Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Paweł Adamowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Adamowicz
Ilustracja
Paweł Adamowicz (2018)
Pełne imię i nazwisko

Paweł Bogdan Adamowicz

Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1965
Gdańsk

Data i miejsce śmierci

14 stycznia 2019
Gdańsk

Prezydent Gdańska
Okres

od 26 października 1998
do 14 stycznia 2019

Przynależność polityczna

Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe / Platforma Obywatelska / Wszystko dla Gdańska

Małżonek

Magdalena Adamowicz

Poprzednik

Tomasz Posadzki

Następca

Aleksandra Dulkiewicz

Przewodniczący Rady Miasta Gdańska
Okres

od 1994
do 1998

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna / Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe

Poprzednik

Andrzej Januszajtis

Następca

Elżbieta Grabarek-Bartoszewicz

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Za Zasługi dla Policji” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Medal „Pro Memoria” Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego Złota Odznaka „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej” Odznaka „Za Zasługi dla Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej” Komandoria Missio Reconciliationis Honorowa Odznaka Organizacyjna „Za Zasługi dla Związku Piłsudczyków RP” Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (od 1908) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Zasługi Cywilnej (Hiszpania) Order Krzyża Ziemi Maryjnej III Klasy (Estonia) Odznaka Honorowa Sybiraka
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Paweł Bogdan Adamowicz (ur. 2 listopada 1965 w Gdańsku, zm. 14 stycznia 2019 tamże) – polski prawnik, radca prawny, samorządowiec i polityk, działacz opozycji demokratycznej w PRL, w latach 1998–2019 prezydent Gdańska[1].

Był przewodniczącym studenckiego komitetu strajkowego na Uniwersytecie Gdańskim podczas strajków w 1988[2]. W latach 1990–1993 był prorektorem Uniwersytetu Gdańskiego. W 1990 roku uzyskał mandat radnego Gdańska. W latach 1994–1998 był przewodniczącym Rady Miasta Gdańska[3]. W latach 1998–2019 był nieprzerwanie prezydentem Gdańska.

Jako prezydent miasta podkreślał wartość różnorodności kulturowej, prowadził politykę otwartą na różne grupy, odwoływał się przy tym do wartości chrześcijańskich[4]. Podkreślał znaczenie dialogu i pojednania polsko-niemieckiego[5] oraz współpracy z mniejszością kaszubską[6]. Był zaangażowany we wdrożenie miejskiego programu integracji migrantów, wziął udział w gdańskim Marszu Równości[7]. W działalności samorządowej niejednokrotnie ścierał się ideowo i programowo z oponentami z Prawa i Sprawiedliwości. W wydanej w 2018 książce Gdańsk jako wspólnota krytykował politykę PiS jako niedemokratyczną i naruszającą ład konstytucyjny[8].

Zmarł 14 stycznia 2019 w wyniku ran zadanych nożem w zamachu podczas udziału w finale Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i działalność zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1972–1980 uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 50 im. Emilii Plater w Gdańsku, a następnie w latach 1980–1984 do I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku[9][10]. W szkole średniej włączył się w konspirację solidarnościową. Był kolporterem prasy i wydawnictw podziemnych. W latach 1984–1986 był współwydawcą i drukarzem podziemnego uczniowskiego pisma „Jedynka”[9][1].

W latach 1984–1989 studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. Podczas studiów, w okresie 1985–1987, był współwydawcą i drukarzem podziemnego pisma studentów „ABC”. W maju 1988 był współorganizatorem strajku okupacyjnego na swojej uczelni oraz przewodniczącym studenckiego komitetu strajkowego. Współtworzył pierwsze jawne stowarzyszenia opozycyjne wobec władz (Klub Myśli Politycznej „Dziekania” w Warszawie, Gdański Klub Polityczny im. Lecha Bądkowskiego, Stowarzyszenie „Kongres Liberałów” i Gdańskie Stowarzyszenie Akademickie). Był współorganizatorem I i II Zjazdu Kongresu Liberałów[11].

W trakcie studiów dorywczo pracował w Stoczni Gdańskiej, Stoczni Remontowej i Stoczni Północnej oraz jako stróż nocny w Gdańskim Towarzystwie Naukowym[12].

Tytuł magistra uzyskał w 1989 i rozpoczął pracę naukową na Uniwersytecie Gdańskim jako asystent w Katedrze Historii Państwa i Prawa Polski[10]. Od 1990 do 1993 pełnił stanowisko prorektora ds. studenckich tej uczelni[9][10][13]. Naukowo zajmował się problematyką samorządu terytorialnego w II Rzeczypospolitej. W latach 1991–1998 był członkiem komisji zakładowej NSZZ „Solidarność” na Uniwersytecie Gdańskim[9][10]. W latach 1993–1996 odbył aplikację radcowską w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w Gdańsku, zakończoną zdanym egzaminem[9].

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W 1990 został wybrany na radnego Gdańska z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W latach 1990–1994 był delegatem miasta do sejmiku samorządowego, w latach 1990–1991 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego sejmiku samorządowego. W latach 1990–1993 był członkiem władz krajowych i wojewódzkich Kongresu Liberalno-Demokratycznego[9][10]. W latach 1994–1998 pełnił funkcję przewodniczącego rady miasta. Działał wówczas w Partii Konserwatywnej i następnie w Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym.

W 1998, z listy Akcji Wyborczej Solidarność, po raz trzeci został wybrany na radnego, a następnie rada miejska wybrała go na prezydenta miasta. W 2001 znalazł się wśród założycieli regionalnych struktur Platformy Obywatelskiej[14].

Paweł Adamowicz w Gdańsku (2005)

10 listopada 2002, tym razem w wyborach bezpośrednich, został wybrany na drugą kadencję prezydencką, uzyskując w II turze 72,3% głosów (pokonał Marka Formelę z SLD)[15]. W wyborach samorządowych w 2006 skutecznie ubiegał się o reelekcję, zwyciężając w I turze z poparciem 60,9% głosujących[16]. Cztery lata później ponownie wygrał w I turze, uzyskując 53,78% głosów[17]. W 2014 uzyskał reelekcję na kolejną kadencję. W I turze zdobył 46,1%, a w II 61,3%, pokonując Andrzeja Jaworskiego (PiS)[18]. Objął ponadto w międzyczasie funkcje przewodniczącego rad nadzorczych Zarządu Morskiego Portu Gdańsk[19] oraz Gdańskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej[20]. Był członkiem Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego w Warszawie[21], Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego[22] oraz od 2011 Komitetu Regionów[23]. Został członkiem organu nadzorczego Fundacji Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego we Wrocławiu, Fundacji Centrum Solidarności oraz Fundacji Rozwoju Uniwersytetu Gdańskiego. W latach 2007–2015 był prezesem zarządu Unii Metropolii Polskich, a następnie zasiadał w zarządzie tej organizacji[9][24][25][26]. W 2011 był inicjatorem powołania Stowarzyszenia Gdański Obszar Metropolitarny[11].

Paweł Adamowicz jako prezydent Gdańska, założony bursztynowy łańcuch urzędowy (2018)

Choć część uczestników i komentatorów życia politycznego wskazywała, że Pawłowi Adamowiczowi bliskie były tradycja i myśl konserwatywna[27] oraz wartości katolickie, m.in. teksty Jana Pawła II, do których często się odwoływał, jako prezydent Gdańska niejednokrotnie zabierał głos, dając poparcie postulatom tzw. progresywnym[28], prowadząc politykę antydyskryminacyjną i otwartą na mniejszości narodowe, etniczne, religijne i seksualne. Uważał, że z wartości religijnych wynika uniwersalny szacunek dla godności człowieka, a z idei konserwatyzmu poszanowanie demokracji jako pluralizmu postaw i poglądów[28]. Jak wskazywał, jego światopogląd również ulegał zmianie na przestrzeni lat[29].

W 2016 poparł wprowadzenie w Gdańsku Miejskiego Modelu Integracji Imigrantów, wychodząc naprzeciw kryzysowi migracyjnemu pomimo antyimigranckich postaw i komentarzy części swoich oponentów[30]. W następnym roku podpisał wraz z prezydentami jedenastu innych polskich miast deklarację o współdziałaniu w obszarze migracji wewnętrznych i zewnętrznych[31]. Wskazywał na konieczność włączenia przybyłych do miasta migrantów w życie lokalnej społeczności: „Przyglądaliśmy się organizacji pomocy dla uchodźców w Oslo i w Bremie – od kwestii aprowizacji, czyli gdzie mieszkają i co jedzą, wolontariatu, który się nimi zajmuje, poprzez kształcenie i naukę języka, po pośrednictwo w poszukiwaniu pracy i przeszkolenia. To mnóstwo detalicznych działań, które są niezbędne, aby ci ludzie nie wegetowali, tylko stali się pełnoprawnymi członkami wspólnoty miejskiej”[32]. W 2017 wziął udział w gdańskim Marszu Równości, czym wyraził poparcie dla postulatu równouprawnienia osób LGBT i wskazywał, że Gdańsk powinien być miastem otwartym na różnorodność. Te działania uzasadniał jako realizację zapomnianych lub porzuconych wartości „Solidarności”, w której działał jako młody człowiek[28].

Paweł Adamowicz jako prezydent Gdańska niejednokrotnie spierał się z polityką rządzącej partii Prawo i Sprawiedliwość. Głównym przedmiotem sporu stały się obchody rocznicy wybuchu II wojny światowej na Westerplatte oraz udział Wojska Polskiego w tych uroczystościach. Paweł Adamowicz podkreślał, że apel poległych powinni odczytywać harcerki i harcerze[33] oraz był przeciwny odczytywania podczas uroczystości apelu smoleńskiego[34]. W 2018 udział Wojska Polskiego w obchodach rocznicowych stanął pod znakiem zapytania. Ministerstwo Obrony Narodowej zarzuciło wówczas Adamowiczowi kłamstwo, oświadczając, że wojsko nie zostało zaproszone na uroczystości na Westerplatte[33]. Ostatecznie udało się dojść do porozumienia[35]. Prezydent Gdańska sprzeciwiał się też idei połączenia Muzeum II Wojny Światowej z Muzeum Westerplatte[36] i domagał się przywrócenia flag Gdańska i Unii Europejskiej na maszty przed Muzeum[37], gdy zostały one zdjęte przez nowego dyrektora.

Krytykował również rządy Prawa i Sprawiedliwości w Polsce. W swojej wydanej w 2018 książce Gdańsk jako wspólnota pisał: „Faktyczne rządy sprawuje Jarosław Kaczyński i PiS. Konstytucja została wielokrotnie naruszona. Trybunał Konstytucyjny sprowadzony został do roli usłużnej agendy PiS. Media publiczne pod rządami tej partii przypominają aparat propagandy z najgorszych czasów PRL”[38].

W kwietniu 2018 Paweł Adamowicz złożył do ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego wniosek o delegalizację Obozu Narodowo-Radykalnego. Była to bezpośrednia reakcja na jeden z marszy ONR, który przeszedł przez Gdańsk. W uzasadnieniu wniosku Adamowicz podkreślił, że działalność ONR „od wielu lat opiera się na podejmowaniu przedsięwzięć, w których wykorzystuje się retorykę nienawiści rasowej i narodowościowej”[39].

Paweł Adamowicz, Sławomir Nowak i Mieczysław Struk (2011)

W maju 2018 założył Stowarzyszenie „Wszystko dla Gdańska”[40][41]. W lipcu 2018 Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe nieprawomocnie skazał go na grzywnę w wysokości 2,5 tys. złotych za naruszenie nietykalności cielesnej i pomówienie działacza Młodzieży Wszechpolskiej[42]. W listopadzie 2018 Sąd Okręgowy w Gdańsku umorzył postępowanie w tej sprawie, uznając, że społeczna szkodliwość czynu była znikoma[43].

Jesienią 2018 Paweł Adamowicz z sukcesem ubiegał się o reelekcję z ramienia Stowarzyszenia „Wszystko dla Gdańska”. Jego rywalem zgłoszonym przez Koalicję Obywatelską był natomiast Jarosław Wałęsa[44]. Pawła Adamowicza poparły Unia Europejskich Demokratów[45], a także m.in. grupa dawnych działaczy Ruchu Młodej Polski na czele z Aleksandrem Hallem[46], czy też lider Liberalno-Społecznych Ryszard Petru[47]. W I turze Paweł Adamowicz uzyskał 36,97%, a w II turze (uzyskując poparcie KO i środowisk lewicowych) 64,8% głosów, pokonując Kacpra Płażyńskiego z PiS (syna Macieja Płażyńskiego)[14][48].

Inwestycje w akcje firm deweloperskich

[edytuj | edytuj kod]

Paweł Adamowicz był właścicielem akcji firm deweloperskich, które były aktywne na gdańskim rynku mieszkaniowym. W tym kontekście lokalni dziennikarze pytali, czy sytuacja ta nie tworzy konfliktu interesów[49].

W odpowiedzi na te pytania prezydent Gdańska stwierdzał, że posiadanie przez niego rzeczonych akcji nie tworzy konfliktu interesów na linii miasto-deweloper. Uzasadniał, że „stanowią one zbyt niski procent kapitału firm, żeby można było mówić o takim konflikcie”[49]. Tłumaczył, że „inwestowanie na giełdzie warszawskiej jest przykładem patriotyzmu gospodarczego, gdy inwestuje się w polskie, działające na terenie Rzeczpospolitej, firmy. Tu nie ma konfliktu interesu. To są krople w kapitale tych spółek. Gdyby ustawodawca widział tu konflikt interesów, zakazałby kupowania akcji. Zakaz dotyczy posiadania 10 proc. kapitału spółek, a tutaj nie ma nawet dziesiątek setnej procenta”[49].

Postępowania sądowe i prokuratorskie

[edytuj | edytuj kod]

Na przestrzeni lat 2015–2019 przeciwko Pawłowi Adamowiczowi toczył się szereg postępowań prokuratorskich i sądowych. W żadnym z tych postępowań prezydent Gdańska nie usłyszał wyroku skazującego. W ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich Adama Bodnara działania upolitycznionej prokuratury wobec Pawła Adamowicza „przybierały charakter szykan”[50].

W marcu 2015 prokurator przedstawił mu zarzuty dotyczące nieprawidłowości w oświadczeniach majątkowych, w związku z czym zawiesił członkostwo w Platformie Obywatelskiej[51] (które następnie wygasło). W marcu 2016 sąd rejonowy umorzył warunkowo postępowanie w tej sprawie na okres próby, orzekając jednocześnie wobec Pawła Adamowicza świadczenie pieniężne[52]. W grudniu 2016 Sąd Okręgowy w Gdańsku na skutek apelacji prokurator uchylił ten wyrok i skierował sprawę do ponownego rozpatrzenia[53].

W postępowaniu śledczym w 2018 roku Pawłowi Adamowiczowi oraz jego małżonce został postawiony zarzut dotyczący nieujawnienia dochodów. Przestępstwo miało polegać na ukryciu środków pieniężnych, poprzez zatajenie ich na rachunkach bankowych, w kwocie ok. 326 tys. zł w 2011 r. i 124 tys. zł w 2012 r. oraz zatajeniu informacji o dochodach uzyskiwanych z wynajmu mieszkań w kwocie 25 tys. zł w 2011 r. i w kwocie 20 tys. zł w 2012 r., przez co uszczuplono podatek na rzecz Skarbu Państwa w kwocie 130 tys. zł[54].

Ulica Poznania (2019)

Materiały Telewizji Polskiej o Pawle Adamowiczu

[edytuj | edytuj kod]

Od momentu wprowadzenia w 2015 i 2016 zmian podważających niezależność TVP od partii rządzącej, programy informacyjne Telewizji Polskiej w licznych materiałach zajmowały się postacią Pawła Adamowicza. Sposób, w jaki go w nich przedstawiano wzbudzał kontrowersje – TVP była oskarżana o prowadzenie nagonki, a część komentatorów przypisywała Telewizji Polskiej współodpowiedzialność za tragiczną śmierć prezydenta Gdańska.

 Zobacz więcej w artykule Zamach na Pawła Adamowicza, w sekcji Krytyka materiałów Telewizji Polskiej o Pawle Adamowiczu.

W 2022 TVP wyemitowała film dokumentalny „Jesteś mechanizmem niszczącym”, wedle narracji którego liderzy Platformy Obywatelskiej mieli podejmować próby zdyskredytowania Pawła Adamowicza przed wyborami na prezydenta miasta w 2018[55].

Zamach i śmierć

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Zamach na Pawła Adamowicza.
Znicze przed Urzędem Miejskim w Gdańsku (15 stycznia 2019)

13 stycznia 2019 Paweł Adamowicz, jak co roku, brał aktywny udział w uroczystościach charytatywnych związanych z finałem Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, kwestując na rzecz tej organizacji na ulicach Gdańska. Przed godziną 20. pojawił się na scenie na Targu Węglowym i około godziny 19:55 wygłosił uroczyste przemówienie. O godzinie 20:00, przebywający na scenie Paweł Adamowicz został trzykrotnie ugodzony nożem przez 27-letniego zamachowca[56][57][58]. Ciosy trafiły w serce oraz brzuch uszkadzając wiele narządów wewnętrznych[59]. Napastnikiem był recydywista, gdańszczanin Stefan Wilmont, karany wcześniej m.in. za rozboje[60][61]. Sprawca bezpośrednio po zamachu wykrzykiwał polityczne hasła, skierowane przeciw władzy sądowniczej i Platformie Obywatelskiej. Prezydent, po ok. 30-minutowej reanimacji, w stanie bardzo ciężkim został przetransportowany do Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego w Gdańsku, gdzie przeszedł trwającą pięć godzin operację ratującą życie, podczas której przetoczono mu 41 jednostek krwi[62][63]. Następnego dnia jego stan zdrowia nie poprawił się i był on wspomagany przez aparaturę zastępującą jego serce i płuca[64]. Po południu lekarze poinformowali o jego śmierci[65]. Sekcja zwłok wykazała, iż bezpośrednią przyczyną zgonu był wstrząs krwotoczny, najprawdopodobniej współistniejący z niewydolnością wielonarządową, będącą następstwem krwotoku wewnętrznego z uszkodzonych narządów wewnętrznych[66]. Sprawca zabójstwa został skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 16 marca 2023 r. na dożywocie z zastrzeżeniem możliwości ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie nie wcześniej niż po odbyciu co najmniej 40 lat orzeczonej kary, ponadto został pozbawiony praw publicznych na okres 10 lat. Kara pozbawienia wolności ma być zgodnie z wyrokiem sądu wykonywana w oddziale terapeutycznym dla osób z niepsychotycznymi zaburzeniami psychicznymi. Dodatkowo wobec Stefana Wilmonta orzeczono zadośćuczynienie na rzecz konferansjera Andrzeja Stawickiego na kwotę 10000 zł. Sąd Apelacyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 23 stycznia 2024 r. na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę z urzędu Stefana Wilmonta oraz zażalenia na uzasadnienie wyroku wniesionego przez pełnomocnika Magdaleny Adamowicz i Piotra Adamowicza utrzymał zaskarżony wyrok w mocy w całości, jedynie nieznacznie zmieniając uzasadnienie wyroku sądu pierwszej instancji[67][68].

Reakcje na śmierć

[edytuj | edytuj kod]

14 stycznia, o godzinie 20:30, w warszawskiej archikatedrze odprawiona została msza święta w intencji zmarłego, na którą przybyli m.in. prezydent RP Andrzej Duda wraz z małżonką oraz premier Mateusz Morawiecki[69]. 14 i 15 stycznia w wielu miastach w Polsce, m.in. w Warszawie, Krakowie, Łodzi, Poznaniu i Katowicach, zorganizowano wiece poświęcone jego pamięci, a także marsze przeciwko przemocy. W manifestacjach wzięły udział tysiące osób. W Gdańsku tysiące mieszkańców zebrały się przy pomniku Neptuna na Długim Targu, aby w milczeniu wspólnie oddać hołd zamordowanemu prezydentowi. Wśród zgromadzonych obecni byli m.in. ówczesny przewodniczący Rady Europejskiej Donald Tusk, ówczesna wiceprezydent Gdańska Aleksandra Dulkiewicz, prezydent Gdyni Wojciech Szczurek, prezydent Sopotu Jacek Karnowski, wicemarszałek Senatu Bogdan Borusewicz oraz były prezydent Lech Wałęsa[70]. W wielu miastach wystawiono także księgi kondolencyjne[71].

16 stycznia prezydent Andrzej Duda podjął decyzję, że w dniach 18–19 stycznia będzie obowiązywała żałoba narodowa[72]. Żałobę, w wielu przypadkach kilkudniową, ogłoszono także w niektórych polskich miastach, m.in. w Gdańsku, Sopocie, Gdyni, Grudziądzu, Elblągu, Warszawie, Poznaniu, Łodzi[73] i Wałbrzychu[74], a także w województwie pomorskim[75][76].

Uroczystości pogrzebowe

[edytuj | edytuj kod]
Trumna z ciałem Pawła Adamowicza wystawiona w ogrodzie zimowym Europejskiego Centrum Solidarności
Grób z prochami Pawła Adamowicza w bazylice Mariackiej w Gdańsku

17 stycznia trumna z ciałem zmarłego Pawła Adamowicza została wystawiona w ogrodzie zimowym Europejskiego Centrum Solidarności, gdzie w ciągu kolejnej doby przybyło ok. 53 tysięcy mieszkańców[77][78]. Wartę honorową pełnili naprzemiennie żołnierze, strażnicy miejscy oraz harcerze[79].

18 stycznia o godzinie 17. z Europejskiego Centrum Solidarności wyruszył kondukt żałobny, który, mijając miejsca związane ze zmarłym prezydentem, odprowadził trumnę z jego ciałem do bazyliki Mariackiej w Gdańsku[80]. W przemarszu wzięło udział kilkadziesiąt tysięcy osób włącznie z rodziną zmarłego i przedstawicielami władz[81]. Towarzyszyła mu m.in. kompania reprezentacyjna Marynarki Wojennej[82]. Do świątyni trumnę wniosło sześcioro prezydentów miast: prezydent Warszawy Rafał Trzaskowski, prezydent Sopotu Jacek Karnowski, prezydent Gliwic Zygmunt Frankiewicz, prezydent Lublina Krzysztof Żuk, prezydent Poznania Jacek Jaśkowiak oraz były prezydent Wrocławia Rafał Dutkiewicz[83]. O godzinie 18:30 pod przewodnictwem metropolity gdańskiego arcybiskupa Sławoja Leszka Głodzia odprawiona została msza święta żałobna w intencji zmarłego, po czym odbyło się trwające do północy czuwanie przy jego trumnie[84]. Następnie ciało prezydenta Gdańska poddane zostało kremacji[85]. Urna z prochami prezydenta została złożona w pozłacanej niszy w kaplicy św. Marcina w bazylice Mariackiej w Gdańsku. Złota nisza powstała w 1997 roku. Jest dziełem konceptualnym pt. niger et aurum autorstwa Erica Mayena, artysty mieszkającego i pracującego w Kolonii w Niemczech[86].

Msza pogrzebowa odprawiona została 19 stycznia o godz. 12:00 w bazylice Mariackiej w Gdańsku. Przewodniczył jej przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski arcybiskup Stanisław Gądecki, a homilię wygłosili Sławoj Leszek Głódź[87] i Ludwik Wiśniewski[88]. W międzyreligijnej modlitwie powszechnej wzięli kolejno udział duchowni: Kościoła Rzymskokatolickiego, Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, Kościoła Prawosławnego, Kościoła Greckokatolickiego, Kościoła Polskokatolickiego, Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego, Kościoła Zielonoświątkowego, Gminy Wyznaniowej Żydowskiej oraz Muzułmańskiej Gminy Wyznaniowej[89]. Następnie urna z prochami zmarłego została złożona w niszy, w kaplicy św. Marcina bazyliki Mariackiej. W uroczystościach wzięli udział m.in. prezydent RP Andrzej Duda, były prezydent Niemiec Joachim Gauck, premier RP Mateusz Morawiecki, przewodniczący Rady Europejskiej Donald Tusk, wszyscy żyjący byli prezydenci RP: Lech Wałęsa, Aleksander Kwaśniewski i Bronisław Komorowski, byli premierzy RP oraz liczni ministrowie, prezydenci i burmistrzowie miast z Polski i zagranicy[90].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]
Aleja Pawła Adamowicza w Warszawie nazwana po około roku od śmierci patrona, choć prawie zawsze okres karencji wynosi co najmniej 5 lat

26 lutego 2019 rada miasta w Szczecinie nadała imię Pawła Adamowicza placowi w centrum miasta[91]. 4 czerwca 2019, w 30. rocznicę wyborów w 1989 roku, władze Pragi nadały imię Pawła Adamowicza alei biegnącej przez Riegrove Sady (park w dzielnicy Vinohrady). Promenada jest wyrazem uznania dla Adamowicza, który już pięć dni po śmierci prezydenta Czech Václava Havla otworzył w Gdańsku al. Havla[92][93][94][95][96]. 10 kwietnia 2019 w siedzibie Europejskiego Komitetu Regionów w Brukseli odsłonięto tablicę upamiętniającą Pawła Adamowicza, a samemu foyer nadano jego imię[97]. 24 kwietnia 2019 w wałbrzyskim ratuszu odsłonięto tablicę upamiętniającą Pawła Adamowicza[98]. 10 maja w warszawskiej siedzibie koncernu mediowego Agora podczas gali 30-lecia Gazety Wyborczej Paweł Adamowicz został uhonorowywany specjalną nagrodą „Za Gdańsk, za serce, za odwagę”[99]. 27 czerwca 2019 Rada Miasta Inowrocławia podjęła decyzję o nadaniu nazwy „Prezydenta Pawła Adamowicza” skwerowi u zbiegu alei Niepodległości i ulicy Macieja Wierzbińskiego[100][101], który otwarto 19 września 2019[102]. We Wrocławiu zamordowany prezydent jest patronem skweru leżącego w bezpośrednim sąsiedztwie z ulicą Pomorską i ulicą Kaszubską[103]. Na skwerze znajduje się również drzewo (buk zwyczajny o odmianie czerwonolistnej) ku czci Pawła Adamowicza[104].

20 maja 2019 Rada Miejska Białegostoku nadała honorowe obywatelstwo miasta Pawłowi Adamowiczowi[105]. Od 3 czerwca 2019 Unia Metropolii Polskich nosi imię Pawła Adamowicza[106]. 12 czerwca 2019 we Wrocławiu odsłonięto „Tablicę tolerancji” w hołdzie dla Pawła Adamowicza[107]. 12 czerwca 2019 podczas X Kongresu Regionów we Wrocławiu został uhonorowany nagrodą prezydenta roku 2018[108]. 20 czerwca 2019 w Warszawie podczas koncertu zespół Disturbed odśpiewał piosenkę „Sound of Silence”, dedykując ją Pawłowi Adamowiczowi (pieśń ta odtwarzana była w dniach żałoby podczas wieców poświęconych jego pamięci)[109]. 11 sierpnia 2019 na terenie dawnego folwarku Saltzmanna, będącego częścią Parku Oliwskiego, odsłonięto 500-kilogramową brązową statuę lwa z tablicą poświęconą Pawłowi Adamowiczowi[110]. 23 października 2019 największe zawody biegowe w Gdańsku ogłoszono memoriałem Pawła Adamowicza (AmberExpo Półmaraton Gdańsk im. Pawła Adamowicza)[111]. Adamowicz został także patronem zespołu szkół specjalnych na Przymorzu[112]. 19 grudnia 2019 Rada Miasta Gdańska nazwała wybudowaną z jego inicjatywy ulicę Aleją Pawła Adamowicza[113][114]. W artykule opublikowanym w grudniu 2019 naukowcy nazwali na jego cześć odnaleziony w bursztynie bałtyckim nowy gatunek owada – Coquillettidia adamowiczi[115]. 13 stycznia 2020, w rocznicę i w miejscu zamachu, na Targu Węglowym w Gdańsku, odsłonięto tablicę pamiątkową upamiętniającą zamordowanego prezydenta Gdańska[116]. 10 stycznia 2020 został patronem Uniwersyteckiego Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku[117]. W styczniu 2020 decyzją Rady Warszawy Adamowicz został patronem ulicy na Ujazdowie; uroczystość nadania nazwy miała miejsce 14 lutego 2020[118]. 22 czerwca 2020 został patronem skweru w śródmieściu Białegostoku[119] (uroczyste odsłonięcie nazwy nastąpiło 25 września 2020)[120]. 16 października 2020 zostało powołane Pomorskie Forum Solidarności Klimatycznej im. Pawła Adamowicza[121]. 29 czerwca 2021 – w imieniny zmarłego – odbyła się uroczystość odsłonięcia muralu z wizerunkiem Pawła Adamowicza na szczytowej ścianie kamienicy przy ul. Mniszki w Gdańsku[122], nieopodal miejsca, w którym się wychował[123]. 14 maja 2022 w Bremie jednej z ulic nadano nazwę Pawel-Adamowicz-Straße[124]. 14 stycznia 2024 – podczas obchodów 5 rocznicy śmierci – odbyła się uroczystość odsłonięcia pomnika-ławeczki przedstawiającego Pawła Adamowicza na Wyspie Spichrzów nad Motławą w Gdańsku[125].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
Portret trumienny Pawła Adamowicza w bazylice Mariackiej w Gdańsku

Był młodszym synem społecznika i ekonomisty Ryszarda Adamowicza (1928–2021[126][127]) oraz ekonomistki Teresy z domu Stuńdzia (ur. 1934[128]), przesiedleńców z Wilna z 1946[9][129] (z kresowymi korzeniami – dziadek Wincenty z Wilna, który był wyznania katolickiego i babcia Pelagia, pochodząca z prawosławnej rodziny ze Smorgoni)[130], zaś bratem Piotra – historyka i dziennikarza[131].

W 1999 ożenił się z Magdaleną Abramską, prawniczką i nauczycielką akademicką na Uniwersytecie Gdańskim. Z tego związku przyszły na świat dwie córki: Antonina (ur. 2003) i Teresa (ur. 2010)[9]. Jego szwagrem był prezydent Grudziądza Maciej Glamowski.

Angażował się w działalność charytatywną i społeczną[132]. Prywatnie wspierał troje sierot w Kongo i w Rwandzie, uczestnicząc w programie adopcji „Serca”[133]. Był honorowym dawcą krwi, wolontariuszem Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy (od 1998)[11] oraz Honorowym Członkiem Stowarzyszenia Kucharzy Polskich z Gdańska[134][135][136]. Był praktykującym katolikiem[137]. Zagrał samego siebie w filmie dokumentalnym pt. Aktorzy przyjechali (2010)[138] oraz w komedii romantycznej pt. Miłość jest wszystkim (2018, reż. Michał Kwieciński)[139].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Był autorem artykułów o tematyce samorządowej i regionalnej oraz książek:

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Źródło[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b ADAMOWICZ PAWEŁ BOGDAN – Encyklopedia Gdańska [online], gedanopedia.pl [dostęp 2020-06-27].
  2. ↑ l, 30. rocznica strajków majowych 1988. Wspomina Paweł Adamowicz, przywódca strajków studenckich na UG [online], Gdańsk – oficjalny portal miasta [dostęp 2020-06-27] (pol.).
  3. ↑ a b Paweł Adamowicz [online], Wprost, 30 sierpnia 2018 [dostęp 2020-06-27] (pol.).
  4. ↑ Adamowicz odwołuje się do chrześcijaństwa i radzi jak pomagać uchodźcom: Spotkanie z obcym jest szansą na spotkanie dobra [online], wpolityce.pl [dostęp 2020-06-27].
  5. ↑ Konsul Niemiec o Adamowiczu: Doprowadził do zmiany podejścia Polaków do historii Gdańska [online], Wprost, 19 stycznia 2019 [dostęp 2020-06-27] (pol.).
  6. ↑ AreaPress, Kaszubi żegnają prezydenta Pawła Adamowicza [online], Magazyn Kaszuby, 22 stycznia 2019 [dostęp 2020-06-27] (pol.).
  7. ↑ Paweł Adamowicz odświeżył polski konserwatyzm. Pokazał, że nie musi wykluczać zasady równości [online], oko.press [dostęp 2020-06-27].
  8. ↑ Wyborcza.pl [online], trojmiasto.wyborcza.pl [dostęp 2020-06-27].
  9. ↑ a b c d e f g h i j O mnie. adamowicz.pl. [dostęp 2018-04-12].
  10. ↑ a b c d e Dorota Szczygieł. Czy znasz swojego rektora?. „Gazeta Uniwersytecka”. Nr 1, s. 5, 1991. [dostęp 2018-12-18]. 
  11. ↑ a b c Bradtke 2019 ↓, s. 5.
  12. ↑ Bradtke 2019 ↓, s. 4.
  13. ↑ Prelegenci. computerworld.pl. [dostęp 2011-04-21].
  14. ↑ a b Paweł Adamowicz po raz szósty prezydentem Gdańska. gosc.pl, 5 listopada 2018. [dostęp 2019-01-20].
  15. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2010-11-19].
  16. ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2010-11-19].
  17. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2010-11-23].
  18. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-12-01].
  19. ↑ Skład Rady Nadzorczej. portgdansk.pl. [dostęp 2014-08-08].
  20. ↑ Rada Nadzorcza GPEC. gpec.pl. [dostęp 2014-08-08].
  21. ↑ Stowarzyszenie Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa Imienia Jana Nowaka-Jeziorańskiego – O Stowarzyszeniu. wolnaeuropa.pl. [dostęp 2023-12-14].
  22. ↑ Tomasz Słomczyński: Gdańsk jest kaszubski. Wywiad z Pawłem Adamowiczem („Magazyn Kaszuby” z 26 listopada 2016). magazynkaszuby.pl, 22 stycznia 2019. [dostęp 2019-02-16].
  23. ↑ Paweł ADAMOWICZ: Prezydent Miasta Gdańska. cor.europa.eu. [dostęp 2018-01-22]. (ang.).
  24. ↑ Paweł Bogdan Adamowicz. mojepanstwo.pl. [dostęp 2018-04-23].
  25. ↑ Historia władz UMP. metropolie.pl. [dostęp 2018-06-25].
  26. ↑ Rafał Dutkiewicz nowym szefem Unii Metropolii Polskich. portalsamorzadowy.pl, 5 marca 2015. [dostęp 2018-06-25].
  27. ↑ Marek Borowski: „Są wydarzenia, na które się spóźniać nie wolno”. tvn24.pl, 16 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-22].
  28. ↑ a b c Anton Ambroziak: Paweł Adamowicz odświeżył polski konserwatyzm. Pokazał, że nie musi wykluczać zasady równości. oko.press, 18 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-23].
  29. ↑ Nie żyje Paweł Adamowicz. „Ten jest zboczony, kto sieje nienawiść” – te z jego cytatów zapamiętamy. gazeta.pl, 14 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-22].
  30. ↑ Anton Ambroziak: Adamowicz: Migranci w Gdańsku są i trzeba się nimi zająć. Zbierał za to cięgi od PiS i narodowców. oko.press, 19 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-22].
  31. ↑ Wielkie miasta gotowe na współpracę ws. migracji. Jest wyraźna deklaracja. wp.pl, 30 czerwca 2017. [dostęp 2019-01-23].
  32. ↑ Dorota Wodecka: Paweł Adamowicz: Zalążki demokracji rodzą się na dole – w gminie i w mieście. wyborcza.pl, 19 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-22].
  33. ↑ a b Kłótnia o obchody 1 września na Westerplatte. Kolejne oświadczenia MON i Adamowicza. tvn24.pl, 9 sierpnia 2018. [dostęp 2019-01-23].
  34. ↑ Jacek Wierciński: Westerplatte bez „apelu smoleńskiego”. Jest porozumienie Adamowicza i MON. dziennikbaltycki.pl, 17 sierpnia 2018. [dostęp 2019-01-23].
  35. ↑ Wojsko będzie na Westerplatte 1 września. Nie zostanie odczytany Apel Smoleński. tvn24.pl, 17 sierpnia 2018. [dostęp 2019-01-23].
  36. ↑ Maciej Dzwonnik: Likwidacja Muzeum II Wojny Światowej. Adamowicz: Pójdziemy do sądu. wyborcza.pl, 29 stycznia 2017. [dostęp 2019-01-23].
  37. ↑ Ewelina Oleksy: Przed Muzeum II Wojny Światowej. Awantura o gdańskie i unijne flagi. dziennikbaltycki.pl, 3 listopada 2017. [dostęp 2019-01-23].
  38. ↑ Maciej Sandecki: Miasto wspólnoty według Pawła Adamowicza. Recenzja nowej książki prezydenta Gdańska. wyborcza.pl, 12 listopada 2018. [dostęp 2019-01-23].
  39. ↑ Prezydent Gdańska chce delegalizacji ONR. Składa wniosek do ministra sprawiedliwości. tvp.info, 19 kwietnia 2018. [dostęp 2019-01-23].
  40. ↑ Stowarzyszenie Wszystko dla Gdańska. mojepanstwo.pl. [dostęp 2018-06-25].
  41. ↑ Krzysztof Katka: Jarosław Wałęsa ma zostać kandydatem PO na prezydenta Gdańska. wyborcza.pl, 27 kwietnia 2018. [dostęp 2018-06-25].
  42. ↑ Szymon Zięba: Sąd: Paweł Adamowicz winnym pomówienia i naruszenia nietykalności cielesnej działacza Młodzieży Wszechpolskiej. Wyrok nie jest prawomocny. dziennikbaltycki.pl, 13 lipca 2018. [dostęp 2018-07-13].
  43. ↑ Sąd uznał, że Adamowicz poniżył oraz naruszył nietykalność cielesną wszechpolaka i umorzył sprawę. polsatnews.pl, 6 listopada 2018. [dostęp 2018-11-07].
  44. ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2019-01-20].
  45. ↑ Przyjaciele żegnają Pawła Adamowicza. fakt.pl, 19 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-20].
  46. ↑ Ruch Młodej Polski oraz grupa profesorów poparły Pawła Adamowicza. fakt.pl, 17 października 2018. [dostęp 2019-01-20].
  47. ↑ Petru: PO wycofała się z poparcia Ujazdowskiego? Czas na Wałęsę w Gdańsku. rp.pl, 27 lipca 2018. [dostęp 2019-02-02].
  48. ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-11-05].
  49. ↑ a b c Paweł Adamowicz ma kolejne akcje dewelopera. „Inwestowanie na giełdzie warszawskiej to przykład patriotyzmu” [online], radiogdansk.pl [dostęp 2020-02-15] (pol.).
  50. ↑ Prokuratura szykanowała śp. Pawła Adamowicza, w czym wspierały ją media publiczne. RPO w rocznicę zamordowania prezydenta Gdańska. rpo.gov.pl, 15 stycznia 2020. [dostęp 2020-07-14].
  51. ↑ Prezydent Gdańska z zarzutami ws. oświadczeń majątkowych. wp.pl, 10 marca 2012. [dostęp 2015-03-10].
  52. ↑ Warunkowe umorzenie postępowania wobec Pawła Adamowicza. radiogdansk.pl, 18 marca 2016. [dostęp 2016-03-22].
  53. ↑ Sprawa oświadczeń prezydenta Gdańska wraca do sądu. Wcześniej było umorzenie. radiogdansk.pl, 1 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-29].
  54. ↑ Zatajenie majątku, spór o dekomunizację, Amber Gold. Wszystkie grzechy Pawła Adamowicza [online], tvp.info [dostęp 2020-02-15] (pol.).
  55. ↑ Film „Jesteś mechanizmem niszczącym”. Kulisy kampanii nienawiści wobec Pawła Adamowicza. tvp.info, 2022-01-23. [dostęp 2023-08-16].
  56. ↑ oprac. Magdalena Nałęcz: Paweł Adamowicz został ugodzony nożem na scenie WOŚP. Był reanimowany. wp.pl, 13 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-13].
  57. ↑ Paweł Adamowicz dźgnięty nożem na scenie podczas finału WOŚP. onet.pl, 13 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-13].
  58. ↑ Politycy żegnają Adamowicza. Wzruszający wpis Tuska: Żegnaj, Przyjacielu. radiozet.pl, 14 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-14].
  59. ↑ Konrad Szczęsny: „Doznał potwornych urazów”. Minister zdrowia o ranach zadanych Adamowiczowi. viva.pl, 15 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-17].
  60. ↑ Michał Stąporek, Piotr Weltrowski: Stefan W. Człowiek, który zaatakował prezydenta. trojmiasto.pl, 19 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-15].
  61. ↑ Adam Nowiński: Kim jest sprawca ataku na Adamowicza? Wiadomo, co krzyczał, mówił jak się nazywa. natemat.pl, 13 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-14].
  62. ↑ Prezydent Adamowicz został dźgnięty nożem na scenie podczas finału WOŚP. wyborcza.pl, 13 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-13].
  63. ↑ oprac. Anna Kozińska: Paweł Adamowicz dźgnięty nożem na scenie WOŚP. Prezydent Gdańska jest w ciężkim stanie. wp.pl, 13 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-13].
  64. ↑ Paweł Adamowicz zmarł po wielogodzinnej walce o życie w UCK. Stan prezydenta po operacji był bardzo ciężki. dziennikzachodni.pl, 15 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-15].
  65. ↑ Paweł Adamowicz nie żyje. Prezydent Gdańska został zaatakowany nożem na imprezie WOŚP. Wirtualna Polska, 14 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-14].
  66. ↑ Przyczyną śmierci Pawła Adamowicza „wstrząs krwotoczny”. Ciosy „zadane z bardzo dużą siłą”. tvn24.pl, 16 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-17].
  67. ↑ Gdańskie Centrum Multimedialne, Dożywocie dla mordercy prezydenta Gdańska. Warunkowe zwolnienie możliwe po 40 latach [online], Gdańsk – oficjalny portal miasta [dostęp 2024-10-07] (pol.).
  68. ↑ Gdańskie Centrum Multimedialne, To był mord na tle politycznym! Dożywocie dla zabójcy prezydenta Pawła Adamowicza [online], Gdańsk – oficjalny portal miasta, 23 stycznia 2024 [dostęp 2024-10-07] (pol.).
  69. ↑ Kard. Nycz: Przyszliśmy tu by powiedzieć „nie” nienawiści. wpolityce.pl, 14 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-17].
  70. ↑ Łzy i cisza. Wiece w całej Polsce. tvn24.pl, 14 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-17].
  71. ↑ Natalia Gawlik: Tysiące gdańszczanek i gdańszczan żegnają swojego prezydenta. Wystawiono księgi kondolencyjne. gdansk.pl, 15 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-17].
  72. ↑ Żałoba narodowa po śmierci Prezydenta Gdańska. prezydent.pl, 17 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-17].
  73. ↑ Agnieszka Urazińska: Łódź w żałobie po śmierci prezydenta Pawła Adamowicza. wyborcza.pl, 15 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-15].
  74. ↑ Wałbrzych w żałobie.... wyborcza.pl, 15 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-15].
  75. ↑ Opuszczone flagi, księgi kondolencyjne w miastach. „Myślami z Gdańskiem...”. tvn24.pl, 14 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-17].
  76. ↑ Żałoba w województwie pomorskim po śmierci Adamowicza. wprost.pl, 15 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-15].
  77. ↑ 53 tys. osób w ciągu doby. Tylu gdańszczan pożegnało Pawła Adamowicza w ogrodach ECS. gazeta.pl, 18 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19].
  78. ↑ 24 godziny na pożegnanie prezydenta. Trumna z ciałem Pawła Adamowicza wystawiona w ECS. wprost.pl, 17 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19].
  79. ↑ Mikołaj Pilecki: W nocy tysiące Polaków pokazało niezwykłe poświęcenie. Wszystko dla Pawła Adamowicza. pikio.pl, 18 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)].
  80. ↑ Ostatni „spacer”. Kondukt przejdzie obok miejsc szczególnych dla prezydenta. tvn24.pl, 18 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19].
  81. ↑ Przemarsz z trumną Pawła Adamowicza. Tysiące osób w kondukcie żałobnym. eska.pl, 18 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19].
  82. ↑ Gdańsk: Pogrzeb Pawła Adamowicza. Msza w Bazylice Mariackiej. eska.pl, 18 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19].
  83. ↑ Kondukt żałobny przeszedł ulicami Gdańska. Pawła Adamowicza żegnały tysiące osób. gazeta.pl, 18 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19].
  84. ↑ „Kwintesencją jego życia stały się słowa, którymi je zakończył”. Msza w intencji Pawła Adamowicza. tvn24.pl, 18 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19].
  85. ↑ Michał Tokarczyk: Ostatnie pożegnanie i pogrzeb Pawła Adamowicza. „Spodziewamy się delegacji z całego świata”. wyborcza.pl, 17 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19].
  86. ↑ Relacja z pogrzebu prezydenta Gdańska, Pawła Adamowicza [online], 18 stycznia 2019 [dostęp 2019-07-03].
  87. ↑ Pogrzeb Pawła Adamowicza. Poruszająca homilia arcybiskupa Sławoja Leszka Głódzia na mszy pogrzebowej 19 stycznia 2019 [online], dziennikbaltycki.pl, 19 stycznia 2019 [dostęp 2023-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2024-01-23].
  88. ↑ Ojciec Ludwik Wiśniewski: “Trzeba skończyć z nienawiścią!”. Całe przemówienie. gdansk.pl, 20 stycznia 2019. [dostęp 2024-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  89. ↑ Bradtke 2019 ↓, s. 26–29.
  90. ↑ Pożegnanie Pawła Adamowicza. tvn24.pl, 19 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-19].
  91. ↑ Będzie plac Pawła Adamowicza. Pierwsze miasto uhonorowało zmarłego prezydenta Gdańska. radiozet.pl, 26 lutego 2019. [dostęp 2019-03-10].
  92. ↑ Promenada Pawła Adamowicza w czeskiej Pradze. „Wybitny polityk”.
  93. ↑ Praga uczci pośmiertnie prezydenta Adamowicza. Będzie miał swoją ulicę.
  94. ↑ Po Warszawie, Pradze również Wrocław i Poznań. Kolejne miasta chcą uhonorować Pawła Adamowicza.
  95. ↑ Aleja w parku Riegrovy Sady w Pradze ma imię Pawła Adamowicza [online], Onet Wiadomości, 5 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-05] (pol.).
  96. ↑ Pawla Adamowicze. Promenáda na Vinohradech dostala jméno po zavražděném primátorovi [online], Aktuálně.cz – Víte, co se právě děje, 4 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-10] (cz.).
  97. ↑ Izabela Biała-, Paweł Adamowicz upamiętniony w Europejskim Komitecie Regionów w Brukseli [online], gdansk.pl [dostęp 2019-04-14] (pol.).
  98. ↑ Wyborcza.pl [online], wroclaw.wyborcza.pl [dostęp 2019-05-11].
  99. ↑ l, 30 lat Gazety Wyborczej: specjalna nagroda dla Pawła Adamowicza “Za Gdańsk, za serce, za odwagę” [online], Gdańsk – oficjalny portal miasta [dostęp 2019-05-11] (pol.).
  100. ↑ Uchwała nr XII/118/2019 Rady Miejskiej Inowrocławia z dnia 27 czerwca 2019. [dostęp 2019-07-06].
  101. ↑ Będzie ulica Ratuszowa i skwer Prezydenta Pawła Adamowicza [online], inowroclaw.naszemiasto.pl, 27 czerwca 2019 [dostęp 2019-07-05].
  102. ↑ Prezydent Gdańska upamiętniony w Inowrocławiu. Otwarto skwer imienia Pawła Adamowicza. dziennikbaltycki.pl. [dostęp 2019-09-20].
  103. ↑ Akty Prawne [online], uchwaly.um.wroc.pl [dostęp 2019-06-11].
  104. ↑ Powstanie skwer im. Pawła Adamowicza. [online], MiejscaWeWroclawiu.pl – Ciekawe miejsca, informacje, wydarzenia, inwestycje i dawny Wrocław., 17 maja 2019 [dostęp 2019-05-19] (pol.).
  105. ↑ 20 Maja 2019, Paweł Adamowicz honorowym obywatelem Białegostoku [online], Podlaskie24, 20 maja 2019 [dostęp 2019-05-20] (pol.).
  106. ↑ l, Prezes Truskolaski: – Od dziś Unia Metropolii Polskich imienia Pawła Adamowicza [online], Gdańsk – oficjalny portal miasta [dostęp 2019-06-03] (pol.).
  107. ↑ l, „Tablica tolerancji” odsłonięta we Wrocławiu w hołdzie dla Pawła Adamowicza [online], Gdańsk – oficjalny portal miasta [dostęp 2019-06-12] (pol.).
  108. ↑ l, Nagrody na X Kongresie Regionów we Wrocławiu: Paweł Adamowicz prezydentem roku 2018, Gdańsk w czołówce rankingów [online], Gdańsk – oficjalny portal miasta [dostęp 2019-06-12] (pol.).
  109. ↑ l, Sound of Silence. Amerykański zespół rockowy oddaje hołd Pawłowi Adamowiczowi [online], Gdańsk – oficjalny portal miasta [dostęp 2019-06-21] (pol.).
  110. ↑ W Oliwie stanął lew. To rzeźba ku pamięci prezydenta Pawła Adamowicza. 2019-08-12. [dostęp 2019-08-13].
  111. ↑ AmberExpo Półmaraton Gdańsk memoriałem Pawła Adamowicza [online], 23 października 2019 [dostęp 2019-10-25] (pol.).
  112. ↑ Paweł Adamowicz patronem zespołu szkół specjalnych na Przymorzu. trojmiasto.pl. [dostęp 2019-12-16].
  113. ↑ Nowa Bulońska będzie aleją Pawła Adamowicza [online], trojmiasto.pl, 19 grudnia 2019 [dostęp 2019-12-20] (pol.).
  114. ↑ Nowa Bulońska od dziś nosić będzie imię Pawła Adamowicza. 2019-12-19. [dostęp 2019-12-22].
  115. ↑ Ryszard Szadziewski, Elżbieta Sontag, Jacek Szwedo, Mosquitoes of the extant avian malaria vector Coquillettidia Dyar, 1905 from Eocene Baltic amber (Diptera: Culicidae), „Palaeoentomology”, 2 (6), 2019, s. 650–656, DOI: 10.11646/palaeoentomology.2.6.16, ISSN 2624-2834 [dostęp 2020-01-09] (ang.).
  116. ↑ Ewa Karendys: „Wierzę, że pana śmierć nie poszła na marne”. Tablica pamięci Pawła Adamowicza. 2020-01-13. [dostęp 2020-01-14].
  117. ↑ Paweł Adamowicz został patronem Uniwersyteckiego Liceum Ogólnokształcącego. gdansk.pl, 2020-01-10. [dostęp 2021-01-11].
  118. ↑ Aleja Pawła Adamowicza. „W czasach pogardy róbmy swoje”.
  119. ↑ Wyborcza.pl [online], bialystok.wyborcza.pl [dostęp 2020-06-23].
  120. ↑ Maciej Chołodowski: Białystok. Skwer tolerancji imienia Pawła Adamowicza w centrum podlaskiej stolicy. 2020-09-25. [dostęp 2020-09-26].
  121. ↑ O FORUM [online], Pomorskie Forum Solidarności Klimatycznej im. Pawła Adamowicza [dostęp 2024-10-28].
  122. ↑ W Gdańsku odsłonięto mural z Pawłem Adamowiczem. "Ta zbrodnia nie została jeszcze osądzona". wiadomosci.onet.pl, 2021-06-29. [dostęp 2021-06-30].
  123. ↑ Anna Dobiegała: W Gdańsku odsłonięto mural Pawła Adamowicza. "Skandal, że zbrodnia nie została jeszcze osądzona". 2021-06-29. [dostęp 2021-06-30].
  124. ↑ Ulica Pawła Adamowicza w Bremie. Dulkiewicz: "Dziękujemy za ten gest pamięci". 2022-05-14. [dostęp 2022-05-16].
  125. ↑ Odsłonięto ławeczkę Pawła Adamowicza na Wyspie Spichrzów. trojmiasto.pl, 2024-01-14. [dostęp 2024-01-14].
  126. ↑ Nie żyje ojciec Pawła Adamowicza, Ryszard. dziennik.pl. [dostęp 2021-08-28].
  127. ↑ Zmarł Ryszard Adamowicz, Wilniuk i Gdańszczanin, ojciec prezydenta Pawła Adamowicza i jego brata Piotra. gdansk.pl. [dostęp 2021-09-02].
  128. ↑ Rodzice Pawła Adamowicza: Wpadł do nas przed zbiórką WOŚP. Wrzuciłam mu do puszki 20 zł na dobry początek. I poszedł. wyborcza.pl, 13 stycznia 2020. [dostęp 2021-08-28].
  129. ↑ Ryszard Adamowicz. capk.pl. [dostęp 2018-04-12].
  130. ↑ Leonard Drożdżewicz, W dźwięku gdańskiej ciszy, „Znad Wilii”, nr 1 (77), Wilno 2019, s. 23–24, ISSN 1392-9712, indeks 327956.
  131. ↑ a b Bradtke 2019 ↓, s. 6.
  132. ↑ Maciej Sandecki: Mocne polityczne słowa na pogrzebie Pawła Adamowicza. „Trzeba skończyć z nienawiścią i językiem pogardy”. wyborcza.pl, 19 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-20].
  133. ↑ Aleksandra Dulkiewicz: Bądźmy taką wspólnotą, o jakiej marzył Paweł Adamowicz. oko.press, 19 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-20].
  134. ↑ Stowarzyszenie Kucharzy Polskich. gdansk.gedanopedia.pl. [dostęp 2022-05-07].
  135. ↑ Paweł Adamowicz. kucharze.pl. [dostęp 2023-02-26].
  136. ↑ Podsumowanie pracy Stowarzyszenia Kucharzy Polskich w 2012 roku. kucharze.pl. [dostęp 2023-02-26].
  137. ↑ Abp Głódź: Paweł Adamowicz był osobą wierzącą, nie wstydził się wiary, praktykował. niedziela.pl, 15 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-31].
  138. ↑ Aktorzy przyjechali. Obsada. filmweb.pl. [dostęp 2021-10-01].
  139. ↑ Miłość jest wszystkim. filmpolski.pl. [dostęp 2021-10-01].
  140. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 maja 2003 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2003 r. nr 45, poz. 671).
  141. ↑ MKiDN – Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis [online] [dostęp 2022-11-24] (pol.).
  142. ↑ Wyróżnienia. lmir.pl. [dostęp 2019-01-19].
  143. ↑ Postanowienie nr 3/OP/2009 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Dziennik Urzędowy MSWiA, 13 sierpnia 2009. [dostęp 2020-01-19].
  144. ↑ 5. ROCZNICA ŚMIERCI PAWŁA ADAMOWICZA - HONOROWEGO OBYWATELA GMINY GORZYCE - Serwis Internetowy Gminy Gorzyce [online], gminagorzyce.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  145. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 września 2010 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2010 r. nr 98, poz. 1144).
  146. ↑ Laureaci medalu św. Wojciecha [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2024-11-06] (pol.).
  147. ↑ Lista uhonorowanych Różą Franciszki Cegielskiej. „Samorząd Miejski”. Nr 3 (163), s. V, marzec 2010. 
  148. ↑ Paweł Adamowicz Kawalerem Orderu Legii Honorowej. naszemiasto.pl, 29 września 2012. [dostęp 2012-10-02].
  149. ↑ Adamowicz Paweł Bogdan. gedanopedia.pl. [dostęp 2018-06-25].
  150. ↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-10-22]. (est.).
  151. ↑ Medal dla prezydenta Gdańska. Adamowicz odznaczony za Zasługi dla Światowego Związku Żołnierzy AK. naszemiasto.pl, 14 stycznia 2014. [dostęp 2018-06-25].
  152. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 grudnia 2014 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2015 r. poz. 164).
  153. ↑ 38 samorządowców z województwa pomorskiego wyróżnionych Odznaką Honorową za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego. mac.gov.pl, 3 września 2015. [dostęp 2015-09-04].
  154. ↑ Trol Intermedia / 2ClickPortal, Śp. Paweł Adamowicz [online], UG Gniewino [dostęp 2021-12-14] (pol.).
  155. ↑ Nagroda Orła Jana Karskiego dla prezydenta Pawła Adamowicza. superstacja.tv. [dostęp 2019-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-15)].
  156. ↑ Paweł Adamowicz honorowym obywatelem Warszawy. rp.pl, 17 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-17].
  157. ↑ Piotr Olejarczyk: Paweł Adamowicz pośmiertnie uhonorowany za zasługi dla województwa pomorskiego. Onet.pl, 26 kwietnia 2019. [dostęp 2019-10-21].
  158. ↑ Wyborcza.pl [online], trojmiasto.wyborcza.pl [dostęp 2019-11-10].
  159. ↑ l, Paweł Adamowicz Honorowym Obywatelem Białegostoku. “Był nośnikiem wartości, z którymi się utożsamiamy” [online], Gdańsk – oficjalny portal miasta [dostęp 2019-05-21] (pol.).
  160. ↑ Nagroda im. Sérgio Vieira de Mello dla Pawła Adamowicza.
  161. ↑ l, Paweł Adamowicz, Grażyna Świątecka, ECS, Andrea Anastasi – zobacz uroczystość wręczenia medali Rady Miasta Gdańska [online], Gdańsk – oficjalny portal miasta [dostęp 2019-11-10] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Prezydenci Gdańska (od 1945)
Prezydenci Gdańska (1945–1950)
Przewodniczący Prezydium Rady
Narodowej Gdańska (1950–1973)
Prezydenci Gdańska (od 1973)

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paweł_Adamowicz&oldid=75463317”