Mohammad Hatta
Mohammad Hatta (ur. 1902, zm. 1980) – indonezyjski polityk.
Studiował w Batawii (1919–1921) i Lejdzie (1931–1932)[1]. Działał w Stowarzyszeniu Indonezyjskim, był jednym z liderów tej organizacji. Związany z Indonezyjską Partią Narodową, wraz z Sukarno zakładał Partię Indonezji[2]. W 1933 został aresztowany i zesłany do Papui Zachodniej, potem zaś na Moluki[3]. W 1943, wspólnie z Sukarno, stanął na czele współpracującego z Japończykami Ośrodka Siły Społecznej[4]. 17 sierpnia 1945 uczestniczył w proklamowaniu niepodległości Indonezji[5], dzień później objął stanowisko pierwszego wiceprezydenta kraju[6]. W lipcu 1956 zrezygnował z urzędu[7]. Stał również na czele rządu (29 stycznia 1948 – 16 stycznia 1950)[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Laskowska 2012 ↓, s. 60.
- ↑ Laskowska 2012 ↓, s. 61.
- ↑ Laskowska 2012 ↓, s. 182.
- ↑ Laskowska 2012 ↓, s. 66.
- ↑ Laskowska 2012 ↓, s. 69.
- ↑ Laskowska 2012 ↓, s. 70.
- ↑ Laskowska 2012 ↓, s. 76.
- ↑ Countries I. Rulers.org. [dostęp 2012-07-18]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Natalia Laskowska: Indonezja. Warszawa: TRIO, 2012. ISBN 978-83-7436-290-0.
Kontrola autorytatywna (osoba):