Petyr Abraszew

Petyr Abraszew
Data urodzenia	4 kwietnia 1866
Data śmierci	17 czerwca 1930
	Minister handlu i rolnictwa
Okres	od 9 marca 1902; do 6 maja 1903
Przynależność polityczna	Partia Postępowo-Liberalna
Poprzednik	Aleksandyr Ludskanow
Następca	Dimityr Popow
	Minister sprawiedliwości
Okres	od 16 marca 1911; do 4 lipca 1913
Poprzednik	Christo Sławejkow
Następca	Petyr Peszew

Petyr Penczew Abraszew (bułg. Петър Пенчев Абрашев; ur. 4 kwietnia 1866 w Kotele, zm. 17 czerwca 1930 w Sofii^[1]) – bułgarski polityk i prawnik, minister handlu i rolnictwa (1902-1903), minister sprawiedliwości (1911-1913), deputowany do Zwyczajnego Zgromadzenia Narodowego 12. (1902–1903) i 15. (1911-1913) kadencji^[1].

Życiorys

Syn Penczo Abraszewa. Ukończył szkołę średnią w Mikołajowie, na Ukrainie, a następnie w 1887 rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Odessie^[1]. W 1890 został usunięty ze studiów za prowadzenie działalności rewolucyjnej. Wyjechał z Rosji i w 1891 dokończył studia prawnicze na uniwersytecie w Genewie^[1]. Po powrocie do kraju pracował jako sędzia w Razgradzie, Warnie, Ruse i w Sofii^[1]. W 1895 przeniósł się do Sofii i podjął pracę w zawodzie adwokata. Od 1901 był wykładowcą Wydziału Prawa Uniwersytetu Sofijskiego, od 1925 kierował Katedrą Prawa Cywilnego. Prowadził także wykłady na Wolnym Uniwersytecie Nauk Politycznych i Ekonomicznych^[1]. Był autorem pierwszego bułgarskiego podręcznika prawa cywilnego procesowego. Od 1922 członek Bułgarskiej Akademii Nauk^[1].

Działalność polityczna

W początkach XX w. Abraszew związał się z Partią Postępowo-Liberalną. W 1902 objął stanowisko ministra handlu i rolnictwa w gabinecie Stojana Danewa^[1]. W 1911 objął kierownictwo resortu sprawiedliwości w gabinecie Iwana Geszowa. W 1923, w czasie rządów Aleksandra Stambolijskiego Abraszew stanął przed sądem oskarżony o udział w rządzie, który odpowiadał za klęskę w II wojnie bałkańskiej. Spędził rok w więzieniu, opuścił je w czerwcu 1924 na mocy amnestii.

W 1995 nakładem wydawnictwa Marin Drinow ukazał się Dziennik Abraszewa (Дневник), w opracowaniu Petyra Swiraczewa, przedstawiający działalność Abraszewa w latach 1911-1913^[2].

Publikacje

1909: Южнославянският пансион на Т. Н. Минков в Николаев. Спомени
1910-1918: Гражданско съдопроизводство. Лекции (trzy tomy)
1927: Охранително съдопроизводство
1995: Дневник

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 21. ISBN 978-954-430-603-8.
↑ Petyr Abraszew: Дневник. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1995.

Bibliografia

Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 21. ISBN 978-954-430-603-8.

[Taszew-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 21. ISBN 978-954-430-603-8.

[dniewnik-2] Petyr Abraszew: Дневник. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1995.

[1]

[2]