Sodalit

Sodalit
	Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	kamień niebieski
Skład chemiczny	glinokrzemian sodu (Na8[Cl2(AlSiO4)6])
Twardość w skali Mohsa	5,5–6
Przełam	nierówny, muszlowy
Łupliwość	niewyraźna
Układ krystalograficzny	regularny
Gęstość minerału	2,14–2,40 g/cm³
	Właściwości optyczne
Barwa	różne odcienie niebieskości, szary, brązowy, żółtawy, bywa bezbarwny, fioletowoniebieska z białymi, zielonymi, czerwonymi, różowymi żyłkami
Rysa	biała, czasami bladoniebieska
Połysk	szklisty, czasem tłusty
Współczynnik załamania	1,483-1,487
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2011-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Sodalit (kamień niebieski) – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do skaleniowców. Należy do minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Nazwa pochodzi od „soda”, nawiązuje do sodu, ważnego składnika tego minerału oraz gr. lithos = kamień, skała.

Charakterystyka

Właściwości

Rzadko tworzy kryształy, najczęściej izometryczne o pokroju słupkowym, często występują zbliźniaczenia. Jest kruchy, nieprzezroczysty, z widocznymi i nieregularnymi żyłkami i plamami. Wystawiony na działanie światła blednie – staje się biały lub bezbarwny. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych czasami w formie odosobnionych, nieforemnych ziaren. Syntetyczny sodalit znany jest od 1975 r.

Istnieje możliwość pomylenia z azurytem, lapis lazuli, lazulitem, dumortierytem, lazurytem.

Występowanie

Występuje w skałach magmowych np. fonolitach oraz w sjenitach i trachitach. Jest składnikiem metasomatycznie zmienionych wapieni i innych skał osadowych. Współwystępuje z nefelinem, leucytem, tytanitem.

Miejsca występowania: największe jego zasoby znajdują się w USA, Brazylii, Birmie, Indiach, Kanadzie, Namibii, Tadżykistanie, Rosji, Portugalii, Niemczech, Grenlandii, Rumunii, Włoszech i Boliwii.

Zastosowanie

jest stosowany głównie jako kamień ozdobny, szczególnie jego forma granatowa,
ceniony kamień kolekcjonerski,
jest stosowany w jubilerstwie,
stanowi materiał rzeźbiarski, dekoracyjny, okładzinowy,
służy do wyrobu galanterii ozdobnej.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c JerzyJ. Żaba JerzyJ., Irena V.I.V. Żaba Irena V.I.V., Atlas naturalnych kamieni szlachetnych i ozdobnych. 120 najpiękniejszych minerałów i skał, Warszawa: Wydawnictwo SBM, 2022, ISBN 978-83-8222-429-0, OCLC 1302472519 .

Linki zewnętrzne

sodalit na stronie Webmineral.com (ang.)
sodalit na stronie Mindat.org (ang.)

[Atlas-1] JerzyJ. Żaba JerzyJ., Irena V.I.V. Żaba Irena V.I.V., Atlas naturalnych kamieni szlachetnych i ozdobnych. 120 najpiękniejszych minerałów i skał, Warszawa: Wydawnictwo SBM, 2022, ISBN 978-83-8222-429-0, OCLC 1302472519 .

[1]