Piramida Tetiego

Piramida Tetiego – piramida zbudowana przez Tetiego, władcę starożytnego Egiptu z VI dynastii.

Nazwa Piramidy

Dżed-sut-Teti – Trwałe są miejsca Tetiego.

Konstrukcja piramidy

Znajduje się ona w północnej Sakkarze, na północny wschód od piramid Dżesera i Userkafa. Pierwotna jej wysokość wynosiła 52,5 m, długość boku – 78,8 m, a kąt nachylenia – 53°13'. Rdzeń piramidy składa się z 5 stopni. Do wnętrza piramidy można się dostać przez kaplicę wejściową przy północnym brzegu piramidy. System komór został zbudowany na wzór piramidy Dżedkare i Unisa. Od wejścia biegnie korytarz schodzący w dół o długości 17 m. Następnie znajdują się: komora przechodnia, poziomy korytarz o długości 25 m z zapadniami, przedsionek z serdabem (zawierającym 3 głębokie nisze) po wschodniej stronie, który przechodzi w komorę grobową o długościach boku 3,5 m x 7,9 m, zwieńczoną dwuspadowym stropem. Koniec korytarza, przedsionek i komora grobowa pokryte są Tekstami Piramid, jeden wers znajduje się także na bazaltowym sarkofagu, położonym w pobliżu zachodniej ściany komory grobowej. Sarkofag nigdy nie został dokończony. Na podłodze komory grobowej archeolodzy odkryli resztki mumii władcy (ramię i bark). Przed sarkofagiem, bliżej ściany południowej znajdował się prostokątny szyb o głębokości do 1 m, będącym pomieszczeniem na wazy kanopskie władcy.

Świątynia grobowa

Świątynia grobowa obejmuje:

westybul ze sklepieniem ozdobionym gwiazdami,
otwarty dziedziniec z obejściem z 18 filarami wykonanymi różowego granitu oraz magazynami ze stołami ofiarnymi,
poprzeczny korytarz,
świątynię kultu zmarłych z 5 niszami i sanktuariami ozdobionymi reliefami,
pomieszczenia dla kapłanów i magazyny na ofiary.

Piramida kultowa

Niewielka piramida kultowa znajdowała się na południowy wschód od głównej piramidy i miała swój własny mur odgradzający. Jej wysokość i długość boku były takie same i wynosiły 15,7 m, a kąt nachylenia ścian – 63°.

Na zewnątrz kompleksu

Na zewnątrz kompleksu grobowego znajdują się małe zespoły grobowe żon Tetiego, Iput i Chuit, oraz mastaby jego wezyrów Mereruki i Kagemni.

Współczesność

Zespół grobowy, podobnie jak i inne piramidy, był już w starożytności traktowany jako kamieniołom i źródło materiałów budowlanych. Doprowadziło to do zawalenia się ścian pomieszczeń wewnętrznych i dewastacji całego kompleksu.

Bibliografia

BogusławB. Kwiatkowski BogusławB., Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, s. 167, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044 .
Schneider Th. – „Leksykon faraonów”, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2001, s. 332–333, ISBN 83-01-13479-8