Philip Zimbardo
Philip Zimbardo (2017) | |
Pełne imię i nazwisko |
Philip George Zimbardo |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
23 marca 1933 |
Data i miejsce śmierci |
14 października 2024 |
Zawód, zajęcie |
psycholog, wykładowca |
Philip George Zimbardo (ur. 23 marca 1933 w Nowym Jorku, zm. 14 października 2024 w San Francisco[1]) – amerykański psycholog pochodzenia włoskiego, od 1968 do śmierci profesor Uniwersytetu Stanforda.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Znany z przeprowadzenia eksperymentu więziennego, założyciel Kliniki Nieśmiałości, autor wielu książek, z których najbardziej znana to „Psychology and Life” (Psychologia i życie). Działał na rzecz popularyzacji psychologii, występując w cyklu programów „Discovering Psychology”.
Założyciel i patron działającego od 2014 jedynego w Polsce Centrum Zimbardo[2]. Ulokowany w Katowicach na Nikiszowcu ośrodek jest miejscem spotkań i edukacji młodzieży[3].
W 2002 Zimbardo pełnił funkcję przewodniczącego Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego[4].
W 1954 uzyskał tytuł bakałarza w Brooklyn College, rok później otrzymał tytuł magistra na Uniwersytecie Yale, na tym samym uniwersytecie doktoryzował się w 1959. W latach 1960–1967 wykładał na Uniwersytecie Yale, Uniwersytecie Columbia, Kolegium Barnarda oraz Uniwersytecie Nowojorskim.
Philip Zimbardo zajmował się wieloma dziedzinami psychologii, z czego najbardziej znane są jego dokonania w dziedzinie psychologii społecznej oraz badania nad nieśmiałością. Zajmuje się też psychologią zła, terroryzmu i dehumanizacji. Badania te zaowocowały wydaniem w 2007 przełomowej książki „The Lucifer Effect: Understanding How Good People Turn Evil” (Efekt Lucyfera: Dlaczego dobrzy ludzie czynią zło?), którego polską edycję wydało w 2008 Wydawnictwo Naukowe PWN. W 2009 PWN opublikowało również książkę P. Zimbardo i J. Boyda pt.(Paradoks czasu), ukazującą czas i zarządzanie nim przez pryzmat perspektyw, w których żyje współczesna jednostka i co można zrobić, żeby znaleźć lepszą perspektywę, tj. umożliwiającą dostrojenie własnego zegara psychologicznego.
Jego żoną była Christina Maslach (Krystyna Maślak), której przodkowie pochodzą z Polski[5]. Była ona jednym z badaczy uczestniczących w eksperymencie więziennym, była też jedną z pierwszych osób, które uświadomiły profesorowi Zimbardo, że eksperyment wymyka się spod kontroli[6]. Pobrali się rok po zakończeniu eksperymentu, 10 sierpnia 1972[7]. Christina Maslach jest profesorem psychologii na University of California w Berkeley.
Eksperyment więzienny
[edytuj | edytuj kod]W 1971 Zimbardo, wraz ze współpracownikami, przeprowadził jeden z najbardziej znanych eksperymentów w historii psychologii: stanfordzki eksperyment więzienny. W piwnicach Wydziału Psychologii Uniwersytetu Stanforda zainscenizowano więzienie, w którym zamknięto 24 zdrowych psychicznie studentów, wybranych spośród ochotników. Podzielono ich losowo na dwie grupy: więźniów i strażników. Eksperyment miał pokazać znaczenie wpływu sytuacji społecznej na zachowanie jednostki. Uczestnicy zaczęli wcielać się w przypisane im role. Strażnicy postępowali brutalnie i sadystycznie w stosunku do więźniów, pojawiły się zachowania patologiczne. W nocy z piątego na szósty dzień więźniowie wzniecili bunt. Następnego dnia prowadzący zdecydowali się zakończyć przewidziany na czternaście dni eksperyment ze względu na obawę utraty kontroli nad sytuacją. Eksperyment został udokumentowany w filmie Cicha furia Philipa Zimbardo – płyta z filmem ukazała się w Polsce w lutym 2007.
Eksperyment wywołał wiele kontrowersji w świecie nauki. Naukowcy zarzucali Zimbardo szereg nieprawidłowości przy organizacji badania, a po trzydziestu latach zdecydowano się na jego replikację. Wyniki okazały się zupełnie odmienne od eksperymentu w Stanford. Strażnicy byli każdego dnia coraz bardziej bierni, co zaczęli nawet wykorzystywać więźniowie, domagając się nowych przywilejów. Nie miały miejsca żadne przejawy agresji. Kiedy autorzy replikacji próbowali opublikować swoje wyniki w British Journal of Psychology, odkryli, że Zimbardo dowiedziawszy się o tym, napisał do redaktorów starając się powstrzymać publikację twierdząc, że ich wynik są szalbiercze. Mimo to, artykuł ukazał się w 2006 roku[8].
Klinika nieśmiałości
[edytuj | edytuj kod]Philip Zimbardo poświęcił wiele czasu na badanie zjawiska nieśmiałości. Efektem jego pracy jest wiele artykułów na ten temat oraz znana, przetłumaczona na 10 języków (w tym polski) książka „Shyness: What it is, What to do about it" (Nieśmiałość. Co to jest? Jak sobie z nią radzić?), a także założona przy Pacific Graduate School of Psychology w Palo Alto Klinika Nieśmiałości[9].
Projekt „bohaterskiej wyobraźni”
[edytuj | edytuj kod]Najnowszym projektem realizowanym przez profesora Philipa Zimbardo jest bohaterstwo dnia codziennego[10][11]. Jak sam stwierdził w jednym z wywiadów, w pewnym momencie zauważył, że brakuje badań nad bohaterstwem[12]. Opracował program nauczania, którego celem jest uczenie młodych ludzi, jak kształtować w sobie postawy niezgody na zło[13]. Zimbardo jest fundatorem i prezesem fundacji Heroic Imagination Project (San Francisco), która na całym świecie promuje i wdraża ten program, który powstał na bazie wyników badań psychologii społecznej[14]. Zimbardo dzięki programowi „bohaterskiej wyobraźni” chce szukać pozytywnych postaw i odnajdywać bohaterów wśród zwykłych ludzi. Program jest adresowany przede wszystkim do młodzieży[15]. W ramach działalności fundacji Heroic Imagination Project (Projekt Bohaterskiej Wyobraźni) od 2014 wdrażany w Polsce jest Program Rozumienie Ludzkiej Natury[16]. Celem projektu jest zachęcenie ludzi do podejmowania codziennych bohaterskich czynów, radzenie sobie z efektem biernego widza , zwiększenie samoświadomości i refleksyjności[17][18]. Profesor Philip Zimbardo spotkał się w Ministerstwie Edukacji Narodowej z Krystyną Szumilas, a następnie z Joanną Kluzik-Rostkowską[19][20]. W 2014 Projekt Bohaterskiej Wyobraźni w Polsce otrzymał honorowy patronat Minister Edukacji Narodowej[21].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Philip G. Zimbardo
- ↑ Strona Centrum Zimbardo w Nikiszowcu.
- ↑ Centrum Zimbardo. Instytut Psychologii UŚ. [dostęp 2015-02-27].
- ↑ Former APA Presidents. apa.org. [dostęp 2017-02-19].
- ↑ Informacja podana przez Zimbardo 7 kwietnia 2009 w wywiadzie dla Teleexpressu
- ↑ P.Zimbardo, Efekt Lucyfera, PWN 2009, str. 189-192
- ↑ P.Zimbardo, Efekt Lucyfera, PWN 2009, str. 264
- ↑ Lucyfer, którego wymyślił Zimbardo. O konsekwencjach stanfordzkiego eksperymentu więziennego i skandalu, którego stał się obiektem [online], W obronie rozumu, 2 lipca 2018 [dostęp 2021-02-06] (pol.).
- ↑ The Shyness Clinic (The Stanford Shyness Clinic; The Palo Alto Shyness Clinic). [w:] Strona internetowa [on-line]. shyness.com, 1995, 1996. [dostęp 2019-04-29]. (ang.).
- ↑ Philip Zimbardo nauczył się czytać i pisać dzięki... Supermanowi [online] [dostęp 2016-09-01] .
- ↑ Jak zostać bohaterem, czyli o Heroic Imagination Project – Więcej Wiemy – Lepiej Pomagamy [online], 6 listopada 2013 [dostęp 2016-09-01] (pol.).
- ↑ Philip Zimbardo , Philip Zimbardo: Przyszłość będzie lepsza niż przeszłość – i Ty możesz być Grekiem Zorbą [online] [dostęp 2016-09-01] .
- ↑ Myśleć – Warto obejrzeć – Projekt bohaterskiej wyobraźni – Profesor Zimbardo do nauczycieli [online], myslec.pwn.pl [dostęp 2016-09-01] .
- ↑ Jonah Lehrer , Are Heroes Born, or Can They Be Made?, „Wall Street Journal”, 11 grudnia 2010, ISSN 0099-9660 [dostęp 2016-09-01] .
- ↑ Prof. Philip Zimbardo: Ty także możesz zostać bohaterem [online] [dostęp 2016-09-01] .
- ↑ – Program Rozumienie Ludzkiej Natury [online], hip.org.pl [dostęp 2016-09-01] .
- ↑ Psycholog w ogrodzie dobra i zła [online], gazeta.us.edu.pl [dostęp 2016-09-01] .
- ↑ Garden, torches and Professor Zimbardo (and of course the cat). ToInspire [dostęp 2016-09-01].
- ↑ 3 Kongres Polskiej Edukacji – Philip Zimbardo. eduentuzjasci [dostęp 2016-09-01].
- ↑ – Projekt Bohaterskiej Wyobraźni [online], hip.org.pl [dostęp 2016-09-01] .
- ↑ Ministerstwo Edukacji Narodowej [online], Ministerstwo Edukacji Narodowej [dostęp 2016-09-01] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona internetowa Philipa Zimbardo
- Witryna internetowa Centrum Zimbardo
- Philip Zimbardo: Psychologia czasu, miniwykład na TED, 2009
- Philip Zimbardo: Siedem sposobów na (coś) znaczące życie, Psychologia-Spoleczna.pl, 2 grudnia 2013
- Rozmowa z Philipem Zimbardo: How to live to the fullest?, Way to inspire, 2019
- ISNI: 000000035390425X
- ORCID: 0000-0002-3085-992X
- VIAF: 2593999
- LCCN: n79018387
- GND: 107998653
- NDL: 00461859
- LIBRIS: 53hlq2lp4prk294
- BnF: 12647290b
- SUDOC: 076032299
- SBN: CFIV044688
- NLA: 35627293
- NKC: nlk20020105677
- BNE: XX1406574
- NTA: 068026501
- BIBSYS: 90354986, 90070943
- CiNii: DA00135076
- Open Library: OL25855A
- PLWABN: 9810659640205606
- NUKAT: n94004272
- J9U: 987007306500905171
- PTBNP: 171757
- LNB: 000025800
- NSK: 000039507
- CONOR: 22036323
- BNC: 000045794
- ΕΒΕ: 324767
- BLBNB: 000347703
- KRNLK: KAC199630948
- LIH: LNB:WKT;=BS