Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Norman Nunez

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Norman Nunez
Pełne imię i nazwisko

Norman Nunez Pipersburgh

Data i miejsce urodzenia

12 czerwca 1971
Belize City

Pozycja

napastnik, pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1991 Yabra Guinness
1992–1993 Acros Carib (10)
1993 La Victoria
1993–1997 Juventus
1997 Marathón 1 (0)
1997–1998 Yabra
1998–1999 Builders Bandits 18 (6)
1999 Juventus
1999–2005 Kulture Yabra
2005–2006 New Site Erei
2006 FC Belize (3)
2007 Revolutionary Conquerors (3)
2007–2008 Kraal Road
2008–2009 Texmar Boys
2009 Hankook Verdes (4)
2012 Juventus (1)
2013 FC Belize (2)
2013–2014 Verdes (2)
2014–2015 Placencia Texmar Assassins (2)
2015 Police United (2)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1991  Belize U-23 (0)
1995–2005  Belize 11 (3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2007–2008 Kraal Road
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Norman „Tilliman” Nunez Pipersburgh (ur. 12 czerwca 1971 w Belize City) – belizeński piłkarz występujący na pozycji napastnika lub pomocnika, reprezentant kraju. Jest uznawany za jednego z najlepszych belizeńskich piłkarzy w historii oraz legendę belizeńskiej piłki nożnej.

Podczas swojej kariery piłkarskiej występował w kilkunastu klubach z rodzimej półprofesjonalnej ligi, zdobywając około dziesięciu[a] mistrzostw Belize. Największe sukcesy odnosił w latach 90. w barwach Juventus FC oraz w pierwszych latach XXI wieku w Kulture Yabra FC. Dołączając do honduraskiego CD Marathón został jednym z pierwszych belizeńskich piłkarzy, którzy podpisali profesjonalny kontrakt w zagranicznej lidze.

W listopadzie 1995 wystąpił w historycznym, pierwszym meczu rozegranym przez piłkarską reprezentację Belize, z Salwadorem (0:3). W kwietniu 2001 strzelił gola w spotkaniu z Nikaraguą (2:0), które było pierwszym zwycięstwem reprezentacji Belize. Jako zawodnik drużyny narodowej trzykrotnie wziął udział w Pucharze Narodów UNCAF (1995, 2001, 2005), a także w eliminacjach do Mistrzostw Świata w Korei i Japonii. Pełnił rolę kapitana reprezentacji.

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Nunez pochodzi z największego miasta w kraju, Belize City[1]. Jest synem Lindy Nunez[2]. Wychowywał się w pobliżu ulicy Kelly Street, a jednym z jego przyjaciół z dzieciństwa był Charlie Slusher, przyszły bramkarz reprezentacji Belize[3].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

1988–1999

[edytuj | edytuj kod]

W lidze belizeńskiej, mającej wówczas charakter amatorski, Nunez zadebiutował jako szenastolatek w 1988 roku[4]. Od 1991 roku rozgrywki były organizowane jako półprofesjonalne[5]. Sezon 1991, a więc pierwszy w historii o charakterze częściowo profesjonalnym, Nunez rozegrał jako zawodnik klubu Yabra Guinness ze swojego rodzinnego Belize City[6]. Następnie przeniósł się do zespołu Acros Carib, z którym w sezonie 1992/1993 wywalczył tytuł mistrza Belize[5] oraz został wicekrólem strzelców ligi z 10 golami na koncie (trzy bramki więcej zdobył Meksykanin Felipe Moreno)[7]. W grudniu 1993 w barwach drużyny La Victoria FC zagrał w dwumeczu pierwszej rundy kontynentalnych rozgrywek Pucharu Mistrzów CONCACAF z gwatemalską Aurorą (2:2, 1:3), zdobywając bramkę w pierwszym spotkaniu[8].

Później Nunez został zawodnikiem klubu Juventus FC. Przez kolejne lata był czołowym zawodnikiem drużyny z miasta Orange Walk[9], która zdominowała wówczas rozgrywki ligowe[10]. Zespół Juventusu z lat 90. XX wieku, na czele z graczami takimi jak Nunez, David McCaulay, Charlie Slusher, Raul Celiz, bracia Tun (Donnie, Freddy i Marcelino) czy bracia Hendricksowie (Christopher i Oliver), jest uznawany przez obserwatorów za jeden z najlepszych w historii belizeńskiej piłki nożnej[11]. W sezonach 1993/1994 i 1994/1995 Nunez zdobywał z Juventusem wicemistrzostwo Belize[5], w pierwszym z nich jako najlepszy strzelec swojej drużyny (8 goli)[7]. W sezonach 1995/1996 i 1996/1997 wywalczył natomiast dwa z rzędu tytuły mistrza Belize[5], w obydwóch przypadkach będąc najskuteczniejszym piłkarzem Juventusu[7]. W sezonie 1995/1996 jego 9 zdobytych goli zapewniło mu tytuł króla strzelców ligi belizeńskiej[7]. W sezonie 1996/1997 strzelił natomiast 8 bramek i zajął trzecie miejsce w klasyfikacji najskuteczniejszych piłkarzy rozgrywek (po Davidzie McCaulayu i Denmarku Caseyu)[7].

W maju 1997 Juventus jako mistrz Belize przystąpił do rozgrywek Pucharu Mistrzów CONCACAF. Rywalem klubu w pierwszej rundzie był czołowy honduraski klub Real CD España, zgodnie uznawany przez kibiców i media za zdecydowanego faworyta dwumeczu[12]. Pierwsze spotkanie, rozegrane 18 maja w Orange Walk, zakończyło się wyjazdowym zwycięstwem Realu 1:0[13]. W rewanżu, rozegranym 28 maja na Estadio Francisco Morazán w San Pedro Suli, Juventus niespodziewanie wygrał z Realem España 4:1 i awansował do kolejnej rundy[13]. Bohaterem meczu rewanżowego okazał się Nunez, który strzelił trzy gole, pokonując bramkarza rywali Miltona Floresa[12]. Według relacji świadków każdy kontakt z piłką Nuneza był przyjmowany z entuzjazmem przez zgromadzonych na trybunach honduraskich kibiców, którzy byli przekonani, że jest on Brazylijczykiem[12]. Po zakończeniu meczu Nunez został otoczony przez honduraskich dziennikarzy, chcących przeprowadzić z nim wywiad – okazało się to jednak niemożliwe, gdyż zawodnik nie znał języka hiszpańskiego[12]. Honduraskie dzienniki określiły sensacyjną porażkę Realu España z półamatorskim Juventusem jako „wstydliwą” (Tiempo) i „hańbiącą” (El Heraldo), podkreślając, iż Real został „zdeptany i stratowany” (La Prensa)[12]. Belizeńska gazeta Amandala skomentowała natomiast, że „tamtej nocy wstyd Hondurasu był równie wielki jak chwała Belize”[12]. Po latach Nunez określił świetny występ z Realem España jako „największą rzecz, jakiej dokonał w swoim życiu”[14].

Bezpośrednio po meczu z Realem España Nunez otrzymał propozycję kontraktu od honduraskiego klubu CD Marathón, opiewającego na sumę 30 tysięcy dolarów amerykańskich[12]. W czerwcu i lipcu 1997 wystąpił jeszcze w barwach Juventusu w wysoko przegranym dwumeczu drugiej rundy Pucharu Mistrzów CONCACAF z gwatemalskim Comunicaciones (0:3, 2:5)[12] oraz dwumeczu pierwszej rundy Pucharu Zdobywców Pucharów CONCACAF z honduraskim Platense (1:0, 1:4)[15]. Strzelił dwa gole w rewanżu z Comunicaciones oraz jednego w pierwszym meczu z Platense, wzbudzając zainteresowanie ze strony pierwszego z tych klubów, ówczesnego mistrza Gwatemali[16]. Ze względu na napiętą sytuację polityczną pomiędzy Belize i Gwatemalą zdecydował się jednak na przyjęcie oferty Marathónu[16]. Został tym samym drugim (po Orlando Pinelo) belizeńskim piłkarzem, który podpisał profesjonalny kontrakt z klubem zagranicznym[16].

W Liga Nacional de Honduras Nunez zadebiutował 23 sierpnia 1997 w rozegranych na Estadio Francisco Morazán derbach miasta San Pedro Sula z Realem España (3:2)[17]. Już w 2. minucie został jednak sfaulowany przez Césara Clothera i doznał poważnej kontuzji, która wyeliminowała go z gry na dłuższy czas[18]. Po latach zawodnik wspominał brutalny faul Clothera jako podjęty z pełną premedytacją[14]. Nunez nie zagrał już więcej dla Marathónu i powrócił do Belize[16].

W kolejnych latach Nunez występował w zespołach FC Yabra oraz Builders Bandits[19]. Następnie powrócił do Juventusu FC, z którym w sezonie 1998/1999 wywalczył kolejne mistrzostwo Belize[20]. W barwach Juventusu w 1999 roku wziął także udział w międzynarodowych rozgrywkach Copa Interclubes UNCAF (środkowoamerykańskich kwalifikacjach do Pucharu Mistrzów CONCACAF), gdzie wystąpił m.in. w meczu z kostarykańskim Deportivo Saprissa (0:2)[21].

1999–2009

[edytuj | edytuj kod]

W 1999 roku Nunez po raz trzeci w karierze został piłkarzem Kulture Yabra FC. Zawodnikiem klubu z Belize City pozostawał przez kolejne sześć lat, będąc liderem i kapitanem drużyny[22] oraz czołowym napastnikiem ligi belizeńskiej[23]. W sezonie 2000/2001 wywalczył z Yabrą mistrzostwo Belize[24]. Został wówczas królem strzelców rozgrywek, zdobywając 14 goli[7], z czego dwa w decydującym rewanżu finałowym z Builders Hardware Bandits (2:0)[24]. W oficjalnym plebiscycie otrzymał nagrody dla najlepszego piłkarza i najlepszego napastnika sezonu[24]. W lutym 2002 podczas jednego z ligowych meczów pobił swojego kolegę z drużyny Estevana Pereza, a graczy musieli rozdzielać funkcjonariusze policji[25]. Później Nunez przeprosił na swoje zachowanie i został ukarany przez swój klub zawieszeniem na jeden mecz oraz grzywną[26]. W sezonie 2001/2002 obronił z Yabrą tytuł mistrza kraju[27]. W sezonie 2003 po raz trzeci zdobył z Yabrą mistrzostwo Belize, strzelając bramkę w finałowym rewanżu z Builders Hardware Bandits (2:1)[28]. Zakończył rozgrywki z 9 golami na koncie, co dało mu tytuł wicekróla strzelców (dwie bramki za Kentonem Galvezem)[7]. We wrześniu 2004 wraz z Yabrą zagrał w dwumeczu pierwszej rundy Copa Interclubes UNCAF z salwadorską Alianzą (0:0, 2:5)[29].

W sierpniu 2000 Nunez gościnnie wystąpił w barwach Sagitun FC w meczu towarzyskim rozegranym na MCC Grounds w Belize City z amatorską reprezentacją meksykańskiego miasta Chetumal (6:0)[30]. Zdobył wówczas trzy gole dla Sagitun[30].

Latem 2005 Nunez został piłkarzem beniaminka ligi belizeńskiej – zespołu New Site Erei z miasta Dangriga[31]. Tam już w sezonie 2005/2006 wywalczył tytuł mistrza kraju, oddając decydujący strzał w serii rzutów karnych w rewanżu finałowym z Boca (1:1, 5:4 k)[20]. W drużynie New Site Erei występowali czołowi belizeńscy piłkarze, przez kolejne lata stanowiący o sile drużyny narodowej, tacy jak Woodrow West, Elroy Smith, Ryan Simpson, Harrison Roches czy Lennox Castillo[31]. Doświadczony (34 lata) Nunez był opisywany przez media jako istotna postać zespołu i określany jako jego „boiskowy trener”[31], organizujący ataki drużyny[32]. Ze względu na zaawansowany wiek stopniowo był przesuwany z pozycji napastnika na pozycję pomocnika[33]. W sezonie 2006 New Site Erei zdobył drugie z rzędu mistrzostwo Belize, a Nunez (kapitan drużyny) strzelił bramkę w finałowym rewanżu z Hankook Verdes (2:0)[34]. W tamtych rozgrywkach wywalczył swój ostatni tytuł króla strzelców ligi belizeńskiej (13 goli)[7] i został wybrany w plebiscycie na najlepszego piłkarza i najlepszego pomocnika ligi[33].

W 2006 roku Nunez przeszedł do drużyny FC Belize. Pierwszego gola w nowym zespole strzelił 9 września 2006 w wygranym 4:0 spotkaniu z Alphą[35]. W sezonie 2006 zdobył z FC Belize mistrzostwo kraju[36]. Według portalu News 5 było to jego dziewiąte mistrzostwo Belize w karierze, wobec czego wspólnie z Charliem Slusherem został pod tym względem krajowym rekordzistą od czasu wprowadzenia rozgrywek półprofesjonalnych[a]. Niedługo tym sukcesie dołączył do klubu Revolutionary Conquerors FC[37], z którym w sezonie 2007 wywalczył wicemistrzostwo Belize[38]. W finałowym rewanżu ze swoim byłym klubem, FC Belize (0:1), otrzymał czerwoną kartkę[38]. Pomimo zaawansowanego wieku pozostawał ważnym ogniwem drużyny i był określany przez media „generałem linii pomocy” Conquerors[39]. W sierpniu 2007 w barwach Conquerors wystąpił w kolejnej edycji Copa Interclubes UNCAF, gdzie rozegrał dwa spotkania 1/8 finału z honduraskim Realem España (1:2, 2:1). Belizeński klub niespodziewanie wygrał z faworytem mecz rewanżowy i uległ dopiero w serii rzutów karnych[39]. Według doniesień honduraskich mediów Nunez, podobnie jak reszta kolegów z drużyny, zarabiał na półprofesjonalnym kontrakcie w Conquerors nie więcej niż 5 tysięcy lempiras[39].

Następnym zespołem Nuneza był Kraal Road FC, występujący w rozgrywkach Super League of Belize, niezrzeszonych w Belizeńskim Związku Piłki Nożnej[40]. Pełnił tam funkcję grającego trenera drużyny[41] oraz zarządzał klubem wspólnie z jego właścicielem Raymondem Gentle[42]. Po kilku miesiącach przeniósł się do ówczesnego mistrza Super League – zespołu Texmar Boys FC[43]. W sezonie 2008/2009 dotarł z nim do finału rozgrywek[44]. Równolegle do gry w Super League występował w lidze oldbojów BPFL Over-35 Championship w barwach swojego byłego klubu Kulture Yabra FC[45]. W kwietniu 2009 Nunez został zawodnikiem Hankook Verdes FC[46]. Pierwszego gola w tej drużynie strzelił 29 kwietnia w wygranym 8:1 meczu ligowym z Ilagulei[47], a w wiosennym sezonie 2009 zdobył wicemistrzostwo Belize[48]. Ogółem występował w Verdes przez osiem miesięcy, w grudniu 2009 otrzymując kolejną nagrodę dla najlepszego pomocnika ligi[49].

2009–2015

[edytuj | edytuj kod]

Następnie Nunez dołączył do swojej byłej drużyny Kulture Yabra FC w lidze oldbojów. Początkowo występował w rozgrywkach weteranów Belize City Over-35[50], a następnie w Belize District Over-40 Football Competition[51]. Dzielił drużynę z byłymi gwiazdami belizeńskiego futbolu, m.in. Charliem Slusherem czy Davidem McCaulayem[50]. W grudniu 2011 triumfował z Yabrą w rozgrywkach Over-40[51].

Wraz z powstaniem nowych rozgrywek Premier League of Belize prasa spekulowała, iż ponadczterdziestoletni Nunez mógłby dołączyć do jednego ze zrzeszonych w nich klubów (m.in. Police United FC)[52]. Ostatecznie jesienią 2012 powrócił do Juventusu FC, którego barwy reprezentował z sukcesami w latach 90[9]. Wraz z Freddym Tunem (innym graczem Juventusu z lat 90.) byli wówczas najbardziej doświadczonymi zawodnikami zespołu[53]. We wrześniu 2012 strzelił gola z rzutu karnego w meczu z San Ignacio United (2:1) i tym samym został jedynym piłkarzem, który zdobywał gole w lidze belizeńskiej w czterech ostatnich dekadach (lata 80., lata 90., lata 2000. i lata 2010–2019)[54]. W lutym 2013 podpisał umowę z FC Belize, po odbyciu z tą drużyną tygodniowego okresu przygotowawczego[55]. W wiosennym sezonie 2012/2013 Closing zdobył z nią wicemistrzostwo Belize[56]. W mediach podkreślano, że drużyna FC Belize była uzależniona w grze ofensywnej od Nuneza[56], który razem z innym weteranem Markiem Leslie zapewnił bardzo młodemu zespołowi stabilizację[57]. W czerwcu 2013 Nunez wystąpił w drużynie gwiazd belizeńskiej Premier League w meczu towarzyskim z reprezentacją Belize, przygotowującą się do udziału w Złotym Pucharze CONCACAF[58].

Latem 2013 Nunez ponownie został graczem Verdes FC i potwierdził, że nadchodzący sezon będzie ostatnim w jego karierze[59]. W lutym 2014 został zawieszony przez Belizeński Związek Piłki Nożnej na sześć miesięcy ze względu na wszczęcie bójki i zaatakowanie sędziego w półfinałowym rewanżu ligi z FC Belize (1:2)[60]. Po odbyciu kary, wbrew wcześniejszym zapowiedziom, zdecydował się kontynuować karierę piłkarską i dołączył do drużyny Placencia Texmar Assassins[61]. Po kilku miesiącach przeniósł się do klubu Police United FC, gdzie był grającym asystentem trenera Hilberto Muschampa[62]. W jesiennym sezonie 2015/2016 Opening zdobył z zespołem mistrzostwo Belize, po czym w wieku 44 lat zdecydował się zakończyć wieloletnią karierę piłkarską[63].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W marcu 1991 Nunez został powołany do reprezentacji Belize U-23 na północnoamerykańskie eliminacje do Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie[6]. Belizeńczycy odpadli z kwalifikacji w drugiej rundzie po porażce w dwumeczu z Salwadorem (0:2, 0:3) i nie zdołali awansować na igrzyska[64].

W listopadzie 1995 Nunez znalazł się w ogłoszonej przez selekcjonera Winstona Michaela kadrze pierwszej reprezentacji Belize na Puchar Narodów UNCAF (środkowoamerykańskie rozgrywki kwalifikacyjne do Złotego Pucharu CONCACAF). Tam 29 listopada na Estadio Cuscatlán w przegranym 0:3 meczu fazy grupowej z Salwadorem zadebiutował w drużynie narodowej, rozgrywając całe spotkanie[65]. Był to zarazem pierwszy oficjalnie uznawany mecz w historii reprezentacji Belize[66]. Nunez nie wystąpił w kolejnym meczu, z Kostaryką (1:2), a jego zespół odpadł z turnieju już w fazie grupowej[65].

W marcu 1999 Nunez w kontrowersyjnych okolicznościach nie otrzymał powołania na Puchar Narodów UNCAF, pomimo posiadania renomy najlepszego wówczas belizeńskiego piłkarza[67]. Selekcjoner Manuel Bilches zdecydował się wówczas na skorzystanie z młodszych zawodników, ponieważ w jego opinii bardziej doświadczeni belizeńscy gracze „nie byli zainteresowani występami w drużynie narodowej i bardziej zależało im na występach w swoich klubach”[67].

Kilka miesięcy później Nunez powrócił jednak do reprezentacji, przygotowującej się do eliminacji do Mistrzostw Świata w Korei i Japonii[68]. Podczas kwalifikacji do mundialu rozegrał trzy z czterech możliwych meczów – z Salwadorem (0:5), Gwatemalą (1:2) i rewanż z Salwadorem (1:3, zanotował asystę przy golu Benta Burgessa[69]). Media donosiły o kiepskiej atmosferze wewnątrz belizeńskiej reprezentacji – dziewiętnastu kadrowiczów (w tym Nunez, będący kapitanem drużyny[70]) wystosowało pisemną petycję do Belizeńskiego Związku Piłki Nożnej, w której domagali się nowych strojów meczowych, zapłacenia zaległych premii oraz okazywania im większego szacunku przez selekcjonera Manuela Bilchesa[71].

Pierwszego oficjalnego gola w drużynie narodowej Nunez strzelił 24 kwietnia 2001 na stadionie MCC Grounds w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z Nikaraguą[19]. Było to pierwsze zwycięstwo w historii reprezentacji Belize[66].

W maju 2001 Nunez został powołany przez selekcjonera Leroya Sherriera Lewisa na Puchar Narodów UNCAF. Bazę kadry stanowili wówczas gracze klubu Kulture Yabra FC, w którym występował także Nunez[72]. Na turnieju rozgrywanym w Hondurasie rozegrał obydwa spotkania w pełnym wymiarze czasowym – z Kostaryką (0:4) i Gwatemalą (3:3)[73]. W meczu z Gwatemalą zanotował dwie asysty (przy golach Diona Frazera i Marka Leslie), a Belize zdobyło pierwszy punkt w historii swoich występów w Pucharze Narodów[74]. Belizeńczycy zakończyli swój udział w turnieju na fazie grupowej[73]. Po turnieju nieoczekiwanie zwolniono selekcjonera Lewisa, co spotkało się z publicznymi protestami ze strony Nuneza i pozostałych kadrowiczów[75].

W 2004 roku Nunez zrezygnował z udziału w eliminacjach do Mistrzostw Świata w Niemczech[76]. Wobec problemów organizacyjnych i konfliktu pomiędzy Belizeńskim Związkiem Piłki Nożnej, a władzami ligi Belize Premier Football League, do ostatniego miesiąca nie było wówczas wiadomo, czy Belize w ogóle przystąpi do kwalifikacji[76].

W lutym 2005 Nunez został powołany na swój trzeci Puchar Narodów UNCAF. Wystąpił wówczas we wszystkich trzech meczach od pierwszej do ostatniej minuty – z Gwatemalą (0:2), Hondurasem (0:4) i Nikaraguą (0:1), a podopieczni selekcjonera Anthony’ego Adderly odpadli z rozgrywek w fazie grupowej[77].

Od tamtego czasu Nunez nie wystąpił już więcej w reprezentacji, co spotykało się z krytyką krajowych mediów[78]. Donoszono o jego konflikcie z władzami Belizeńskiego Związku Piłki Nożnej[79]. W 2013 roku spora grupa kibiców domagała się powołania wciąż aktywnego piłkarsko, 42-letniego Nuneza na Złoty Puchar CONCACAF, na którym Belizeńczycy wystąpili wówczas po raz pierwszy w historii. Tak się jednak nie stało[4].

Statystyki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacja Kraj Rok Towarzysko Eliminacje Turnieje Ogółem
Mecze Gole Mecze Gole Rozgrywki Mecze Gole Mecze Gole
Belize Belize 1995 — — PNU 1 0 1 0
Belize 1996 — — — 0 0
Belize 1997 — — — 0 0
Belize 1998 — — — 0 0
Belize 1999 — — — 0 0
Belize 2000 — 3 0 — 3 0
Belize 2001 1 1 — PNU 2 0 3 1
Belize 2002 1 2 — — 1 2
Belize 2003 — — — 0 0
Belize 2004 — — — 0 0
Belize 2005 — — PNU 3 0 3 0
Ogółem 2 3 3 0 PNU 6 0 11 3
Legenda:

Źródło: National Football Teams (ang.)

Gole w reprezentacji

[edytuj | edytuj kod]
# Data Miejsce Przeciwnik Gol Wynik Rozgrywki
1. 24 kwietnia 2001 MCC Grounds, Belize City, Belize  Nikaragua 2–0 2–0 Mecz towarzyski
2. 17 kwietnia 2002 MCC Grounds, Belize City, Belize  Nikaragua ? 7–1 Mecz towarzyski
3. ?

Styl gry

[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy tacy jak „Tilliman” mogliby grać w dowolnej drużynie na świecie.

Leroy Sherrier Lewis, selekcjoner reprezentacji Belize (2001)[80]

Nunez jest zgodnie uznawany przez obserwatorów za jednego z najlepszych i najbardziej utalentowanych piłkarzy w historii belizeńskiej piłki nożnej oraz legendę belizeńskiego futbolu[1][4][23][81][82]. W 1999 roku dziennikarz James Adderley scharakteryzował go jako „jedynego piłkarza z Belize na poziomie międzynarodowym w najnowszej historii”[82]. W 2006 roku gazeta Amandala nazwała Nuneza „supergwiazdą, która przez ostatnie 15 lat nie miała sobie równych w belizeńskim futbolu”[31], natomiast w 2013 roku „piłkarskim fenomenem” oraz „najlepszym belizeńskim zawodnikiem swojego pokolenia”[4].

Przez większość swojej kariery Nunez występował na pozycji napastnika[4], lecz w bardziej zaawansowanym wieku grał jako pomocnik skoncentrowany na kreowaniu akcji ofensywnych[54][81]. Na boisku charakteryzował się między innymi pracowitością[83]. Wyróżniał się prowadzeniem zdrowego stylu życia, unikał używek[4]. Choć z wiekiem zatracił w pewnym stopniu swoją szybkość i wytrzymałość[4], to nawet po 40. roku życia dobra kondycja pozwalała mu rozgrywać mecze w pełnym wymiarze czasowym[81].

Miał opinię zawodnika kontrowersyjnego[12].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Synowie Nuneza, Jayson „Buyu” Thurton i Akeem „Bats” Thurton, również trenowali piłkę nożną i występowali w młodzieżowych rozgrywkach w Belize[84][85]. W późniejszych latach Akeem pracował jako sprzedawca ryb, a w kwietniu 2012 został skazany na karę 15 lat pozbawienia wolności za usiłowanie zabójstwa[86]. Inny syn Nuneza, Porshan Pipersburgh, został śmiertelnie postrzelony w wieku 21 lat w listopadzie 2016 w Belize City[87].

Równolegle do półprofesjonalnej gry w lidze belizeńskiej Nunez pracował jako fryzjer[14].

W sierpniu 2000 Nunez i jego kolega z drużyny Charlie Slusher zostali aresztowani i poważnie pobici przez funkcjonariuszy policji przed klubem nocnym w Belmopan za rzekomy udział w bójce. Poszkodowani zgodnie utrzymywali, że nie brali udziału w zaistniałej bójce i użyto wobec nich przemocy (zarówno na miejscu zatrzymania, jak i w drodze na komisariat) bez powodu[88]. Dwa dni później Hughington Williams, komendant policji dystryktu Orange Walk, poinformował o zwolnieniu dwóch policjantów z obowiązków służbowych ze względu na przekroczenie swoich uprawnień, a wobec pozostałych dwóch funkcjonariuszy zostało wszczęte postępowanie dyscyplinarne[89].

We wrześniu 2007 Nunez został oskarżony przez swojego wuja Sebastiana Nuneza o pobicie i groźby z użyciem broni palnej[90]. Ostatecznie w wyniku śledztwa prokuratura postawiła zawodnikowi zarzuty wyłącznie za spowodowanie uszczerbku na zdrowiu[90].

Inne

[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 2019 Nunez został uhonorowany za szczególne osiągnięcia dla rozwoju sportu w Belize przez burmistrza Belize City[91].

W kwietniu 2020 gazeta Amandala uwzględniła Nuneza w galerii sław belizeńskiej piłki nożnej[92].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b W źródłach występuje sprzeczność odnośnie do liczby mistrzostw Belize zdobytych przez zawodnika. Serwis News 5 w artykule z 30 stycznia 2006 podaje, że pierwszy tytuł Nuneza z New Site Erei był szóstym w jego karierze, zaś w artykule z 21 listopada 2006 uznaje, iż tytuł Nuneza z FC Belize był w ogólnym rozrachunku jego dziewiątym. W pierwszym przypadku oznacza to, że Nunez ma na koncie dziewięć mistrzostw Belize, a w drugim – dziesięć. Sytuację komplikuje brak wzmianki w artykule z 30 stycznia 2006 o tytule zdobytym przez Nuneza z Acros Carib.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Tutbay Yabra FC U-10 and Caesar Ridge U-13 are champions of 2019 Future Little League U-10 & U-13 Football Tournament. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 14 grudnia 2019. [dostęp 2020-10-09]. (ang.).
  2. ↑ Footballers charged in barroom brawl. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 14 grudnia 2019. [dostęp 2020-10-09]. (ang.).
  3. ↑ Plaza lays one of their heroes, Eian “Coco” Henry to rest. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 17 czerwca 2020. [dostęp 2020-10-09]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g Farewell to a football legend, Tilliman’s “swan song” season. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 11 października 2013. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  5. ↑ a b c d Hans Schöggl: Belize - List of Champions. [w:] RSSSF [on-line]. rsssf.com, 7 maja 2020. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  6. ↑ a b The BNFA Presents Belize National U-23 Olympic Selection. [w:] Football Hall of Fame of Belize [on-line]. Facebook, 13 października 2015. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  7. ↑ a b c d e f g h Bertie Chimilio, Elvis Dino Esquivel: Belize - List of Topscorers. [w:] RSSSF [on-line]. rsssf.com, 2 listopada 2007. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  8. ↑ Karel Stokkermans: Central American Club Competitions 1994. [w:] RSSSF [on-line]. rsssf.com, 4 lipca 2019. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  9. ↑ a b James Adderley: Independence Sports Monday highlights with James Adderley. [w:] News 5 [on-line]. edition.channel5belize.com, 24 września 2012. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  10. ↑ Football renaissance, tougher than tough in PLB Opening Season 2012-2013. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 20 września 2012. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  11. ↑ WIN LOSE OR DRAW – I AM BELIZE. [w:] Cool Runnings Belize [on-line]. coolrunningsbze.wordpress.com, 11 września 2014. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  12. ↑ a b c d e f g h i Re-living the “Happy Day!” in 1997; “Belize 4, Honduras 1” boomed the Amandala headline. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 10 czerwca 2020. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  13. ↑ a b James Goloboy: Central American Club Competitions 1997. [w:] RSSSF [on-line]. rsssf.com, 25 lipca 2019. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  14. ↑ a b c Diego Paz Salgado: Lucite hoy campeón. [w:] La Prensa [on-line]. laprensa.hn, 8 sierpnia 2007. [dostęp 2020-10-11]. (hiszp.).
  15. ↑ James Goloboy: Central American Club Competitions 1997. [w:] RSSSF [on-line]. laprensa.hn, 25 lipca 2019. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  16. ↑ a b c d Rubén Morales Iglesias: Woodrow West joins Shane as champion out of Belize. Facebook, 21 grudnia 2015. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  17. ↑ Ismael Ramos: Solo jugó 1 partido con Marathón en el torneo Apertura 1997-1998, precisamente el 23 agosto 1997: Estadio Morazán de San Pedro Sula: Marathón 3 Real España 2, salió lesionado, no volvió a jugar y se regresó a su país. Twitter, 7 października 2020. [dostęp 2020-10-11]. (hiszp.).
  18. ↑ Ismael Ramos: Ismael Responde. [w:] La Prensa [on-line]. laprensa.hn, 16 sierpnia 2007. [dostęp 2020-10-11]. (hiszp.).
  19. ↑ a b Norman Nuñez Pipersburgh. [w:] National Football Teams [on-line]. national-football-teams.com. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  20. ↑ a b James Adderley: New Site Erei are kings of Belizean football. [w:] News 5 [on-line]. edition.channel5belize.com, 30 stycznia 2006. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  21. ↑ James Adderley: James Adderley has Sports Monday. [w:] News 5 [on-line]. edition.channel5belize.com, 25 maja 1999. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  22. ↑ James Adderley: “Tilliman” apologises for kicking teammate. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 27 lutego 2002. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  23. ↑ a b ?We are Belizeans first,? says Yabra coach Marvin Ottley. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 25 sierpnia 2004. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  24. ↑ a b c James Adderley: Yabra is national football champ. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 16 lipca 2001. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  25. ↑ James Adderley: Tilliman introduces kick-boxing to football. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 25 lutego 2002. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  26. ↑ James Adderley: “Tilliman” apologises for kicking teammate. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 27 lutego 2002. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  27. ↑ James Adderley: Kulture Yabra take football title. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 29 kwietnia 2002. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  28. ↑ James Adderley: Kulture Yabra wins Regent Cup. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 15 grudnia 2003. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  29. ↑ James Adderley: Yabra draws with Salvadorians. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 22 września 2004. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  30. ↑ a b James Adderley: Sagitun routes Chetumal in football. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 14 sierpnia 2000. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  31. ↑ a b c d The Big Dance ? New Site Erei vs BOCA FC. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 18 stycznia 2006. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  32. ↑ James Adderley: American takes Krem New Year?s Cycling Classic. [w:] News 5 [on-line]. edition.channel5belize.com, 3 stycznia 2006. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  33. ↑ a b James Adderley: Belize tops El Salvador to keep basketball hopes alive. [w:] News 5 [on-line]. edition.channel5belize.com, 5 czerwca 2006. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  34. ↑ James Adderley: New Site Erei takes R.F.G. Cup. [w:] News 5 [on-line]. edition.channel5belize.com, 12 czerwca 2006. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  35. ↑ Battle of the CONCACAF representatives – Wagiya FC. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 13 września 2006. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  36. ↑ Another crown for Tilliman and Charlie: FC Belize wins RFG Insurance Cup title with 1-1 draw in Griga. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 28 listopada 2006. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  37. ↑ FC Belize earns difficult victory over Wagiya – Belmopan Bandits and Lake I both suffer 5-nil meltdown. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 16 marca 2007. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  38. ↑ a b FC Belize repeat as national champions!. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 12 czerwca 2007. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  39. ↑ a b c Conquerors beat Espana on Tuesday; FC Belize vs Puntarenas FC tonight. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 17 sierpnia 2007. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  40. ↑ Super League climaxes in the City; what’s next for Belizean football?. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 26 marca 2009. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  41. ↑ Super League week 2 game results. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 30 października 2007. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  42. ↑ Old beef; the cause of many deaths in Belize including Raymond “Killa” Gentle. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 13 stycznia 2011. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  43. ↑ Texmar still undefeated, and Tsunami grabs first win in Super League football. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 16 września 2008. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  44. ↑ James Adderley: Valley Renaissance wins Super League. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 30 marca 2009. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  45. ↑ BPFL Over-35 deadlocked; final match next Monday. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 12 lutego 2009. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  46. ↑ Play ball!. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 29 kwietnia 2009. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  47. ↑ Ian King, Elvis Dino Esquivel: Belize 2009. [w:] RSSSF [on-line]. rsssf.com, 11 grudnia 2014. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  48. ↑ James Adderley: Nizhee Corozal wins B.P.F.L. championships. [w:] News 5 [on-line]. rsssf.com, 20 lipca 2009. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  49. ↑ James Adderley: Football and cycling in weekend sports report. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 7 grudnia 2009. [dostęp 2020-10-31]. (ang.).
  50. ↑ a b Charlie and Tilliman – Is Kulture too strong?. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 14 stycznia 2010. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  51. ↑ a b Kulture undefeated Over-40 champions; Tilliman 2 goals 2 assists. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 20 lipca 2009. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  52. ↑ “Criminal” leads “Police” to Interoffice football championship. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 26 stycznia 2012. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  53. ↑ None undefeated, and 1 winless at PLB season half-way point. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 9 października 2012. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  54. ↑ a b 3’s run wild in Week 2 of PLB Closing Season 2014-2015. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 10 lutego 2015. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  55. ↑ Premier League 2012-2013 Closing Season under way. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 12 lutego 2013. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  56. ↑ a b Police United FC crowned champions of Premier League. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 31 maja 2013. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  57. ↑ The Big Dance at the MCC this Sunday – FC Belize vs Police United in game 1 of PLB championship finals. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 17 maja 2013. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  58. ↑ Tilliman to join PLB Selection in “Friendly” vs National “A” Team on Saturday at FFB Stadium. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 28 czerwca 2013. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  59. ↑ Farewell to a football legend, Tilliman’s “swan song” season. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 11 października 2013. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  60. ↑ Stiff Sanctions For Football Melee. [w:] 7 News Belize [on-line]. 7newsbelize.com, 20 lutego 2014. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  61. ↑ Down the home stretch in PLB race to playoffs. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 2 grudnia 2014. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  62. ↑ Verdes survives the Bandits. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 19 grudnia 2015. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  63. ↑ Burger or Leechi?. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 9 stycznia 2016. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  64. ↑ 1992 Summer Olympics – Technical Report. [w:] FIFA [on-line]. Wayback Machine. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  65. ↑ a b Josef Bobrowsky, Barrie Courtney: UNCAF Tournament 1995. [w:] RSSSF [on-line]. rsssf.com, 1 listopada 2001. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  66. ↑ a b Barrie Courtney: Belize - List of International Matches. [w:] RSSSF [on-line]. rsssf.com, 28 lutego 2013. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  67. ↑ a b Un benjamín renovado. [w:] La Nación [on-line]. nacion.com, 4 marca 1999. [dostęp 2020-10-11]. (hiszp.).
  68. ↑ James Adderley: Belize wins gold in boxing tournament. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 28 lutego 2000. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  69. ↑ James Adderley: Salvador footballers top Belize again. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 17 kwietnia 2000. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  70. ↑ National Team and BNFA focus on football. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 11 kwietnia 2000. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  71. ↑ Players rebel against football management. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 5 kwietnia 2000. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  72. ↑ Rubén Morales Iglesias: Belice promete lucha. [w:] La Nación [on-line]. nacion.com, 1 maja 2001. [dostęp 2020-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 października 2020)]. (hiszp.).
  73. ↑ a b Barrie Courtney: Qualifying Tournament for Gold Cup 2001 - Details. [w:] RSSSF [on-line]. rsssf.com, 21 lutego 2007. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  74. ↑ James Adderley: Belize cries “foul” as Guatemala ties in football. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 25 maja 2001. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  75. ↑ Footballers demonstrate for new leadership. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 8 czerwca 2001. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  76. ↑ a b O Canada! Belize National Football Team head to World Cup Trials. [w:] 7 News Belize [on-line]. 7newsbelize.com, 10 czerwca 2004. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  77. ↑ Barry Courtney: Qualifying Tournament for Gold Cup 2005 - Details. [w:] RSSSF [on-line]. rsssf.com, 2 marca 2005. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  78. ↑ Tuesday Bruku. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 19 lutego 2008. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  79. ↑ “The sky is the limit.” Go for it, Jardehl!!. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 25 sierpnia 2018. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  80. ↑ Former football coach knocks B.N.F.A.. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 30 maja 2001. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  81. ↑ a b c 1’s running wild, three 1-1 draw games in December 1 PLB Belikin Cup. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 3 grudnia 2013. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  82. ↑ a b James Adderley: Weekend football action has New Site Erei as champs. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 12 grudnia 2005. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  83. ↑ Griga loves New Site Erei ? they drop Krem Lake, 2-0, in Carl Ramos. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 14 sierpnia 2005. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  84. ↑ A story of Kursha Pollard. [w:] Belizean Sports Net [on-line]. Facebook, 9 stycznia 2020. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  85. ↑ Tilliman?s son scores a hat trick for St. John?s Anglican!. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 1 marca 2006. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  86. ↑ 15 years for Akeem Thurton, 19. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 4 kwietnia 2012. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  87. ↑ Ruthless gunman murders child, 7. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 16 listopada 2016. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  88. ↑ Footballers beaten by police will take action. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 29 sierpnia 2000. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  89. ↑ Officers disciplined pending brutality investigation. [w:] News 5 [on-line]. channel5belize.com, 30 sierpnia 2000. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  90. ↑ a b "Tilliman" Nunez Accused of Beating Up His Uncle. [w:] 7 News Belize [on-line]. channel5belize.com, 14 września 2007. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  91. ↑ Councilor Micah Goodin hosts successful football marathon. [w:] Breaking Belize News [on-line]. breakingbelizenews.com, 25 grudnia 2019. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
  92. ↑ Football flashback – Recalling some stars of the past, towards a Belize Football Hall of Fame. [w:] Amandala [on-line]. amandala.com.bz, 4 kwietnia 2020. [dostęp 2020-10-11]. (ang.).
Składy reprezentacji Belize
Skład reprezentacji Belize na Pucharze Narodów UNCAF 1995

Belize

Skład reprezentacji Belize na Pucharze Narodów UNCAF 2001

Belize

Skład reprezentacji Belize na Pucharze Narodów UNCAF 2005

Belize

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Norman_Nunez&oldid=75007777”