Przecięcie wstęgi
Przecięcie wstęgi – symboliczny akt otwarcia, oddania do użytku ukończonego projektu, budynku, pomnika, tablicy pamiątkowej itp. Wstęgę przecina honorowy gość uroczystości otwarcia, co jest dla niego zaszczytem lub też nobilituje wydarzenie i społeczność, dla której gość przyjeżdża specjalnie, by ową wstęgę przeciąć[1][2].
Pomimo deklarowanej i postępującej współcześnie desakralizacji przestrzeni, czynność taka jak przecinanie wstęgi przywołuje skojarzenia i motywacje właśnie sakralne, choć wykonywana jest np. przez laickich polityków czy działaczy[3]. Przecięte wstęgi i nożyce, którymi je przecięto, przechowuje się często w muzeach i kolekcjach jako cenną pamiątkę historyczną[4][5].
Początki zwyczaju wiąże się z brytyjskim „chrzczeniem” statków i łodzi w XIX wieku, gdzie burty, o które rozbijano butelki z winem lub szampanem, zdobiła wstęga zawiązana w kokardę. Nie zawsze, ale czasem - kokardę tę uroczyście rozcinano[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ministerstwo Obrony Narodowej, Wystawa o Armii Polskiej w ZSRR [online], archiwum2019.mon.gov.pl [dostęp 2020-10-17] (pol.).
- ↑ Centrum otwarte! [online], Centrum Dokumentacji Deportacji Górnoślązaków do ZSRR w 1945 roku [dostęp 2020-10-17] (pol.).
- ↑ Dagmara Chylińska, Gerard Kosmala, Sakralizacja przestrzeni wobec współczesności, „Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego” (17), 2012, s. 47-68.
- ↑ Wirtualna Polska Media S.A, Dar narodu radzieckiego dla Polski kończy 55 lat [online], wiadomosci.wp.pl, 22 lipca 2010 [dostęp 2020-10-17] (pol.).
- ↑ Magdalena Łań, Nożyczki i telefon z bakelitu – otwarcie wystawy pamiątek PKiN [online], www.um.warszawa.pl, 12 maja 2015 [dostęp 2020-10-17].
- ↑ Ernie Smith, Why Do We Cut Ribbons With Giant Pairs of Scissors? [online], Medium, 29 maja 2018 [dostęp 2020-10-17] (ang.).
