Rafael Correa
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Prezydent Ekwadoru | |
| Okres |
od 15 stycznia 2007 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Prezydent Unii Narodów Południowoamerykańskich | |
| Okres |
od 10 sierpnia 2009 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Prezydent Wspólnota Państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów | |
| Okres |
od 28 stycznia 2015 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister Finansów | |
| Okres |
od 20 kwietnia 2005 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Przewodniczący Alianza PAIS | |
| Okres |
od 3 kwietnia 2006 |
| Poprzednik |
urząd utworzony |
| Następca | |
| |
| Odznaczenia | |
  _-_ribbon_bar.gif){kind=small}  
| |
.jpg)
Rafael Vicente Correa Delgado (ur. 6 kwietnia 1963 w Guayaquil) − ekwadorski ekonomista i polityk, minister finansów od kwietnia do sierpnia 2005, prezydent Ekwadoru od 15 stycznia 2007 do 24 maja 2017.
Edukacja
[edytuj | edytuj kod]Rafael Correa w 1987 ukończył ekonomię na Universidad Catolica Santiago de Guayaquil. Następnie przez rok pracował w centrum pomocy społecznej salezjanów w prowincji Cotopaxi.
Correa kształcił się również za granicą. W 1991 ukończył nauki ekonomiczne na Universite Catholique de Louvain w Belgii. W 1999 ukończył ekonomię na Uniwersytecie w Illinois, a w 2001 zdobył tytuł doktora ekonomii. Oprócz języka hiszpańskiego, zna także język francuski, angielski oraz język keczua.
Minister Finansów
[edytuj | edytuj kod]Od kwietnia do sierpnia 2005 Correa zajmował stanowisko ministra finansów w gabinecie prezydenta Alfredo Palacio. W czasie czterech miesięcy urzędowania głosił hasła redukcji ubóstwa i zapewnienia ekonomicznej samodzielności najbiedniejszym grupom społecznym. Correa sceptycznie wypowiadał się na temat swobodnej wymiany handlowej z USA. Odrzucał zalecenia Międzynarodowego Funduszu Walutowego i działał na rzecz wzmocnienia współpracy ekonomicznej z innymi krajami Ameryki Łacińskiej.
Correa zrezygnował ze stanowiska ministra w sierpniu 2005 po odmowie udzielenia przez Bank Światowy Ekwadorowi pożyczki oraz po kryzysie związanym ze sprzedażą państwowych obligacji[1]. Po odejściu z rządu zachował jednak wysoki poziom społecznego poparcia, stając się jednym z najbardziej popularnych polityków w Ekwadorze.
Kampania prezydencka
[edytuj | edytuj kod]Po wycofaniu się z obozu rządowego Correa założył własną partię Alianza PAIS (Sojusz PAIS). Z jej ramienia rozpoczął kampanię prezydencką przed wyborami w październiku 2006. W swoim programie wyborczym wyróżnił pięć podstawowych celów: reforma konstytucyjna, rewolucja moralna, reforma ekonomiczna, reforma edukacji i służby zdrowia oraz godność, suwerenność i integracja Ameryki Łacińskiej.
Correa obiecywał również reformę przemysłu naftowego, mającą zapewnić większe dochody skarbowi państwa. Protestował przeciw dominacji i zaangażowaniu Stanów Zjednoczonych w sprawy latynoamerykańskie. Sprzeciwiał się podpisaniu porozumienia handlowego z USA i wprowadzeniu dolara amerykańskiego jako oficjalnej jednostki monetarnej w Ekwadorze. Obiecywał likwidację amerykańskiej bazy wojskowej w Mancie, liczącej 400 żołnierzy[2].
W I turze wyborów generalnych 15 października 2006 zajął drugie miejsce (22,84%), ustępując pierwszeństwa bananowemu magnatowi Álvaro Noboi (26,83%). W II turze wyborów, 26 listopada 2006, Correa uzyskał 56,7% głosów, a jego kontrkandydat 43,3%[3]. 5 stycznia 2007 został zaprzysiężony na stanowisku prezydenta Ekwadoru. W uroczystości uczestniczyło większość szefów państw Ameryki Południowej, a także prezydent Iranu Mahmud Ahmadineżad oraz następca tronu Hiszpanii, książę Filip[4].
Prezydent (I kadencja 2007-2009)
[edytuj | edytuj kod]Polityka ekonomiczna i dług państwowy
[edytuj | edytuj kod]Rafael Correa w swoim przemówieniu inauguracyjnym 15 stycznia 2007 stwierdził, że część długu zagranicznego Ekwadoru jest „bezprawna” ponieważ została zaciągnięta przez reżim wojskowy. W kolejnych dniach minister finansów ogłosił, że Ekwador byłby skłonny do spłacenia tylko 40% swego zadłużenia, wynoszącego w sumie 11 mld USD[5]. Prezydent Correa opowiedział się za renegocjacją warunków spłaty długu oraz odrzucił zasady Konsensusu Waszyngtońskiego[6]. Prezydent zagroził również zerwaniem współpracy z Bankiem Światowym oraz Międzynarodowym Funduszem Walutowym, a w kwietniu 2007 wydalił z Ekwadoru przedstawiciela Banku Światowego[7].
12 grudnia 2008 prezydent Correa ogłosił zawieszenie spłacania przez Ekwador zadłużenia zagranicznego, które raz jeszcze nazwał „bezprawnym”[8][9].
Polityka zagraniczna
[edytuj | edytuj kod]W marcu 2008 w Ameryce Południowej doszło do wybuchu kryzysu dyplomatycznego między Ekwadorem a Kolumbią, spowodowanego wejściem kolumbijskich wojsk na terytorium Ekwadoru w pościgu za partyzantami FARC. Kolumbia oskarżyła prezydenta Correę o powiązania z partyzantami oraz udzielanie im wsparcia politycznego i militarnego[10]. W odpowiedzi prezydent Correa odwołał ambasadora w Bogocie oraz rozkazał wojskom zająć pozycje na granicy z Kolumbią[11].
W lutym 2009 doszło do napięć w stosunkach Ekwadoru ze Stanami Zjednoczonymi. Prezydent Correa wydalił z Ekwadoru dwóch amerykańskich dyplomatów. Administrację amerykańską oskarżył o mieszanie w sprawy wewnętrzne kraju i wpływanie na decyzję o mianowaniu nowego szefa antynarkotykowej jednostki policji[12].
Zgromadzenie Konstytucyjne i nowa konstytucja
[edytuj | edytuj kod]W lutym 2007 Rafael Correa przedstawił plan zorganizowania ogólnokrajowego referendum w sprawie zwołania Zgromadzenia Konstytucyjnego, którego celem miało być opracowanie projektu nowej konstytucji. W marcu 2007, za poparciem prezydenta, Komisja Wyborcza zdjęła z urzędu 57 deputowanych Kongresu Narodowego (parlament) i mianowała na ich miejsce nowe osoby[13]. Dzięki temu Kongres Narodowy przegłosował projekt zorganizowania referendum. W referendum, które odbyło się 15 kwietnia 2007, 81,7% wyborców poparło ideę powołania Zgromadzenia Konstytucyjnego[14].
30 września 2007 w Ekwadorze odbyły się wybory do Zgromadzenia Konstytucyjnego, w których prezydencki Sojusz PAIS zdobył 80 z 130 mandatów[15]. W listopadzie 2007 Zgromadzenie Konstytucyjne rozwiązało Kongres Narodowy z powodu rzekomej korupcji jego członków[16].
W lipcu 2008 Zgromadzenie Konstytucyjne przedstawiło i przyjęło projekt nowej konstytucji, która rozszerzała kompetencje głowy państwa, m.in. dopuszczając powtórną elekcję prezydenta oraz dając mu prawo rozwiązania parlamentu w ciągu pierwszych trzech lat jego kadencji[17]. W referendum konstytucyjnym, które odbyło się 28 września 2008 64% wyborców poparło nową ustawę zasadniczą[18][19]. Konstytucja weszła w życie w 2009.
Reelekcja
[edytuj | edytuj kod]Po wejściu w życie nowej konstytucji, w Ekwadorze 26 kwietnia 2009 odbyły się wybory prezydenckie. Prezydent Rafael Correa wziął udział w wyborach w tandemie razem z wiceprezydentem Lenínem Moreno. Correa odniósł zdecydowane zwycięstwo już pierwszej turze wyborów, zdobywając prawie 52% głosów i tym samym zapewnił sobie reelekcję na stanowisku prezydenta kraju. Drugi z kandydatów, Lucio Gutiérrez uzyskał niecałe 28% głosów[20].
10 sierpnia 2009 Rafael Correa został oficjalnie zaprzysiężony na drugą kadencję. W uroczystej ceremonii wzięli udział m.in. prezydent Argentyny Cristina Fernández de Kirchner, prezydent Boliwii Evo Morales, prezydent Kuby Raúl Castro oraz prezydent Wenezueli Hugo Chávez. W swoim przemówieniu Correa obiecał kontynuację „rewolucji socjalistycznej”, walkę z ubóstwem, inwestowanie w programy pomocy najuboższym oraz podniesienie poziomu edukacji i poziomu życia rdzennych mieszkańców kraju[21][22][23].
30 września 2010 w Ekwadorze doszło do wybuchu buntu służb mundurowych sprzeciwiających się polityce oszczędnościowej prezydenta Correi.
Ponownie wziął udział w wyborach prezydenckich 17 lutego 2013, w których zajął pierwsze miejsce z wynikiem 57,2% głosów, pokonując Guillermo Lasso (22,7% głosów) oraz Lucio Gutiérreza (6,7% głosów)[24].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Resignation letter of Rafael Correa, IFIs.Chike.org.
- ↑ „Ecuador rejects U.S. free trade pact”. iatp.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-03)]., IATP, 10 grudnia 2006.
- ↑ „Correa „nuevo presidente de Ecuador” „, BBC Mundo, 29 listopada 2006 r.
- ↑ „Ecuador swears in new president”, BBC News, 16 stycznia 2007 r.
- ↑ „Ecuador, Calling Debt `Illegitimate,' May Repay 40%". bloomberg.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-30)]., Bloomberg, 18 stycznia 2007.
- ↑ „Ecuador's new leader has no kind words for U.S.”, CBCnews, 15 stycznia 2007.
- ↑ „Ecuador 'expels World Bank envoy'”, BBC News, 26 kwietnia 2007.
- ↑ „Ecuador May Hit ‘True Monsters’ Harder Than Argentina”, Bloomberg, 15 grudnia 2008.
- ↑ „Ecuador plans „very large” cut in debt restructuring”, Reuters, 15 grudnia 2008.
- ↑ „Colombia says FARC documents show Correa ties”. reuters.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-04)]., Reuters, 2 marca 2008.
- ↑ „Ecuador pulls diplomat from Bogota”, CNN.com, 2 marca 2008.
- ↑ „Ecuador expels second US diplomat”, BBC News, 19 lutego 2009.
- ↑ „Ecuador ends Congress stalemate”, BBC News, 20 marca 2007 r.
- ↑ „Ecuador leader celebrates 'win' „, BBC News, 16 kwietnia 2007 r.
- ↑ „Ecuador president claims poll win”, BBC News, 1 października 2007
- ↑ „Ecuador forum dissolves Congress”, BBC News, 30 listopada 2007 r.
- ↑ „Ecuador draft constitution passed”, BBC News, 25 lipca 2008 r.
- ↑ „Ecuador's poor bank on referendum”, BBC News, 27 września 2008 r.
- ↑ „Ecuadoreans back new constitution”, 29 września 2008 r.
- ↑ „Ecuador's Correa set for poll win”, BBC News, 27 kwietnia 2009.
- ↑ Correa promises “gigantic struggle” to deepen Socialist revolution. MarcoPress, 11 sierpnia 2009. [dostęp 2009-08-13]. (ang.).
- ↑ Ecuador's Correa kicks off second presidential term. CNN, 11 sierpnia 2009. [dostęp 2009-08-13]. (ang.).
- ↑ Ecuador's Correa aims for „citizens revolution” in 2nd term. xinhuanet.com, 11 sierpnia 2009. [dostęp 2009-08-13]. (ang.).
- ↑ February 2013. rulers.org. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona kampanii prezydenckiej (wersja archiwalna). rafaelcorrea.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-13)].
