Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Roman Kawecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Kawecki
Ilustracja
Autoportret gen. Romana Kaweckiego sprzed 1924
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1868
Nowy Sącz

Data i miejsce śmierci

13 listopada 1938
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1889–1925

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Stanowiska

dowódca 1 Pułku Ułanów Ziemi Krakowskiej,
Generalny Inspektor Jazdy przy Naczelnym Wodzu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
bitwa pod Rarańczą

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Strumyk – pejzaż Romana Kaweckiego

Roman Kawecki herbu Gozdawa[a] (ur. 9 sierpnia 1868 w Nowym Sączu, zm. 13 listopada 1938 w Warszawie) – pułkownik kawalerii cesarskiej i królewskiej armii, generał brygady Wojska Polskiego oraz malarz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Edwarda i Róży z baronów Brunickich. W 1885 ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie, a w 1889 – studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim i odbył służbę jednoroczną w armii austriackiej, uzyskując w 1889 stopień podporucznika kawalerii. Praktykę odbył w 1 pułku ułanów w Krakowie. W 1892 przeszedł do rezerwy. Studiował malarstwo – początkowo w Krakowie (w Akademii Sztuk Pięknych), potem w Paryżu u H. Morisseta. W 1895 powołany do służby wojskowej. Rotmistrz z 1901, major z 1913. Pełnił funkcje dowódcze i instruktorskie jazdy, m.in. w Wyższej Szkole Wojennej w Wiedniu.

W czasie I wojny światowej dowódca dywizjonu kawalerii. Podpułkownik z 1915. W okresie listopad 1917 – marzec 1918 dowódca 2 pułku Ułanów Legionowych, a po bitwie II Brygady Legionów Polskich pod Rarańczą zawieszony w pełnieniu obowiązków przez władze austriackie.

W listopadzie 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany dowódcą 1 pułku Ułanów Ziemi Krakowskiej. 14 stycznia 1919 zdał dowództwo ppłk. Adamowi Kicińskiemu i objął stanowisko Inspektora Jazdy w Sztabie Generalnym[b]. W maju 1919 został zastępcą gen. por. Aleksandra Karnickiego, Generalnego Inspektora Jazdy, a później pełniącym obowiązki Generalnego Inspektora Jazdy. Od 9 kwietnia 1920 do 6 maja 1921 był Generalnym Inspektorem Jazdy przy Naczelnym Wodzu. Na tym stanowisku 1 maja 1920 zatwierdzony został w stopniu generała podporucznika z dniem 1 kwietnia 1920. W 1922 w Inspektoracie Armii nr V we Lwowie. 28 marca 1922 został mianowany członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego[1]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie generałów[2][3]. Z dniem 30 września 1925 przeniesiony został w stan spoczynku z powodu trwałej niezdolności do służby wojskowej, stwierdzonej przez komisję wojskowo-lekarską[4]. Osiadł w Krakowie. Zmarł w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XXXII)[5][6].

Malarstwo

[edytuj | edytuj kod]

Po przeniesieniu do rezerwy poświęcił się malarstwu. Malował portrety, m.in. wybitnych wojskowych, a także pejzaże. Swoje obrazy wystawiał w Krakowie, Lwowie, Warszawie (m.in. w Zachęcie: Portret pani Sz., 1926; Akt, 1929) i Paryżu. 40 jego prac zostało zakupionych przed II wojną światową przez Muzeum Wojska. Jeden z jego obrazów, wystawiony w Paryżu, Filozof i kobieta, po zakupie trafił do Stanów Zjednoczonych.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  1. W ewidencji wojskowej (Roczniki Oficerskie 1923, 1924 był określany jako „Roman Kawecki I”. Taką samą formę tożsamości podała Karolina Grodziska–Ożóg w publikacji pt. Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Pojawiła się także forma „Roman Gozdawa-Kawecki”.
  2. W marcu 1919 Inspektorat Jazdy został włączony do Ministerstwa Spraw Wojskowych.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 9 z 14.04.1922 r.
  2. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 120.
  3. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 117.
  4. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 91 z 9.09.1925 r.
  5. Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939). W: Karolina Grodziska–Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 116. ISBN 83-08-01428-3.
  6. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Roman Kawecki. rakowice.eu. [dostęp 2017-05-21].
  7. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1717 z 28 maja 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1208)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]