Pucciniomycotina
 Puccinia graminis Pers. | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Typ | |
| Podtyp |
Pucciniomycotina |
| Nazwa systematyczna | |
| Pucciniomycotina R. Bauer, Begerow, J.P. Samp., M. Weiss & Oberw. Mycol. Prog. 5(1): 45 (2006) | |
Pucciniomycotina R. Bauer, Begerow, J.P. Samp., M. Weiss & Oberw. – podtyp podstawczaków (Basidiomycota)[1]. Dawniej takson miał nazwę Urediniomycetes i był w randze klasy[2].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Grzyby w podtypie Pucciniomycotina wykazują dużą różnorodność, zarówno pod względem budowy, jak i znaczenia w przyrodzie. Charakterystyczne są jednak ich niewielkie rozmiary (rzędu milimetrów).
Z punktu widzenia gospodarczego, najbardziej istotną klasą należącą do Pucciniomycotina jest Pucciniomycetes, do której należą rdze, pasożyty roślin, między innymi zbóż – w tym kukurydzy (Zea) – i drzew – w tym sosen (Pinus), jabłoni (Malus) i kawowców (Coffea). Inne klasy również zawierają grzyby porażające rośliny. Gatunki z rodzaju Helicobasidium należącego do Helicobasidiales porażają korzenie między innymi szparagów (Asparagus), buraków (Beta), morw (Morus) i śliw (Prunus). Microbotryum violaceum poraża goździkowate (Caryophyllaceae), a Sphacelotheca fagopyri – grykę (Fagopyrum) (obydwa patogeny należą do Microbotryales i były mylone z podobnymi, należącymi do podtypu Ustilaginomycotina przed rozpoczęciem badań molekularnych)[3].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Do podgromady Pucciniomycotina należy około 7400 opisanych gatunków (w około 215 rodzajach). Ponad 95% gatunków należy do klasy Pucciniomycetes. Z powodu małych rozmiarów i specyficznej budowy trudne było ich usystematyzowanie filogenetyczne. Przełom w tej dziedzinie został dokonany w 1995, kiedy rozpoczęto sekwencjonowanie i inne badania z zakresu filogenetyki molekularnej[3].
Do podtypu Pucciniomycotina należy 9 klas:
- Agaricostilbomycetes R. Bauer, Begerow, J.P. Samp., M. Weiss & Oberw.
- Atractiellomycetes R. Bauer, Begerow, J.P. Samp., M. Weiss & Oberw.
- Classiculomycetes R. Bauer, Begerow, J.P. Samp., M. Weiss & Oberw.
- Cryptomycocolacomycetes R. Bauer, Begerow, J.P. Samp., M. Weiss & Oberw.
- Cystobasidiomycetes R. Bauer, Begerow, J.P. Samp., M. Weiss & Oberw.
- Microbotryomycetes R. Bauer, Begerow, J.P. Samp., M. Weiss & Oberw.
- Mixiomycetes R. Bauer, Begerow, J.P. Samp., M. Weiss & Oberw.
- Pucciniomycetes R. Bauer, Begerow, J.P. Samp., M. Weiss & Oberw.
- Tritirachiomycetes Aime & Schell 2011
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Index Fungorum. [dostęp 2016-05-25]. (ang.).
- ↑ Trees of Life. [dostęp 2016-05-25]. (ang.).
- ↑ a b https://web.archive.org/web/20160303194009/http://www.clarku.edu/faculty/dhibbett/Reprints%20PDFs/Hibbett_et_al_AFTOL_class_2007.pdf A higher level phylogenetic classification of the Fungi], w: Mycological Research 111, Issue 5, s. 509–547