No Exit
Wykonawca albumu studyjnego | ||||
Blondie | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Nagrywany |
1998 w Red Night Recording, Electric Lady Studios i Chung King House Of Metal (Nowy Jork) | |||
Gatunek | ||||
Długość |
59:05 | |||
Wydawnictwo |
Beyond Records | |||
Producent |
Craig Leon | |||
Oceny | ||||
Album po albumie | ||||
| ||||
Single z albumu No Exit | ||||
|
No Exit – album zespołu Blondie wydany przez wytwórnię Chrysalis Records w lutym 1999. Nagrań dokonano w Red Night Recording, Electric Lady Studios i Chung King House Of Metal w Nowym Jorku w 1998.
Jego produkcji podjął się Craig Leon (choć nad pierwszymi nagraniami demo pracował najsłynniejszy z producentów Blondie – Mike Chapman). Płyta okazała się dla zespołu dużym sukcesem; pierwszy singel – „Maria” trafił na pierwsze miejsce listy przebojów w Wielkiej Brytanii czyniąc Blondie pierwszym wykonawcą mającym przez kolejne trzy dekady – lata 70., 80. i 90. – „numery jeden” na listach przebojów. Singel osiągnął szczyt list przebojów aż w 14 krajach. W rodzimej Ameryce powodzenie okazało się mniejsze. Co prawda album dotarł do 18 miejsca notowania magazynu Billboard, jednak żaden z singli nie osiągnął spodziewanego sukcesu.
Drugi singel – „Nothing Is Real But The Girl” doszedł w tradycyjnie przychylnej Blondie Wielkiej Brytanii do miejsca 26.
Singel trzeci, tytułowe „No Exit”, mimo nawiązań do modnego wówczas stylu rap i udziału w nagraniu rapera Coolio, nie odniósł podobnego sukcesu.
„No Exit” to charakterystyczna dla dojrzałego etapu twórczości Blondie mieszanina stylów muzycznych, od firmowej dla zespołu post-punkowej trawestacji brzmienia dziewczęcych zespołów lat 60., poprzez jazz, pop, reggae, ska, rap, hard-rock, a nawet country („The Dream’s Lost on Me”). Przy czym album zachowuje zadziwiającą spójność. Zamykające płytę „Dig up the Conjo” swą apokaliptyczną atmosferą, rytmiką i potężnym brzmieniem przywołuje echa beatlesowskiego Tomorrow Never Knows.
Album sprzedał się w ponad 2 milionach egzemplarzy na świecie, przywrócił Blondie na estrady, utwierdził dorobek a również pokazał możliwości zespołu na przyszłość, co zaowocowało płytą The Curse of Blondie. „No Exit” uważane jest za jeden z najbardziej udanych powrotów muzycznych dawnych wielkich gwiazd.
Lista utworów
[edytuj | edytuj kod]- "Screaming Skin" (D. Harry, C. Stein, R. Ashby, L. Foxx) – 5:35
- "Forgive and Forget" (C. Stein) – 4:31
- "Maria" (J. Destri) – 4:51
- "No Exit" (D. Harry, J. Destri, R. Ashby, C. Stein, Coolio) – 4:51
- "Double Take" (D. Harry, C. Stein) – 4:12
- "Nothing Is Real but the Girl" (J. Destri) – 3:13
- "Boom Boom in the Zoom Zoom Room" (D. Harry, R. Ashby, C. Burke, K. Valentine, D. Freeman) – 4:08
- "Night Wind Sent" (D. Harry, C. Stein, R. Ashby, L. Foxx) – 4:40
- "Under the Gun" (for Jeffrey Lee Pierce) (C. Stein) – 4:09
- "Out in the Streets" (The Shangri-Las cover) (E. Greenwich, J. Barry) – 3:03
- "Happy Dog" (for Caggy) (D. Harry, C. Stein, R. Ashby) – 3:24
- "The Dream's Lost on Me" (D. Harry, C. Stein, R. Ashby) – 3:19
- "Divine" (C. Burke, G. Valentine) – 4:14
- "Dig up the Conjo" (D. Harry, C. Stein, J. Destri) – 4:55
- wydanie amerykańskie i kanadyjskie
- "Dreaming" (nie wymieniony w spisie) koncert w Lyceum Ballroom, Londyn 22 listopada 1998 (D. Harry, C. Stein) – 3:22
- "Call Me" (nie wymieniony w spisie) koncert w Lyceum Ballroom, Londyn 22 listopada 1998 (G. Moroder, D. Harry) – 4:47
- "Rapture" (nie wymieniony w spisie) koncert w Lyceum Ballroom, Londyn 22 listopada 1998 (D. Harry, C. Stein) – 7:07
- wydanie australijskie
- "Call Me" koncert w Lyceum Ballroom, Londyn 22 listopada 1998 (G. Moroder, D. Harry) – 4:47
- "Rapture" koncert w Lyceum Ballroom, Londyn 22 listopada 1998 (D. Harry, C. Stein) – 7:07
- "Heart of Glass" koncert w Lyceum Ballroom, Londyn 22 listopada 1998 (D. Harry, C. Stein) – 6:49
- japońskie wydanie
- "Hot Shot" (A. Kahn, K. Borusiewicz) – 3:46
- reedycja 2001
- "Hot Shot" koncert w Lyceum Ballroom, Londyn 22 listopada 1998 (A. Kahn, K. Borusiewicz) – 3:46
- "Rapture" (nie wymieniony w spisie) koncert w Lyceum Ballroom, Londyn 22 listopada 1998 (D. Harry, C. Stein) – 7:07
- "Heart of Glass" (nie wymieniony w spisie) koncert w Lyceum Ballroom, Londyn 22 listopada 1998 (D. Harry, C. Stein) – 6:49
- limitowane wydanie europejskie z EP-ką 1999
- "Call Me" koncert w Lyceum Ballroom, Londyn 22 listopada 1998 (G. Moroder, Harry) – 4:47
- "Rapture" koncert w Lyceum Ballroom, Londyn 22 listopada 1998 (D. Harry, C. Stein) – 7:07
- "Dreaming" koncert w Lyceum Ballroom, Londyn 22 listopada 1998 (D. Harry, C.Stein) – 3:21
- "Heart of Glass" koncert w Lyceum Ballroom, Londyn 22 listopada 1998 (D. Harry, C. Stein) – 6:49
Skład
[edytuj | edytuj kod]- Chris Stein – gitara, gitara basowa
- Deborah Harry – śpiew
- Clem Burke – perkusja
- James Destri – instr. klawiszowe
- gościnnie
- Leigh Foxx – gitara basowa
- Paul Carbonara – gitara
- Coolio – śpiew w "No Exit"
- Candy Dulfer – saksofon w "Double Take"
- Frank Pagano – instr. perkusyjne
- produkcja
- Craig Leon – nagranie, produkcja
- Cassell Webb – asystent producenta
- Steve Hall – mastering
Pozycje albumu na listach przebojów
[edytuj | edytuj kod]- UK – 3
- USA – 18
- Niemcy – 18
- Australia – 72
- Austria – 20
- Szwajcaria – 21
- Francja – 25
- Szwecja – 36
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ "No Exit" Allmusic
- ↑ Robert Christgau: Blondie. robertchristgau.com. [dostęp 2023-11-29]. (ang.).
- ↑ (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 86. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).