfinał
 Włochy debiutant Mistrz

Składy drużyn

[edytuj | edytuj kod]

Stadiony

[edytuj | edytuj kod]
Bolonia Genua Mediolan
Stadio Littorale Stadio Vittorio Marassi Stadio San Siro
Pojemność: 50 100 Pojemność: 36 703 Pojemność: 55 000
Florencja
Stadio Giovanni Berta
Pojemność: 47 290
Turyn
Stadio Benito Mussolini
Pojemność: 28 140
Neapol Rzym Triest
Stadio Giorgio Ascarelli Stadio del PNF Stadio Littorio
Pojemność: 40 000 Pojemność: 47 300 Pojemność: 8 000

Sędziowie

[edytuj | edytuj kod]
  • Belgia Luis Baert - 1 spotkanie (jako sędzia główny)
  • Rinaldo Barlassina - 3 spotkania
  • Austria Alois Beranek - 1 spotkanie
  • III Rzesza Alfred Birlem - 1 spotkanie
  • Ferruccio Bonivento - 0 spotkań
  • Austria Erwin Braun - 1 spotkanie
  • Camillo Caironi - 0 spotkań
  • Ettore Carminati - 0 spotkań
  • Albino Carraro - 1 spotkanie
  • Generoso Dattilo - 0 spotkań
  • Szwecja Ivan Eklind - 3 spotkania (w tym mecz finałowy)
  • Pedro Escartin - 0 spotkań
  • Mihaly Ivancsics - 0 spotkań
  • Belgia John Langenus - 1 spotkanie
  • Francesco Mattea - 2 spotkania
  • Ermenegildo Melandri - 0 spotkań
  • Szwajcaria Rene Mercet - 2 spotkania
  • Królestwo Egiptu Youssof Mohammed - 0 spotkań
  • Holandia Johannes van Moorsel - 1 spotkanie
  • Otello Sassi - 0 spotkań
  • Giuseppe Scarpi - 0 spotkań
  • Raffaele Scorzoni - 0 spotkań
  • Giuseppe Turbiani - 0 spotkań


John Langenus był jedynym z grona 23 sędziów, który sędziował mecze na mistrzostwach w 1930 roku.

Faza pucharowa

[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie[2]:

1/8 finału

[edytuj | edytuj kod]

27 maja 1934
16:30
III Rzesza 
Kobierski Gol 25'
Siffling Gol 49'
Conen Gol 66'70'87'
5:2
(1:2)
 Belgia
Gol 29'43' Voorhoof
Stadio Giovanni Berta, Florencja
Widzów: 8 000
Sędzia: Francesco Mattea

27 maja 1934
16:30
Hiszpania 
Iraragorri Gol 18' (k)25'
Lángara Gol 29'
3:1
(3:0)
 Brazylia
Gol 55' Leônidas
Stadio Luigi Ferraris, Genua
Widzów: 25 000
Sędzia: III Rzesza Alfred Birlem

27 maja 1934
16:30
Węgry 
Teleki Gol 11'
Toldi Gol 31'61'
Vincze Gol 54'
4:2
(2:2)
 Królestwo Egiptu
Gol 39'43' Fawzi
Stadio Giorgio Ascarelli, Neapol
Widzów: 12 000
Sędzia: Rinaldo Barlassina

27 maja 1934
16:30
Szwajcaria 
Kielholz Gol 7'43'
Abegglen Gol 69'
3:2
(2:1)
 Holandia
Gol 19' Smit
Gol 84' Vente
Stadio San Siro, Mediolan
Widzów: 40 000
Sędzia: Szwecja Ivan Eklind

27 maja 1934
16:30
Włochy 
Schiavio Gol 18'29'64'
Orsi Gol 20'69'
Ferrari Gol 63'
Meazza Gol 90'
7:1
(3:0)
 Stany Zjednoczone
Gol 57' Donelli
Stadio Nazionale, Rzym
Widzów: 13 000
Sędzia: Szwajcaria Rene Mercet

27 maja 1934
16:30
Czechosłowacja 
Puč Gol 50'
Nejedlý Gol 67'
2:1
(0:1)
 Rumunia
Gol 11' Dobay
Stadio Littorio, Triest
Widzów: 8 000
Sędzia: Belgia Jean Langenus

27 maja 1934
16:30
Szwecja 
Jonasson Gol 9'67'
Kroon Gol 79'
3:2
(1:1)
 Argentyna
Gol 4' Belis
Gol 48' Galateo
Stadio Littorale, Bolonia
Widzów: 15 000
Sędzia: Austria Eugen Braun

27 maja 1934
16:30
Austria 
Sindelar Gol 44'
Schall Gol 93'
Bican Gol 109'
3:2 dogr.
(1:1)
 Francja
Gol 18' Nicolas
Gol 116' (k.) Verriest
Stadio Benito Mussolini, Turyn
Widzów: 20 000
Sędzia: Holandia Johannes van Moorsel

Ćwierćfinały

[edytuj | edytuj kod]

Informacje o publiczności pochodzą z Transfermarkt[3].


31 maja 1934
16:30
III Rzesza 
Hohmann Gol 57' (74)
2:1
(0:0)
 Szwecja
Gol 85' Dunker
Stadio San Siro, Mediolan
Widzów: 3 000
Sędzia: Rinaldo Barlassina

31 maja 1934
16:30
Czechosłowacja 
Svoboda Gol 36'55'
Nejedlý Gol 84'
3:2
(1:1)
 Szwajcaria
Gol 18' Kielholz
Gol 64' Jäggi
Stadio Benito Mussolini, Turyn
Widzów: 12 000
Sędzia: Austria Alois Beranek

31 maja 1934
16:30
Austria 
Horvath Gol 27'
Zischek Gol 71'
2:1
(1:0)
 Węgry
Gol 80' (k) Sárosi
Stadio Littorale, Bolonia
Widzów: 23 000
Sędzia: Francesco Mattea

31 maja 1934
16:30
Włochy 
Ferrari Gol 45'
1:1
(1:1)
Hiszpania 
Gol 31' Regueiro
Stadio Giovanni Berta, Florencja
Widzów: 35 000
Sędzia: Belgia Louis Baert

Dodatkowy mecz rozstrzygający pomiędzy gospodarzami a Hiszpanią został rozegrany następnego dnia - 1 czerwca.


1 czerwca 1934
16:30
Włochy 
Meazza Gol 12'
1:0
(1:0)
Hiszpania  Stadio Giovanni Berta, Florencja
Widzów: 43 000
Sędzia: Szwajcaria René Mercet

Półfinały

[edytuj | edytuj kod]

3 czerwca 1934
16:30
 Czechosłowacja
Nejedlý Gol 19'71'80'
3:1
(1:0)
III Rzesza 
Gol 62' Noack
Stadio Nazionale, Rzym
Widzów: 15 000
Sędzia: Rinaldo Barlassina

3 czerwca 1934
16:30
Włochy 
Guaita Gol 10'
1:0
(1:0)
Austria  Stadio San Siro, Mediolan
Widzów: 35 000
Sędzia: Szwecja Ivan Eklind

Mecz o III miejsce

[edytuj | edytuj kod]

7 czerwca 1934
18:00
III Rzesza 
Lehner Gol 1'40'
Conen Gol 15'
3:2
(1:0)
Austria 
Gol 35' Horvath
Gol 63' Sesta
Stadio Giorgio Ascarelli, Neapol
Widzów: 7 000
Sędzia: Albino Carraro

Finał

[edytuj | edytuj kod]

10 czerwca 1934
17:00
Włochy 
Orsi Gol 81'
Schiavio Gol 95'
2:1 dogr.
(0:0)
Czechosłowacja 
Gol 76' Puč
Stadio Nazionale, Rzym
Widzów: 50 000
Sędzia: Szwecja Ivan Eklind

Składy finału:

[edytuj | edytuj kod]
 Włochy  Czechosłowacja
Gianpiero Combi (C) František Plánička (C)
Eraldo Monzeglio Ladislav Ženíšek
Luigi Allemandi Josef Čtyřoký
Attilio Ferraris Josef Košťálek
Luis Monti Štefan Čambal
Luigi Bertolini Rudolf Krčil
Enrique Guaita František Junek
Giuseppe Meazza František Svoboda
Angelo Schiavio Jiří Sobotka
Giovanni Ferrari Oldřich Nejedlý
Raimundo Orsi Antonín Puč


 

MISTRZ ŚWIATA 1934

WŁOCHY
 1. TYTUŁ MISTRZA ŚWIATA

Strzelcy

[edytuj | edytuj kod]

5 goli

[edytuj | edytuj kod]

4 gole

[edytuj | edytuj kod]

3 gole

[edytuj | edytuj kod]

2 gole

[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja końcowa

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Reprezentacja Punkty Bramki +/− Bramki zdobyte
Strefa medalowa
złoto  Włochy 12 +9 12
srebro  Czechosłowacja 9 +3 9
brąz  III Rzesza 9 +3 11
4.  Austria 6 0 7
Wyeliminowane w ćwierćfinale
5.  Węgry 3 +1 5
6.  Hiszpania 3 +1 4
7.  Szwajcaria 3 0 5
8.  Szwecja 3 0 4
Wyeliminowane w 1/8 finału
9.  Argentyna 0 -1 2
10.  Francja 0 -1 2
11.  Holandia 0 -1 2
12.  Rumunia 0 -1 1
13.  Królestwo Egiptu 0 -2 2
14.  Brazylia 0 -2 1
15.  Belgia 0 -3 2
16.  Stany Zjednoczone 0 -6 1

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. FIFA początkowo uznawała, że Nejedlý strzelił 4 bramki wraz z piłkarzem Niemiec Edmundem Conenem oraz Włochem Angelo Schiavio. Jednak FIFA zrewidowała te stwierdzenia i w listopadzie 2006 r. postanowiła, że Nejedlý strzelił 5 goli. Został ogłoszony samodzielnym królem strzelców Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej we Włoszech w 1934 r.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Echa Stadionów - Historia Mistrzostw Świata 1930-1994. Nr 1-2(11-12), ss. 57-58, marzec 1998. ISSN 1427-5392
  2. 1934 FIFA World Cup Italy™ [online], www.fifa.com [dostęp 2023-07-10] (ang.).
  3. World Cup 1934 - Groups & Matchdays [online], www.transfermarkt.com [dostęp 2023-07-10] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]