Samuel Wesley

Samuel Wesley
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1766 ; Bristol
Pochodzenie	angielskie
Data i miejsce śmierci	11 października 1837 ; Londyn
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, organista

Samuel Wesley (ur. 24 lutego 1766 w Bristolu, zm. 11 października 1837 w Londynie^[1]^[2]^[3]) – brytyjski kompozytor i organista.

Życiorys

Syn Charlesa Wesleya i bratanek Johna Wesleya^[1]^[2]^[3]. W wieku 6 lat rozpoczął naukę w Bristolu u miejscowego organisty Davida Williamsa, uczył się gry na skrzypcach i na organach^[2]. Mając 8 lat skomponował oratorium Ruth, w wieku 12 lat 8 sonat na klawesyn^[1]^[2]. W 1771 roku przeprowadził się z rodziną do Londynu, gdzie w latach 1779–1787 podczas domowych koncertów wykonywał własne kompozycje^[1]. Występował jako skrzypek, klawesynista i organista^[1]. W 1784 roku dokonał konwersji na katolicyzm, świadectwem jego nawrócenia jest zadedykowana papieżowi Piusowi VI Missa de Spiritu Sancto^[1]. W 1787 roku doznał poważnego urazu głowy wpadając do wykopu na budowie, na skutek czego do końca życia zmagał się z nawrotami depresji i problemów emocjonalnych^[1]^[2]. Od 1793 roku był żonaty z Charlotte Martin, jednak małżeństwo w 1795 roku uległo separacji, a Wesley pozostawał odtąd w nieformalnym związku ze swoją gospodynią Sarah Suter^[2]. Ze względu na problemy finansowe występował z koncertami solowymi i jako dyrygent, a także udzielał lekcji^[2], dopiero w 1824 roku uzyskał stałą posadę organisty w Camden Chapel^[1]. Należał do loży masońskiej, w latach 1812–1818 był organistą londyńskiej Ancient Lodge of Freemasons^[1]. Napisał pozostałą w rękopisie autobiografię (1836)^[2].

Główną część dorobku Wesleya stanowi muzyka religijna do tekstów w języku łacińskim, przeznaczona na chór oraz głosy solowe, chór i orkiestrę lub organy^[1]. Był autorem m.in. motetów Dixit Dominus i Exultate Deo (1800), In exitu Israel (1810), Omnia vanitas (1824) i Tu es sacerdos (1827)^[1]. Kompozycje te wykorzystywane były także w Kościele anglikańskim^[1]^[2]. Pisał też kompozycje instrumentalne, z których popularność zdobyła sobie naśladująca twórczość Josepha Haydna Symfonia B-dur (1802)^[1]^[2]. Przyjaźnił się z Felixem Mendelssohnem^[3]. Był propagatorem muzyki Johanna Sebastiana Bacha, wraz z Charlesem Frederickiem Hornem wydał w Londynie jego Das Wohltemperierte Klavier^[1].

Jego synem był Samuel Sebastian Wesley^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 140–141. ISBN 978-83-224-0935-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3903. ISBN 0-02-865571-0.
↑ ^a ^b ^c ^d Maggie Humphreys, Robert Evans: Dictionary of Composers for the Church in Great Britain and Ireland. London: Mansell Publishing, 1997, s. 355. ISBN 0-7201-2330-5.

Linki zewnętrzne

Samuel Wesley – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 140–141. ISBN 978-83-224-0935-0.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3903. ISBN 0-02-865571-0.

[dictionary-3] Maggie Humphreys, Robert Evans: Dictionary of Composers for the Church in Great Britain and Ireland. London: Mansell Publishing, 1997, s. 355. ISBN 0-7201-2330-5.

[1]

[2]

[3]