Myszor
| Maxomys | |||
| Sody, 1936[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – myszor rudy (M. surifer) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
myszor | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Mus bartelsii Jentink, 1910 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Myszor[2] (Maxomys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji Południowo-Wschodniej[3][4][5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 95–226 mm, długość ogona 88–265 mm, długość ucha 15–30 mm, długość tylnej stopy 22–49,9 mm; masa ciała 25–285 g[4][6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1936 roku holenderski teriolog Henri Jacob Victor Sody na łamach Natuurkundig tijdschrift voor Nederlandsch Indië[1]. Na gatunek typowy Sody wyznaczył myszora jawajskiego (M. bartelsii).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]Maxomys: Max Eduard Gottlieb Bartels (1871–1936), holenderski kierownik plantacji herbaty, przyrodnik na Jawie w latach 1895–1936; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[1].
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[7][6][3][2]:
- Maxomys moi (H.C. Robinson & Kloss, 1922) – myszor indochiński
- Maxomys bartelsii (Jentink, 1910) – myszor jawajski
- Maxomys surifer (G.S. Miller, 1900) – myszor rudy
- Maxomys panglima (H.C. Robinson, 1921) – myszor palawański
- Maxomys pagensis (G.S. Miller, 1903) – myszor mentawajski
- Maxomys rajah (O. Thomas, 1894) – myszor królewski
- Maxomys whiteheadi (O. Thomas, 1894) – myszor sundajski
- Maxomys inas (Bonhote, 1906) – myszor malajski
- Maxomys inflatus (H.C. Robinson & Kloss, 1916) – myszor szerokonosy
- Maxomys hylomyoides (H.C. Robinson & Kloss, 1916) – myszor sumatrzański
- Maxomys tajuddinii Ahmadi, Maryanto & Maharadatunkamsi, 2012 – myszor borneański
- Maxomys alticola (O. Thomas, 1888) – myszor górski
- Maxomys baeodon (O. Thomas, 1894) – myszor mały
- Maxomys musschenbroekii (Jentink, 1879) – myszor leśny
- Maxomys wattsi Musser, 1991 – myszor stokowy
- Maxomys ochraceiventer (O. Thomas, 1894) – myszor ochrowobrzuchy
- Maxomys dollmani (Ellerman, 1941) – myszor nadrzewny
- Maxomys hellwaldii (Jentink, 1878) – myszor celebeski
Opisano również gatunek wymarły z pliocenu dzisiejszej Mjanmy[8]:
- Maxomys pliosurifer Nishioka, Takai, Nishimura, Thaung Htike, Zin Maung Maung Thein, Egi, Tsubamoto & Maung Maung, 2014
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c H.J.V. Sody. Seventeen new generic, specific and subspecific names for Dutch East Indian mammals. „Natuurkundig tijdschrift voor Nederlandsch Indië”. 96, s. 55, 1936. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 271–272. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 462–464. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 858–863. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Maxomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-05].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 295–297. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-09]. (ang.).
- ↑ Y. Nishioka, M. Takai, T.D. Nishimura, Thaung Htike, Zin Maung Maung Thein, N. Egi, T. Tsubamoto & Maung Maung. Late Pliocene rodents from the Irrawaddy sediments of central Myanmar and their palaeogeographical significance. „Journal of Systematic Palaeontology”. 13 (4), s. 295, 2014. DOI: 10.1080/14772019.2014.909537. (ang.).