Otto Wagner (burmistrz)
Data i miejsce urodzenia |
4 października 1877 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
zastępca burmistrza Jeny | |
Okres |
od 1905 |
nadburmistrz Wrocławia | |
Okres |
od 7 stycznia 1919, |
Przynależność polityczna |
Postępowa Partia Ludowa, Niemiecka Partia Demokratyczna, Liberalno-Demokratyczna Partia Niemiec |
Poprzednik | |
Następca |
Otto Wagner (właśc. Otto Heinrich Ludwig Wagner, ur. 4 października 1877 w Reichenhausen, powiat Bad Salzungen, zm. 1 grudnia 1962 w Jenie) – niemiecki polityk, nadburmistrz Wrocławia w okresie Republiki Weimarskiej w latach 1919-1933.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodzony w rodzinie tkaczy Otto Wagner skończył prawo na Uniwersytecie w Jenie, uzyskując doktorat. W latach 1905–1908 był zastępcą burmistrza Jeny, a w latach 1908–1919 był zatrudniony w magistracie wrocławskim jako radca prawny. Był działaczem Postępowej Partii Ludowej (niem. Fortschrittliche Volkspartei), przekształconej po rewolucji listopadowej 1918 w Niemiecką Partię Demokratyczną (Deutsche Demokratische Partei).
Wszedł w skład Centralnej Rady Ludowej, która w 1918 opanowała wrocławski ratusz i w przemówieniu do zgromadzonych przed nim tłumów zapowiadał zmiany w systemie wyborczym. Urząd nadburmistrza objął 7 stycznia 1919, w tym samym roku wprowadzono w życie powszechne prawo wyborcze do rady miejskiej i pierwsze wybory według nowych reguł przeprowadzono 2 marca 1919.
Miasto wymagało generalnej reformy, stąd pomysł na ogłoszenie 1 marca 1921 konkursu na generalny plan rozwoju Wrocławia. W pierwszych latach po wojnie samorząd wrocławski zmagał się z problemem bezrobocia i brakiem lokali mieszkalnych i już od 1918 z udziałem kapitału miejskiego, powstawały spółdzielnie i zrzeszenia, wznoszące nowe osiedla mieszkaniowe.
Władze miejskie na czele z Wagnerem starały się przeciwdziałać oddziaływaniu komunistów, których wpływy wzrosły po I wojnie światowej). W 1933 Wagner został usunięty z urzędu nadburmistrza Wrocławia przez głoszących hasła populistyczno-narodowe hitlerowców. Później, jako przeciwnik nazistów był wielokrotnie więziony. Następnie przeniósł się do Jeny, gdzie w latach 1934–1945 pełnił funkcję kierownika fundacji miejscowej kasy oszczędności.
Po II wojnie światowej Otto Wagner, jako działacz Partii Liberalno-Demokratycznej (niem. Liberal-Demokratische Partei), został 11 maja 1945 mianowany przez amerykańskie władze wojskowe komisarycznym burmistrzem Jeny[1]. 1 lipca 1945 miasto przejęły jednak wojska Armii Czerwonej i Jena znalazła się w radzieckiej strefie okupacyjnej. Wagner ustąpił wówczas z przyczyn zdrowotnych i 14 lipca 1945 przekazał stanowisko Heinrichowi Troegerowi[2].
Następnie pracował jako kierownik archiwum miejskiego i radca prawny[3]. W dniu swoich 80. urodzin w październiku 1957 został honorowym obywatelem Jeny[4]. W 2008 roku w Jenie odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Roland B. Müller: Otto Wagner (1877–1962) im Spannungsfeld von Demokratie und Diktatur, Dresden 2012 ISBN 978-3-86583-680-9 (niem.)
- ↑ Rok 1945, Strona miejska Jeny (niem.)
- ↑ 11. Mai 1945, Dr. Otto Wagner wird neuer kommissarischer Oberbürgermeister von Jena, Strona miejska Jeny (niem.)
- ↑ Strona miejska Jeny (niem.)
- ↑ Einweihung der Gedenktafel für Dr. Otto Wagner Strona miejska Jeny (niem.)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Halina Okólska, Nadburmistrzowie i inni urzędnicy Magistratu Wrocławia 1808–1933 Strona urzędu miasta Wrocławia.
- Walther Killy, Rudolf Vierhaus (red.), Deutsche Biographische Enzyklopädie, Band 10, K.G. Saur Verlag GmbH & Co. KG, München, 1996 ISBN 3-598-23163-6, s. 286.