Stary Kair

Stary Kair (ar. مصر القديمة = Misr al-Kadima) – dzielnica Kairu w Egipcie, najstarsza część miasta, obejmująca m.in. szereg zabytków koptyjskich, łączych historycznie starożytny Egipt faraonów z cywilizacją islamską. Duża część dzielnicy nazywana jest z tego względu Kairem koptyjskim. Wielka niegdyś kairska społeczność żydowska to teraz grupa ok. 100 osób w podeszłym wieku, zamieszkująca tę dzielnicę.

Zabytki koptyjskie

Na terenie Starego Kairu znajdują się pozostałości fortecy Babilon, w której według tradycji schroniła się Święta Rodzina. Twierdza ta była kolebką egipskiego chrześcijaństwa i do dziś jej rejon pozostaje miejscem zamieszkiwania kairskiej społeczności Koptów.

Do koptyjskich zabytków Starego Kairu zaliczają się ponadto między innymi:

Kościół „Zawieszony” – jeden z najstarszych kościołów w Egipcie, datowany na koniec III wieku n.e.
Kościół Najświętszej Dziewicy-Naczynie Wonnej Bazylii
Klasztor św. Jerzego
kościół św. Sergiusza

Na terenie dzielnicy działa także bogato wyposażone Muzeum Koptyjskie.

Zabytki muzułmańskie

Do muzułmańskich zabytków Starego Kairu zalicza się meczet Amra Ibn al-Asa, będący najstarszym meczetem Egiptu (pierwotny budynek wzniesiono w 641 roku n.e.). W pobliżu meczetu zachowały się pozostałości pierwotnego miasta na obszarze dzisiejszego Kairu o nazwie Al-Fustat.

Zabytki żydowskie

Do żydowskich zabytków należy Synagoga Ben Ezry w Kairze, unikatowy relikt starej żydowskiej społeczności Kairu. Tradycja żydowska i koptyjska stwierdza, że tutaj córka faraona znalazła małego Mojżesza w sitowiu, a Jeremiasz zgromadził ludzi ocalałych po zburzeniu Jeruzalem. Wyznania te twierdzą, że również tu udzielono schronienia Świętej Rodzinie uciekającej przed Herodem.

Bibliografia

Dan Richardson, Daniel Jacobs: Egipt. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2006, s. 179-192, seria: Przewodnik Pascala. ISBN 978-83-7304-689-4.