Mulieris dignitatem

Mulieris dignitatem

Autor	Jan Paweł II
Tematyka	teologia
Typ utworu	list apostolski
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Watykan
Język	łacina
Data wydania	1988
Wydawca	Libreria Editrice Vaticana
poprzednia Euntes in mundum universum następna Vicesimus Quintus Annus

Mulieris dignitatem – list apostolski Jana Pawła II o godności i powołaniu kobiety, wydany 15 sierpnia 1988, z okazji Roku Maryjnego. Jest to pierwszy wielkiej rangi dokument papieski w całości poświęcony kwestii współczesnej kobiety.

Struktura

List składa się z 31 punktów, rozłożonych w dziewięciu rozdziałach: I. Wprowadzenie (1-2); II. Niewiasta - Bogarodzica (Theotókos) (3-5); III. Obraz i podobieństwo Boga (6-8); IV. Ewa - Maryja (9-11); V. Jezus Chrystus (12-16); VI. Macierzyństwo - dziewictwo (17-22); VII. Kościół - Oblubienica Chrystusa (23-27); VIII. Największa jest miłość (28-30); IX. Zakończenie (31).

Kontekst powstania

List apostolski Mulieris dignitatem był poprzedzony przeżyciem Roku Maryjnego, wydaniem encykliki Redemptoris Mater i VII Zwyczajnym Zgromadzeniem Generalnym Synodu Biskupów w Rzymie (1987), poświęconym Powołaniu i misji świeckich w Kościele i w świecie dwadzieścia lat po Soborze Watykańskim II, w którym uczestniczyła też 22 osobowa grupa kobiet. Kobiety stanowią ogromną część laikatu w Kościele, ich czynny udział w życiu Kościoła i jego misji jest niekwestionowany. Mają one jednak czasami odczucie, że nie są traktowane tak w Kościele, jak w świecie, na równych prawach; niekiedy czują, że są nawet dyskryminowane. Słuszne więc było zajęcie się Synodu Biskupów kwestią laikatu, ze szczególnym uwzględnieniem kobiety, którego swoistym echem (a nie owocem prac) stał się list apostolski o godności i powołaniu kobiety.

Syntenza myśli papieskiej

Autor Mulieris Dignitatem źródeł godności i powołania kobiety szuka w Objawieniu Bożym. Najpierw naprowadza na lekturę bliblijnego "początku", zapisanego w Rdz 1, 27, by stwierdzić ten sam "obraz i podobieństwo Boga" w człowieku - mężczyźnie i kobiecie. Następuje potem ontologiczno-statyczna interpretacja tego obrazu-podobieństwa, ukazująca w mężczyźnie i kobiecie rozum i wolę, a następnie funkcyjno-dynamiczna, podkreślająca ich zdolność do poznania i miłowania się wzajemnego. Mężczyzna i kobieta nie mogą żyć "samotnie", są powołani do bytowania jako "jedność dwojga" we wspólnym człowieczeństwie, czyli w relacji do siebie i dla siebie: kobieta jest drugim "ja" mężczyzny (por. Rdz 2, 23). W nowotestamentalnej z kolei interpretacji obrazu-podobieństwa wpomniana "jedność dwojga" wskazuje na to, że w stworzenie człowieka - mężczyzny i kobiety - zostało wpisane pewne podobieństwo do Boskiej komunii, poprzez którą trzy Osoby Boskie miłują się w wewnętrznej tajemnicy jednego życia Bożego (por. 1 J 4, 14). To podobieństwo w miłości zostało już od "początku" wpisane w człowieka - mężczyznę i kobietę - jako właściwość ich bytu osobowego, jako dar, a równocześnie jako wezwanie i zadanie. Jest ono fundamentem całego etosu ludzkiego, w którym znane i szanowane są godność i powołanie kobiety, tak jak szanowane są w przypadku mężczyzny.

Linki zewnętrzne

• Zindeksowana treść listu na portalu JP2online.pl