Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Mizerów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mizerów
wieś
Ilustracja
Zarządcówka w Mizerowie
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

pszczyński

Gmina

Suszec

Liczba ludności (2022)

1558[2]

Strefa numeracyjna

32

Kod pocztowy

43-265[3]

Tablice rejestracyjne

SPS

SIMC

0222031

Położenie na mapie gminy Suszec
Mapa konturowa gminy Suszec, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Mizerów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Mizerów”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Mizerów”
Położenie na mapie powiatu pszczyńskiego
Mapa konturowa powiatu pszczyńskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Mizerów”
Ziemia49°59′25″N 18°48′02″E/49,990278 18,800556[1]
Nieoficjalny herb wsi Mizerów

Mizerów (niem. Miserau) – wieś w Polsce w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim, w gminie Suszec.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Leży na Równinie Pszczyńskiej, ok. 10 km na zachód od Pszczyny. Zabudowania ciągną się w większości wzdłuż prawego brzegu Pszczynki.

Integralne części wsi Mizerów[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0222048 Borki część wsi
0222054 Konradów część wsi
0222060 Średni Dwór część wsi


W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mizerów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Zabytkowy spichlerz

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
  • Zarządcówka (ul. Lipki 2) - siedziba dawnego zarządcy okolicznego majątku. Zbudowana w I połowie XIX w. we wschodniej części wsi, późnoklasycystyczna. Zbudowana na rzucie prostokąta z ryzalitami w osi dłuższych boków i późniejszą dobudówką od tyłu[6]. Piętrowa, podpiwniczona, murowana z cegły, potynkowana, nakryta dachem czterospadowym krytym dachówką[7]. Elewacja frontowa siedmioosiowa, elewacje boczne czteroosiowe. W silniej wysuniętym ryzalicie frontowym wgłębny arkadowy portyk z kolumnanmi i fragmentem kamiennej balustrady, zwieńczony trójkątnym frontonem[7]. Archiwolta spinająca od góry kolumny podzielona pasami, w polach pomiędzy nimi oraz po bokach archiwolty płaskorzeźbione rozety; w polu frontonu okrągłe okno, pod portykiem okno półkoliste[6]. Na początku XXI w. budynek gruntownie remontowany.
  • Oficyna - klasycystyczna z I. połowy XIX w., murowana, potynkowana. Wzniesiona na planie prostokąta. Parterowa, podpiwniczona, nakryta dachem naczółkowym krytym dachówką. Elewacja frontowa pięcioosiowa. Układ wnętrz dwutraktowy z sienią na osi[6]. Częściowo przebudowana.
  • Spichlerz - klasycystyczny z I. połowy XIX w., murowany na rzucie prostokąta. Nakryty dachem naczółkowym krytym dachówką[6]. Piętrowy, kondygnacje rozdzielone gzymsem. Elewacja frontowa dziewięcioosiowa, boczna - czteroosiowa.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 81176
  2. Stan na dzień 31.12.2022 r. - suszec.pl [online], pl/pl/14332/0/stan-na-dzien-31-12-222-r-.html [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 787 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. Rejestr TERYT. Jednostki podziału terytorialnego (TERC). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2023-07-18].
  6. a b c d Izabela Rejduch-Samkowa (red.), Jan Samek (red.): Katalog zabytków sztuki w Polsce. Tom VI. Województwo katowickie. Zeszyt 10. Powiat pszczyński. Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk i Wojewódzki Konserwator Zabytków w Katowicach, 1961, s. 21.
  7. a b Płazak Ignacy: Pszczyna. Zabytki miasta i regionu. Przewodnik po muzeum. Pszczyna: Muzeum Wnętrz Pałacowych w Pszczynie, 1974, s. 24.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]