Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Roman Kłosowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Kłosowski
Ilustracja
Roman Kłosowski (2012)
Imię i nazwisko

Roman Jan Kłosowski

Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1929
Biała Podlaska

Data i miejsce śmierci

11 czerwca 2018
Łódź

Zawód

aktor, reżyser

Współmałżonek

Krystyna Kłosowska (do 2013, jej śmierć)

Lata aktywności

1953–2016[1]

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 40-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Złota Oznaka Honorowa Towarzystwa Polonia
Honorowa Odznaka Miasta Łodzi
Grób Kłosowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (2018)

Roman Jan Kłosowski (ur. 14 lutego 1929 w Białej Podlaskiej, zm. 11 czerwca 2018 w Łodzi) – polski aktor filmowy i teatralny, reżyser teatralny, pedagog; w latach 1976−1981 dyrektor Teatru Powszechnego w Łodzi.

W serialach Czterdziestolatek (1974–1977) i Czterdziestolatek. 20 lat później (1993) oraz w filmie fabularnym Motylem jestem, czyli romans 40-latka (1976) Roman Kłosowski zagrał rolę technika budowlanego Romana Maliniaka. W 2011 powrócił w tej roli w 368. odcinku serialu Świat według Kiepskich.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 14 lutego 1929 w Białej Podlaskiej[2], mieszkał w domu przy ul. Garncarskiej[3]. Jako nastolatek zamieszkał w Warszawie.

Absolwent Wydziału Aktorskiego (1953) oraz Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1965). W teatrze zadebiutował 1 września 1953[2]. Jego rolami dyplomowymi był Puk w Śnie nocy letniej Williama Szekspira w reżyserii Jana Kreczmara oraz Edek i Kolega w Pannie Maliczewskiej Gabrieli Zapolskiej w reżyserii Janiny Romanówny[4]. Na deskach zawodowego teatru zadebiutował w Teatrze Polskim w Szczecinie, w spektaklu Szczęście Frania Włodzimierza Perzyńskiego (1953). Od 1955 był aktorem Teatru Dramatycznego w Warszawie, gdzie występował w spektaklach Konrada Swinarskiego, Lidii Zamkow, Bohdana Korzeniewskiego i Ludwika René[4].

W latach 1976–1981 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Powszechnego w Łodzi, a także wykładowcą Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi[5][6]. Jego najbardziej znaną rolą na deskach Teatru Powszechnego była tytułowa rola w Szwejku wg Jaroslava Haška, w reżyserii Janusza Zaorskiego (1976)[7].

Na ekranie zadebiutował również w 1953. Filmy Cień (1956) w reżyserii Jerzego Kawalerowicza[8] oraz Pierwszy dzień wolności (1964) w reżyserii Aleksandra Forda[9], w których wystąpił w rolach pierwszoplanowych, znalazły się w konkursach głównych 9. i 18. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes. Od 1981 pracował w Teatrze Syrena w Warszawie. Jego pożegnaniem z widzami była rola Krappa w Ostatniej taśmie Samuela Becketta na deskach Teatru im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim (2013)[10]. Zakończył karierę ze względu na prawie całkowitą utratę wzroku[11].

Żoną aktora była przez 58 lat Krystyna (zm. 7 czerwca 2013[12][13]). Synowa, Barbara Szcześniak, również jest aktorką[14]. Jego siostra, Iwona Sołubina, była dyrektorką telewizyjnego Teatru Sensacji[15].

Roman Kłosowski zmarł 11 czerwca 2018 w domu pomocy społecznej[16] w Łodzi[17][18]. Został pochowany 18 czerwca 2018 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (Q kolumbarium 8-2-9)[19].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]
Pomnik Romana Kłosowskiego na placu Wolności w Białej Podlaskiej (2023)

30 sierpnia 2023 na rynku w Białej Podlaskiej, z inicjatywy Stowarzyszenia Koło Bialczan, stanął jego pomnik; oficjalne odsłonięcie odbyło się 29 września 2023[3][20].

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • 1966: Kalisz – VI Kaliskie Spotkania Teatralne – wyróżnienie za reżyserię Kamiennego świata
  • 1975: Wrocław – XVI Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych – nagroda II stopnia za reżyserię przedstawienia Czarna róża Juliana Stryjkowskiego w Lubuskim Teatrze im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze
  • 1976: Nagroda Prezesa Komitetu Radia i TV za kreacje w filmie TV
  • 1978: Nagroda Komitetu ds. PRiTV za kreację aktorską w serialu Czterdziestolatek
  • 1979: Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia w dziedzinie teatru z okazji 35-lecia PRL za kreacje aktorskie w teatrze, telewizji i filmie
  • 1987: nagroda przewodniczącego Komitetu ds. PRiTV za kreacje aktorskie w filmach telewizyjnych, a zwłaszcza w filmie Big-Bang
  • 1989: Nagroda miasta st. Warszawy
  • 2001: Lubomierz – V Festiwal Filmów Komediowych i Niezależnych Barejada – Kryształowy Granat, nagroda aktorska
  • 2009: Września – XVI Ogólnopolski Festiwal Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” – Nagroda Honorowa za całokształt twórczości – „za pogodę ducha, której nie grozi żadna Hydrozagadka, za łatwość, z jaką widzowie kupują każdą jego rolę – wszak sprany z niego Kramarz, za wyjątkowość, bo każda Jego kreacja to prawdziwy Big Bang, który sprawia, że myślimy Ja kocham, ty kochasz, i za to, że choć nie jest już Czterdziestolatkiem, wciąż prezentuje Pełnię swoich talentów, czego Organizatorzy i widzowie sobie nadal życzą, bo to przecież Jeszcze nie wieczór[24]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Teleexpress 11.06.2018, 17:00 [online], teleexpress.tvp.pl, 11 czerwca 2018 [dostęp 2018-06-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-12].
  2. a b Roman Kłosowski w bazie filmpolski.pl
  3. a b Usiądziesz koło Maliniaka. W tym mieście stanął pomnik aktora znanego z kultowego „Czterdziestolatka”. dziennikwschodni.pl, 2023-08-31. [dostęp 2023-09-01]. (pol.).
  4. a b Roman Kłosowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2018-06-12].
  5. Anna Gronczewska, Roman Kłosowski: Moja czerstwa miłość do Łodzi..., „Dzienniklodzki.pl” [dostęp 2018-06-12] (pol.).
  6. Nie żyje Roman Kłosowski – odtwórca Maliniaka – Kultura – Radio Szczecin [online], radioszczecin.pl [dostęp 2018-06-12] (pol.).
  7. Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [online], e-teatr.pl [dostęp 2018-06-12].
  8. CIEN – Festival de Cannes [online], Festival de Cannes [dostęp 2018-06-12] (ang.).
  9. PIERWSZY DZIEN WOLNOSCI – Festival de Cannes [online], Festival de Cannes [dostęp 2018-06-12] (ang.).
  10. Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [online], e-teatr.pl [dostęp 2018-06-12].
  11. Tygodnik „To & Owo” nr 6, 7.02.2017, s. 12.
  12. Śmierć Krystyny Kłosowskiej.
  13. Przeszli przez życie ciągle trzymając się za ręce…. interia.pl, 2013-06-19. [dostęp 2017-06-23].
  14. Tygodnik Życie na gorąco nr 25, 18 czerwca 2015, s. 16–17.
  15. Krystyna Gucewicz: Dlaczego się kochają, czyli życie na różowo. Wydawnictwo Zetdezet, 1995, s. 149. ISBN 83-85056-40-8.
  16. Roman Kłosowski: Widzowie pokochali go za rolę w "Czterdziestolatku". plejada.pl, 2024-06-11. [dostęp 2024-06-11]. (pol.).
  17. Zmarł Roman Kłosowski. W poniedziałek 11 czerwca odszedł uwielbiany przez Polaków aktor. polskatimes.pl. [dostęp 2018-06-11].
  18. Jan Bończa-Szabłowski, Roman Kłosowski nie żyje [online], Rzeczpospolita, 11 czerwca 2018 [dostęp 2018-06-11].
  19. Pogrzeb Romana Kłosowskiego. film.interia.pl. [dostęp 2018-06-18].
  20. Odsłonięcie pomnika Romana Kłosowskiego - 29 września 2023 r.. KoloBialczan.com, 2023-10-05. [dostęp 2023-10-10]. (pol.).
  21. Teatry Dramatyczne, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (teatry i zespoły teatralne) [dostęp 2018-06-13].
  22. Objazdowy Teatr Dramatyczny Domu Wojska Polskiego, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (teatry i zespoły teatralne) [dostęp 2018-06-13].
  23. Teatr Ludowy, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (teatry i zespoły teatralne) [dostęp 2018-06-13].
  24. Roman Kłosowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2018-06-13].
  25. Nagrody dla ludzi teatru. mkidn.gov.pl, 27 marca 2013. [dostęp 2013-04-29].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]