Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Shakespears Sister

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Shakespears Sister
Inne nazwy

Shakespear’s Sister

Rok założenia

1988

Rok rozwiązania

1996

Pochodzenie

Wielka Brytania

Gatunek

rock
synth pop

Wydawnictwo

London Records

Skład
Siobhan Fahey
Marcella Detroit
Strona internetowa

Shakespears Sister (początkowo Shakespear’s Sister) – zespół założony przez byłą wokalistkę i autorkę tekstów Bananaramy Siobhan Fahey oraz Marcellę Detroit.

Nazwa zespołu pochodzi od piosenki The Smiths, której tytuł został zaczerpnięty z eseju autorstwa Virginii Woolf, gdzie pisarka dowodzi, że gdyby William Shakespeare miał siostrę równie wybitną jak on, to w tamtych czasach nie miałaby ona szansy na pokazanie swojego talentu.

Litera „e” z nazwiska Szekspira w nazwie zespołu zanikła w wyniku najpopularniejszego błędu w angielskiej pisowni nazwiska dramaturga, jaki popełnił przyjaciel Siobhan podczas wykonywania logo zespołu w drzeworycie. Na okładce pierwszego albumu Sacred Heart widoczny jest apostrof (Shakespear’s Sister), ale zaniedbania spowodowały, że i on zniknął z nazwy zespołu[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Grupa powstała w 1988 roku, niedługo po odejściu Siobhan Fahey z Bananaramy. Zespół wydał dwa albumy Sacred Heart i Hormonally Yours.

Najbardziej znanym utworem jest Stay, który zajął pierwsze miejsce na liście przebojów w Wielkiej Brytanii (8 tygodni na pierwszym miejscu) i w Irlandii. singel ten był najwyżej notowaną nowością w Wielkiej Brytanii w historii zespołu i zarazem jedynym utworem, który znalazł się w pierwszej piątce listy przebojów na wyspach. Podobnie w USAStay był największym hitem, osiągając czwarte miejsce na liście Billboard Hot 100 w 1992.

W Polsce utwór znajdował się przez 10 tygodni na Liście przebojów Trójki[2].

Futurystyczny teledysk do Stay był wielkim, choć nieco kontrowersyjnym hitem. W klipie tym Fahey jest ukazana jako śmierć i walczy z Detroit o los jej umierającego ukochanego. Teledysk jest alegorią jej własnych przeżyć związanych z życiem i śmiercią. Mimo że klip nakręcono wyraźnie w stylu science fiction, został zakazany w Niemczech, ponieważ był on postrzegany jako opis czarów i wskrzeszania zmarłego. Jednak zakaz ten tylko zwiększył zainteresowanie utworem.

Po trwającej cały rok 1992 światowej trasie koncertowej Fahey odwołała koncerty w Europie z powodu fizycznego i emocjonalnego wycieńczenia. W efekcie artystka wkrótce znalazła się na oddziale psychiatrycznym z poważną depresją.

W 1993 Shakespears Sister był nominowany do nagród Brit Awards w kategorii: Najlepsza Grupa, Najlepszy ALbum, Najlepszy Teledysk, Najlepszy Singel i Najlepsza Wokalistka (mimo że Siobhan jest Irlandką). Jednak zespół otrzymał nagrodę tylko w jednej kategorii – Najlepszy Teledysk za Stay, wybraną przez brytyjską publiczność.

W 1993 jako singel został wydany jeden z ulubionych utworów Fahey na płycie Hormonally Yours – My 16th Apology. Piosenka nie weszła na listę UK top 40. Wkrótce, podczas rozdania Ivor Novello Awards, Fahey ogłosiła rozstanie się z Detroit.

Po rozstaniu Fahey tworzyła sama pod szyldem Shakespears Sister. W 1994 nagrała utwór na soundtrack do filmu „Flintstonowie” – Prehistoric Daze oraz Waiting do filmu „Shopping” z Sadie Frost i Jude Law.

W 1996 Fahey (jako Shakespears Sister) wróciła z singlem I Can Drive. Utwór wybrany został przez wytwórnię płytową zamiast faworyta artystki Do I Scare You. I Can Drive trafił na 30. miejsce. W efekcie London Records odmówiło wydania płyty. Fahey odeszła z wytwórni, nie wydając albumu. W tym samym roku rozwiodła się z Dave’em Stewartem po 9 latach małżeństwa.

W 2003 odzyskała nagrania z sesji z London Records. W 2004 roku wydała album #3 nagrany w latach 1995–1997 we własnej wytwórni SF Records.

Pod koniec 2004 została wydana składanka CD/DVD The Best of Shakespears Sister zawierająca wszystkie single i teledyski grupy oraz utwory nagrane na #3. W 2005 wydano kompilację Long Live the Queens!, na której znalazły się remiksy oraz b-side’y.

W wielu utworach Shakespears Sister powracał temat rozstania i winy (You're History, Goodbye Cruel World, You Made Me Come to This, I Don't Care). Członkinie Bananaramy – Sara Dallin i Keren Woodward, podczas wywiadów zaprzeczyły, że powyższe utwory dotyczą ich samych.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy

[edytuj | edytuj kod]
Rok Album UK USA Australia Dodatkowe informacje
1989 Sacred Heart 9 - 22 Debiutancki album z kilkoma różnicami pomiędzy wydaniem europejskim i amerykańskim
1992 Hormonally Yours 3 56 20 Dwa wydania: pierwsze w 1992 roku z oryginalnymi wersjami piosenek i drugie w 1993 z wersjami singlowymi utworów Goodbye Cruel World, I Don't Care oraz Hello. Drugie wydanie zawiera też nową wersję Are We In Love Yet?, natomiast wersja singla Stay nie została zamieszczona na krążku.
2004 #3 - - - Siobhan Fahey (bez Marcelli Detroit), nagrany w 1995-1996 i wydany niezależnie w 2004
2004 The Best of Shakespears Sister - - - Kompilacja CD/DVD zawierająca wszystkie klipy grupy, z wyjątkiem Sacred Heart
2005 Long Live the Queens! - - - Kompilacja zawierająca B-side'y i remiksy

Single

[edytuj | edytuj kod]
Rok Utwór UK Singles Chart Billboard Hot 100 Australia Nowa Zelandia Album
1988 Break My Heart (You Really) / Heroine - - - - Sacred Heart
1989 Heroine (USA i Kanada) - - - - Sacred Heart
1989 You're History 7 - 20 28 Sacred Heart
1989 Run Silent 54 - 47 - Sacred Heart
1990 Dirty Mind 71 - 65 - Sacred Heart
1991 Goodbye Cruel World 59 - - - Hormonally Yours
1992 Stay 1 4 3 5 Hormonally Yours
1992 I Don't Care 7 55 18 11 Hormonally Yours
1992 Goodbye Cruel World (drugie wydanie) 32 - - - Hormonally Yours
1992 Hello (Turn Your Radio On) 14 - 97 43 Hormonally Yours
1993 My 16th Apology 61 - - - Hormonally Yours
1996 I Can Drive 30 - - - #3

Teledyski

[edytuj | edytuj kod]
  • Break My Heart (1988)
  • Heroine (1988)
  • Sacred Heart (1988)
  • You're History (1989)
  • Run Silent (1989)
  • Dirty Mind (1990)
  • Goodbye Cruel World (1991)
  • Stay (1992)
  • I Don't Care (1992)
  • Catwoman (1992)
  • Hello (Turn Your Radio On) (1992)
  • My 16th Apology (1993)
  • I Can Drive (1996)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]