Opactwo Hautecombe
45°45′10″N 5°50′17″E/45,752778 5,838056 nr rej. PA00118305
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Właściciel |
Cystersi (1135-1792) |
| Prowincja | |
| Eparchia | |
| Założyciel klasztoru | |
| Fundator | |
| Styl | |
| Materiał budowlany | |
| Data budowy |
1135 |
| Data zamknięcia |
1792 |
| Data reaktywacji |
1826 |
Położenie na mapie Francji  | |
| 45°45′10″N 5°50′17″E/45,752778 5,838056
| |
| Strona internetowa | |
Opactwo Hautecombe (fr. Abbaye d'Hautecombe) – ufundowany na początku XII wieku cysterski klasztor położony w gminie Saint-Pierre-de-Curtille, w departamencie Sabaudia w regionie Rodan-Alpy we Francji[1][2]. Jest znane zwłaszcza jako nekropolia władców Sabaudii (hrabiów Sabaudii, ich rodzin i niektórych członków rodziny książęcej Sabaudii), a następnie niektórych królów i królowych Włoch[3].
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Klasztor położony jest na niewielkim półwyspie na zachodnim brzegu Jeziora Bourget, u podnóży stromych stoków biegnącego równolegle do brzegu jeziora masywu Mont de la Charvaz. Dostępny jest tylko jedną drogą, biegnącą wzdłuż brzegu jeziora od północy z Conjux, ścieżkami górskimi z położonego 450 m wyżej Ontex lub drogą wodną przez jezioro[4].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Fundacja
[edytuj | edytuj kod]Opactwo ufundowano w obecnym miejscu w 1125 roku[5], pierwotnie opactwo znajdowało się w Cessens, ok. 5 km na północny wschód od północnego krańca jeziora Bourget[6].
Na początku XII wieku benedyktyni osiedlili się na północno-wschodnim zboczu góry nad jeziorem Bourget w Cessens[6]. Mnisi stali się cystersami po przejściu św. Bernarda z Clairvaux przez te tereny. Przenieśli się nad samo jezioro w 1137 roku[7].
Średniowiecze
[edytuj | edytuj kod]Założenie filii świadczyło też o szybkim wzroście liczby mnichów w klasztorze Hautecombe po czwartej krucjaty, wiele klasztorów zostało założone w Grecji: Zaraka[8], Isova[9], Petra[10].
Opactwo utrzymywało silne wpływy w średniowieczu, ale po wpadnięciu w ręce opatów niezainteresowanych wykorzystywaniem dochodów z opactwa na jego utrzymanie, budowla popadła w ruinę[7].
Opat komendatoryjny
[edytuj | edytuj kod]Rewolucja francuska
[edytuj | edytuj kod]Klasztor w dużej mierze upadł po rewolucji francuskiej. Stał się budynkiem rządowym, a następnie został splądrowany i opuszczony[7]. Opactwo zostało podniesione z ruiny przez Karola Emanuela IV, króla Sardynii księcia Piemontu, który kupił je (1824) i polecił następnie wyremontować Ernestowi Melano z przeznaczeniem na rodowe mauzoleum[2].
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tripomatic, Opactwo Hautecombe w Saint-Pierre-de-Curtille, Francja [online], travel.sygic.com [dostęp 2021-02-01].
- ↑ a b Opactwo Hautecombe [online], AWERS - REWERS [dostęp 2021-02-01] (pol.).
- ↑ Alpes du Nord, Savoie-Dauphiné. Guide de Tourisme. Clermont-Ferrand: Michelin et Cie, 1991, s. 126-127. ISBN 2-06-700301-1.
- ↑ Mapa geoportalu fr.. [dostęp 2024-07-11].
- ↑ Épiscopat de Arducius de Faucigny. [dostęp 2016-05-24]..
- ↑ a b Clair 2010 ↓, s. 11.
- ↑ a b c Visiting the Hautecombe Abbey | Savoie Mont Blanc (Savoie et Haute Savoie) - Alpes [online], www.savoie-mont-blanc.com, 20 listopada 2021 [dostęp 2023-02-02] (ang.).
- ↑ Un demi-millénaire… Entre médiocrité et décadence. [dostęp 2012-06-26]..
- ↑ Beihammer, Parani i Schabel 2008 ↓, s. 108.
- ↑ Raymond Janin, Notes d'Histoire et de topographie — L'abbaye cistercienne « Saint-Ange de Pétra » (1214-1261), 1968, ISSN 0766-5598 [dostęp 2013-05-10]..
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Alexander Daniel Beihammer, Maria G. Parani, Christopher David Schabel: Diplomatics in the Eastern Mediterranean 1000-1500. Brill, 2008. ISBN 978-90-04-16547-2. [dostęp 2016-05-04]. (ang.).
- Maria Ludovica Vertona: Hautecombe, Il restauro ottocentesco. Centro Studi Piemontesi, 2009. ISBN 978-88-8262-144-5. (wł.).
- Romain Clair: Hautecombe. Société d’art et d’histoire d'Aix-les-Bains, 2010. ISBN 978-2951969179. (fr.).