Rejon karasucki

Rejon karasucki

Карасукский район

Rejon
Herb Flaga
Państwo	Rosja
Obwód	nowosybirski
Siedziba	Karasuk
Powierzchnia	4 321 km²
Populacja (2010) • liczba ludności	46 837
• gęstość	10,84 os./km²
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego
Strona internetowa

Rejon karasucki (ros Карасукский район) – rejon będący jednostką podziału administracyjnego rosyjskiego obwodu nowosybirskiego.

Historia

Pierwsze kontakty tych ziem z Rosją zaczynają się pod koniec XVI wieku. Pionierami rosyjskiego osadnictwa na tym obszarze byli zesłańcy oraz zbiegli chłopi pańszczyźniani. Zdecydowana kolonizacja rosyjska rusza w drugiej połowie XVIII wieku, co idzie w parze z rozwojem wydobycia kamieni szlachetnych i minerałów oraz rozwojem metalurgii. Napływ robotników do tych dziedzin rosyjskiej gospodarki wytworzył zapotrzebowanie na stworzenie bazy zaopatrzeniowej, w postaci zorganizowanych terenów rolniczych oraz drobnych zakładów wytwórczych. Ziemie były tu szczególnie urodzajne, a władze rosyjskie promowały osadnictwo i sprowadzały ludność zachodnich części Imperium Rosyjskiego. W okresie reform administracyjnych w roku 1816 i 1834 zostaje utworzona wołost karasucka, podlegała ona administracyjnie najpierw pod Koływań, a od 1856 roku pod Barnauł, oba miasta leżące w tomskiej guberni. Prawie 40% nowych mieszkańców przybywających w tym okresie na te ziemie pochodziło z guberni tobolskiej. Od 1865 roku decyzją imperatora Aleksandra II Romanowa prowadzono na tym terenie intensywną akcję osiedleńczą, a każdy chłop z zachodnich rubieży kraju, który zdecydowałby się na przyjazd na ziemię karasucką otrzymywał 15 dziesięcin ziemi za każdą osobę, a także darmowe drewno na opał i konstrukcję domostw oraz zabudowań gospodarczych. W 1884 roku na terenie wołostu karasuckiego znajdowały się 44 osiedla ludzkie, od 1880 roku działa szkoła publiczna. Nowa fala osadników przybywa w okresie reform Piotra Stołypina.

W 1912 roku przez te tereny wytyczono jedną z tras kolejowych, prace rozpoczęto na początku 1916 roku, a pierwszy pociąg wjechał na stację w Karasuku 10 stycznia 1917 roku. W okresie rosyjskiej wojny domowej ziemie te znajdowały się pod kontrolą rządu admirała Aleksandra Kołczaka, a następnie zostały zajęte przez sowietów. Rejon został sformowany w czasie jednej z reform administracyjnych w 1925 roku. Obecną nazwę otrzymał osiem lat później, w 1933 roku. W czasach sowieckich rejon przeszedł m.in. okres forsownej kolektywizacji propagowanej przez Józefa Stalina. Inwestowano także w przemysł, tworząc m.in. zakład przetwarzania mięs oraz kilka innych zakładów wytwórczych. Od 1937 roku należał do Kraju Ałtajskiego, a 1944 roku włączono go w granice obwodu nowosybirskiego. Po zakończeniu II wojny światowej władze inwestują w rozwój kultury na tym terenie, powstają m.in. domy kultury, kina, hotele, kluby kulturalne. Tworzono także nowe zakłady, a także rozwijano nieustannie dostępną powierzchnię mieszkaniową. Warunki gospodarcze pogarszają się w latach osiemdziesiątych oraz po rozpadzie Związku Radzieckiego, już w nowej, rosyjskiej rzeczywistości. Rejon karasucki zyskuje wtedy nowe znaczenie jako obszar pograniczny, tuż przy granicy z Kazachstanem.

Charakterystyka

Rejon karasucki położony jest w południowej części obwodu nowosybirskiego, tuż przy granicy z Kazachstanem. Odległość od obwodowej stolicy, Nowosybirska wynosi 555 kilometrów. Większą część terenu jest płaska, zajmują ją głównie stepy, jego południowa część jest obszarem depresyjnym. Przez około 240 dni w roku temperatury utrzymują się w okolicach zera, najniższa odnotowana temperatura to -48 stopni Celsjusza. Zimą temperatury wahają się pomiędzy -17 C a -19 C, dodatnie temperatury zaczynają się pojawiać w okolicach kwietnia. Wiosną dochodzi do częstych podtopień, a sam rejon jest bogaty w jeziora, które zajmują łącznie 167 kilometrów kwadratowych. Rzeki i jeziora bogate są w ryby, co sprawia, że rybołówstwo ma tu szczególne znaczenie. Ziemie są urodzajne, ale z uwagi na niekorzystne warunki klimatyczne okres wzrastania i zbiorów jest bardzo krótki. W 2010 roku rolnictwo w regionie wyprodukowało 69 520 ton różnych zbóż, 5723 tony mięsa, 33 478 ton mleka. Przemysł jest jednym z głównych sektorów karasuckiej gospodarki i skupia się on głównie na przetwórstwie produktów żywnościowych i mięs. Ważną jego gałęzią jest też budownictwo. W skład rejonu wchodzi jedno osiedle typu miejskiego i 11 osiedli typu wiejskiego.

Rejon jest korzystnie położony u zbiegu ważnych arterii komunikacyjnych regionu, zarówno drogowych jak i kolejowych. Łączna długość dróg na obszarze rejonu wynosi 448 kilometrów, z czego 338,6 kilometrów to drogi o utwardzonej nawierzchni. Na terenie rejonu znajduje się 105 różnych obiektów sportowych, o łącznej powierzchni 225,7 metrów kwadratowych, w tym wielofunkcyjny stadion "Łokomotiw", pływalnia, wielofunkcyjny kompleks sportowy, 3 hokejowe lodowiska, zimą popularne jest narciarstwo. Władze inwestują w budownictwo mieszkaniowe, a także rozwój sieci wodno-kanalizacjnych, grzewczych oraz tworzenie nowych studni głębinowych. Na początku 2012 roku w rejonie zarejestrowanych było 1365 małych i średnich przedsiębiorstw. Na terenie rejonu działają 44 szkoły publiczne różnego typu, 45 klubów kulturalnych, muzeum, 37 kin, 28 bibliotek oraz muzeum. Znajduje się tu także pięć szpitali i kilka innych, mniejszych placówek opieki medycznej.

Demografia

Wiadomości ogólne

Liczba mieszkańców rejonu karasuckiego według rosyjskiego spisu powszechnego z 2010 roku wyniosła 46 837 ludzi. W 2011 liczba ta miała wynieść 46 223 dusz. Według statystyk miejscowych władz 1 stycznia 2012 roku na terenie rejonu żyło 45 761 mieszkańców. 59,9% ludności znajdowało się w wieku produkcyjnym. Na początku 2012 roku średnia miesięczna pensja wynosiła 11 667 rubli.

Struktura narodowościowa

• Rosjanie - 82,8%
• Niemcy - 6,6%
• Ukraińcy - 5,9%
• Kazachowie - 4,3%
• Inne narodowości - 0,4%

Liczba ludności w ostatnich latach

Rok	Liczba ludności
2005	47 616
2006	47 364
2007	47 571
2008	47 593
2009	47 450
2010	46 837
2011	46 223
2012	45 761

Zobacz też

• Obwód nowosybirski