Paul Zoungrana

Paul Zougrana

Kardynał prezbiter
In Christo et in ecclesia W Chrystusie i w kościele
Kraj działania	Burkina Faso
Data i miejsce urodzenia	3 września 1917 Ouagadougou
Data i miejsce śmierci	4 czerwca 2000 Ouagadougou
Arcybiskup Wagadugu
Okres sprawowania	1960–1995
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	2 maja 1942
Nominacja biskupia	5 kwietnia 1960
Sakra biskupia	8 maja 1960
Kreacja kardynalska	22 lutego 1965 Paweł VI
Kościół tytularny	S. Camillo de Lellis

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	8 maja 1960
Konsekrator	Jan XXIII
Współkonsekratorzy	Napoléon-Alexandre Labrie Fulton Sheen
Konsekrowani biskupi Marcel Pierre Marie Chauvin 20 grudnia 1964 Barthélemy-Pierre-Joseph-Marie-Henri Hanrion 9 stycznia 1966 Anthyme Bayala 1 kwietnia 1967 Vincent Mensah 19 grudnia 1970 Jean-Marie Untaani Compaoré 28 października 1973 Zéphyrin Toé 25 listopada 1973 Anselme Titianma Sanon 5 kwietnia 1975 Philippe Fanoko Kossi Kpodzro 2 maja 1976 Jean-Baptiste Tiendrebeogo 23 stycznia 1982 Basile Tapsoba 21 marca 1982 Guy Armand Romano 30 września 1984 Marius Ouédraogo 16 lutego 1985 Matthias N’Gartéri Mayadi 12 kwietnia 1986

Paul Zougrana (ur. 3 września 1917 w Wagadugu, zm. 4 czerwca 2000 tamże) – burkiński duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup Wagadugu.

Życiorys

Uczęszczał do katolickiej szkoły podstawowej, prowadzonej przez Zgromadzenie Sióstr Białych w Wagadugu. W 1928 roku wstąpił do niższego seminarium w Pabré, a potem do wyższego seminarium w Koumi. 2 maja 1942 roku otrzymał święcenia kapłańskie, po czym poświęcił się duszpasterstwu młodzieży. Działalność apostolska, którą prowadził, pokonując wiele trudności, przyniosła liczne owoce. 28 września 1948 roku wstąpił do nowicjatu Zgromadzenia Ojców Białych w Maison Carrée w Algierii, a po upływie roku złożył śluby zakonne. W 1952 roku studiował prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, a następnie przez dwa lata studiował socjologię w Instytucie Katolickim w Paryżu. W 1954 roku powrócił do Burkina Faso. Był wykładowcą prawa kanonicznego w wyższym seminarium w Koumi, pracował w parafii, a następnie zorganizował ośrodek studiów społecznych w Bobo Dioulasso.

12 kwietnia 1960 roku został mianowany arcybiskupem Wagadugu. 8 maja tego samego roku otrzymał sakrę biskupią w bazylice św. Piotra w Rzymie z rąk Jana XXIII. Był przewodniczącym Konferencji Episkopatu Górnej Wolty i Nigerii. Wraz z nieliczną grupą misjonarzy głosił Ewangelię w najodleglejszych wioskach swej archidiecezji, zajmował się także odnową liturgii i katechezy. Był członkiem Regionalnej Konferencji Episkopatu Afryki Zachodniej, a w latach 1969–1978 przewodniczącym Sympozjum Konferencji Episkopatu Afryki i Madagaskaru. Uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II i w pracach Synodu Biskupów w 1967, 1974, 1980 i 1983 roku.

22 lutego 1965 roku Paweł VI wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera San Camillo de Lellis. W lipcu 1981 roku został członkiem Komisji Kardynałów zajmującej się problemami ekonomiczno-organizacyjnymi Stolicy Apostolskiej, a w sierpniu tego samego roku – członkiem Papieskiej Komisji ds. Rewizji Kodeksu Prawa Kanonicznego. 10 czerwca 1995 roku Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z urzędu ze względu na podeszły wiek.

Bibliografia

• Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, GrzegorzG. Polak, Warszawa: Edipresse, 2005, ISBN 83-60160-10-4, OCLC 62896569 . Brak numerów stron w książce