Sarangi
Sarangi – instrument strunowy wywodzący się z subkontynentu indyjskiego. Składa się z 3 lub 4 strun głównych, wykonanych z kozich jelit, oraz kilkunastu (do kilkudziesięciu) stalowych strun rezonansowych[1][2]. Sarangi są znane a całym obszarze Indii, Nepalu i Pakistanu, lecz stanowią szczególnie ważny instrument w muzyce hindustańskiej popularnej na północy Półwyspu Indyjskiego. Jest to instrument wykorzystywany głównie w muzyce klasycznej, a także do akompaniamentu tablistom podczas ich solowych występów, bądź aktorom podczas przedstawień tanecznych (Kathak).
Technika gry
[edytuj | edytuj kod]Na sarangi gra się smyczkiem. Ze względu na to, że sarangi nie posiadają progów, a na podstrunnicy umieszczone są struny rezonansowe, stosuje się tzw. technikę paznokciową, wykorzystując skrócenie strun przy przesuwaniu paznokciem lewej ręki wzdłuż strun. Pozwala to na uzyskanie wielu płynnych tonów, z drugiej strony sprawia, że sarangi uchodzą za jeden z najtrudniejszych instrumentów pod względem koniecznych umiejętności technicznych[3].
Wątpliwości nazewnicze
[edytuj | edytuj kod]W Nepalu pod nazwą sarangi znany jest zupełnie inny instrument smyczkowy zbliżony budową do bengalskiej sarindy. Nie posiada on strun burdonowych, nie stosuje w grze na nim techniki paznokciowej.
W Pendżabie popularna jest nieco mniejsza odmiana tego instrumentu, zwana ćhoti sarangi ("małe sarangi"), natomiast sarangi używane w Kaszmirze są jeszcze mniejsze i mają mniej strun[4].
Sarangi w Polsce
[edytuj | edytuj kod]Jedną z nielicznych osób w Polsce grających na sarangi jest Maria Pomianowska, która studiowała ten instrument u Pandita Ram Narayana[5] oraz Ustada Sabri Khana[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Baculewski et al. 2006 ↓, s. 781.
- ↑ Sarangi | Work of Art | Heilbrunn Timeline of Art History | The Metropolitan Museum of Art [online], www.metmuseum.org [dostęp 2017-11-26].
- ↑ about Sarangi – Historical & Info Sarangi stringed instrument [online], tablasitar.net [dostęp 2017-11-26] (ang.).
- ↑ Sarangi. W: Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red.nauk.). Wyd. 1. T. 2. Katowice: Wydawnictwo Książnica, 1998, s. 208, seria: Słowniki Encyklopedyczne "Książnicy". ISBN 83-7132-370-0.
- ↑ Indialucia. [dostęp 2009-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-01)].
- ↑ Maria Pomianowska [online], Culture.pl [dostęp 2024-07-10] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Krzysztof Baculewski et al.: Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-13410-0.
