Planh

Planh (st. prow. planh z łac. planctus ’skarga, żal’) – staroprowansalski utwór opiewający zalety i zasługi zmarłego, odmiana planctusu^[1].

Planh mógł również zawierać skargi innego rodzaju, jak osobiste nieszczęścia, klęski narodowe, niewola chrześcijańskich rycerzy, żal i zmartwienie po utracie czegoś^[1]. Niekiedy bywa uznawany za odmianę sirventes^[1]. Zachowało się około czterdziestu staroprowansalskich utworów tego rodzaju, z których najstarszy pochodzi z 1137^[1].

Zwrotki planh zawierały od 5 do 10 wersów, zaś najczęściej używaną długością wersu był dziesięciozgłoskowiec^[1]. Planh mógł mieć różną długość – utwór opiewający zmarłego Roberta I Mądrego, króla Neapolu, liczył 29 zwrotek^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Łukasik 2012 ↓, s. 718.

Bibliografia

Stanisław Łukasik: Pastorela. W: Słownik rodzajów i gatunków literackich. Grzegorz Gazda (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 718–720.

[CITEREFŁukasik2012718-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Łukasik 2012 ↓, s. 718.

[1]