Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

SM UB-31

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SM UB-31
Ilustracja
Bliźniaczy SM UB-45 z załogą na Morzu Czarnym w 1916 roku
Typ

UB II

Projekt

Werk 255

Historia
Stocznia

Blohm & Voss, Hamburg

Początek budowy

22 lipca 1915

Wodowanie

16 listopada 1915

 Kaiserliche Marine
Wejście do służby

24 marca 1916

Wycofanie ze służby

2 maja 1918

Los okrętu

zatopiony

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


279 ton
303 ton

Długość

36,9 metra

Szerokość

4,37 metra

Zanurzenie

3,7 metry

Zanurzenie testowe

50 metra

Rodzaj kadłuba

jednokadłubowy

Napęd
2 x silnik Diesla (270 KM), 2 x silnik elektryczny (280 KM)
2 wały napędowy, 2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


9,06 węzłów
5,71 węzła

Zasięg

7030 Mm @ 5 węzłów (pow.)
45 Mm @ 4 węzły (zan.)

Uzbrojenie
4 (później 6) torped, armata 88 mm
Wyrzutnie torpedowe

2 x 500 mm (dziób)

Załoga

23 osób

SM UB-31niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB II w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu w roku 1915. Zwodowany 16 listopada 1915 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 24 marca 1916 roku. W czasie swojej służby, SM UB-31 odbył 25 patroli, podczas których zatopił 26 jednostek nieprzyjaciela.

Budowa

[edytuj | edytuj kod]

SM UB-31[a] należał do typu UBII, który był następcą typu UB I. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonymi do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,90 metrów, wyporności w zanurzeniu 274 BRT, zasięgu 7030 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[1]. W typie UBII poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, uważanych za wadliwe w typie UBI. Zwiększono moc silników, zaś pojedynczy wał napędowy zastąpiono dwoma. Okręty serii od UB-30 do UB-41, budowane w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, miały zwiększoną szerokość i długość, ich wyporność w zanurzeniu wzrosła do 303 BRT[1].

Służba

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcą okrętu został 18 marca 1916 roku mianowany Oberleutnant zur See Karl Vesper[2]. Vesper dowodził okrętem do 11 sierpnia 1916 roku. 16 maja jednostka został przydzielona do Flotylli Bałtyckiej.

12 sierpnia 1916 roku drugim dowódcą UB-31 został mianowany Oberleutnant zur See Thomas Bieber[3]. W czasie służby we Flotylli Bałtyckiej okręt nie odniósł żadnych sukcesów. 24 lutego 1917 roku okręt przydzielony do Flotylli Flandria. Operował w obszarze kanału Morza Północnego, La Manche, północnych wybrzeży Francji oraz Morza Celtyckiego.

Pierwszym zatopionym przez UB-31 statkiem był należący do Cork Steamship Co., Ltd., Cork, zbudowany w 1906 roku brytyjski parowiec „Kittiwake” o pojemności 1866 BRT[4]. Statek płynął z ładunkiem drobnicowym z Liverpoolu do Rotterdamu. Został storpedowany i zatonął około 25 mil od wejścia do portu, w wyniku ataku zginęło 7 członków załogi. 28 kwietnia UB-31 zatopił brytyjski parowiec pasażerski RMS Medina[b] o pojemności 12 350 BRT[5]. Zbudowany w 1911 roku przez Caird & Company z Greenock, dla Peninsular and Oriental Steam Navigation Company, był przeznaczony do rejsów pasażerskich oraz przewozu poczty z Londynu do Australii dla Royal Mail. Statek, który powracał z Sydney przez Plymouth do Londynu został storpedowany i zatonął 3 mile od przylądka Start Point, South Hams. W wyniku ataku zginęło 6 osób. 21 maja w czasie kolejnego patrolu 12 mil na południowy zachód od Lizard UB-31 storpedował i zatopił brytyjski parowiec „City Of Corinth” o pojemności 6544 BRT. Zbudowany w 1913 roku statek płynął z Singapuru do Londynu z ładunkiem drobnicowy[6]. W okresie od czerwca do września 1917 roku UB-31 zatopił 11 statków oraz trzy uszkodził[7].

W drugiej połowie października w czasie patrolu u południowych wybrzeży Devonu UB-31 zatopił dwa duże statki brytyjski oraz jeden uszkodził. 19 października 4 mile na północny wschód os Start Point płynący z Hawru do Barry pod balastem, zbudowany w Glasgow w 1914 roku, parowiec „Waikawa” o pojemności 5666 BRT[8]. Następnego dnia 1,5 mili na wschód od Start Point w wyniku ataku torpedowego zatopiony został parowiec „Colorado” o pojemności 7165 BRT[9]. Statek płynął z Hull do Aleksandrii z ładunkiem węgla i koksu. W wyniku ataku śmierć poniosło 4 marynarzy. 23 października około 4 mil od Dartmouth UB-31 uszkodził zbudowany dwa lata wcześniej parowiec „Lepanto” o pojemności 6389 BRT[10].

20 grudnia 1917 roku w ciągu kolejnego patrolu w okolicach Dartmouth UB-31 zatopił trzy brytyjskie statki handlowe. Pierwszym był „Alice Marie” o pojemności 2210 BRT[11], drugim „Eveline” o pojemności 2605 BRT[12], a trzecim „Warsaw” o pojemności 608 BRT[13]. Ten niewielki zbudowany w 1864 roku statek pasażersko handlowy należał do Leith, Hull & Hamburg Steam Packet Co[14], płyną z Brixham do Liverpoolu. W wyniku ataku zginęło 17 ludzi.

1 lutego 1918 roku ostatnim dowódcą okrętu został mianowany wcześniej dowodzący SM UB-12 Oberleutnant zur See d.R. Wilhelm Braun[15]. Pod jego dowództwem UB-31 zatopił dwa niewielkie statki oraz jeden uszkodził[7].

2 maja 1918 roku, w pobliżu Folkestone, UB-31 zatonął na minie morskiej[16] lub został zatopiony przez trawlery[17]. Nikt z załogi nie przeżył.

W czasie swojej służby UB-31 odbył 25 patroli[18], zatopił 26 statków nieprzyjaciela o łącznej pojemności 72 675 BRT, uszkodził 7 statków o łącznej pojemności 34 284 BRT[7]

  1. SM - Seiner Majestät.
  2. RMS - Royal Mail Ship.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Moller ↓, s. 45.
  2. Karl Vesper. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.). (11 listopada 1889 - 23 grudnia 1984), pierwszy dowódca UB-31. Wcześniej dowódca SM UC-4, następnie SM UC-27, SM UC-58 oraz SM U-78. Pod jego dowództwem pięć okrętów zatopiło 24 statki nieprzyjaciela o łącznej pojemności 17 535 BRT, uszkodziły dwa stateki o pojemności 19 669 BRT, zatopiły 4 okręty o wyporności 7246 BRT oraz jeden uszkodziły - (1260 BRT).
  3. Thomas Bieber. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.). (24 listopada 1890 - 18 września 1918) drugi dowódca UB-31. Bieber dowodził SM UB-2. Następnie dowódca SM UB-104 na pokładzie którego zaginął wraz z całą załogą.
  4. Kittiwake. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).
  5. Medina. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).
  6. City Of Corinth. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).
  7. a b c Ships hit by UB 31. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).
  8. Waikawa. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).
  9. Colorado. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).
  10. Lepanto. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).
  11. Alice Marie. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).
  12. Eveline. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).
  13. Warsaw. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).
  14. Leith, Hull & Hamburg Steam Packet Co. The Ships List
  15. Wilhelm Braun. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.). (14 marca 1886 – 2 maja 1918), poprzednio dowódca UB-12.
  16. Fontenoy ↓, s. 103.
  17. Gardiner (red.) ↓, s. 181.
  18. UB 31. [w:] WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-21]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 44. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007, s. 102-103. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • David Miller: U-boats: History, Development and Equipment, 1914-1945. London: Conway Maritime Press Ltd, 2000, s. 10. ISBN 0-85177-790-2. (ang.).