Stefano Borgia

Stefano Borgia
	Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	3 grudnia 1731 ; Velletri
Data i miejsce śmierci	23 listopada 1804 ; Lyon
	Prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary
Okres sprawowania	16 sierpnia 1802–23 listopada 1804
	Prefekt Kongregacji Indeksu
Okres sprawowania	27 lutego 1795–16 sierpnia 1802
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	25 marca 1765
Kreacja kardynalska	30 marca 1789; Pius VI
Kościół tytularny	San Clemente (3 sierpnia 1789)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stefano Borgia (ur. 3 grudnia 1731 w Velletri, zm. 23 listopada 1804 w Lyonie) – włoski kardynał, historyk, dyplomata, bibliofil, kolekcjoner rękopisów i autor książek.

Pochodził z wpływowego rodu Borgiów z Velletri. Jego wczesna edukacja była nadzorowana przez stryja Alessandra Borgię, arcybiskupa Fermo. W 1770 roku Stefano Borgia został sekretarzem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary. W 1789 otrzymał kapelusz kardynalski, w 1801 został rektorem (prefektem ds. studiów) Collegium Romanum^[1]. Uczestniczył w konklawe, na którym wybrano papieżem Piusa VII^[2].

W Kurii Rzymskiej był członkiem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary (od 1789, w tym 1798–1800 jako proprefekt i od 1802 jako prefekt), Kongregacji Indeksu (od 1789, w tym w latach 1795–1802 jako prefekt), Kongregacji Soborowej (od 1789), Kongregacji ds. Egzaminowania Biskupów (od 1789)^[3], Kongregacji Konsystorialnej (od 1792)^[4], Kongregacji ds. Obrzędów (od 1793)^[5], trybunału Rzymskiej Inkwizycji (od 1795), Kongregacji ds. Wód (od 1795)^[6], Kongregacji ds. Korekty Ksiąg Rytów Wschodnich (od 1797)^[7] i Kongregacji ds. Ekonomicznych (od 1801)^[8].

Przez całe życie zajmował się kolekcjonowaniem rękopisów. Po jego śmierci zbiór rękopisów przeszedł na własność Museum Borgianum, a później został przekazany do Biblioteki Watykańskiej^[1].

Alexander von Humboldt, przeglądając kolekcję kardynała Borgii po śmierci właściciela, odkrył mezoamerykański Kodeks Borgia. Do znanych rękopisów z kolekcji Stefana Borgii należy Codex Borgianus, grecko-koptyjski rękopis Nowego Testamentu oraz Naples, Biblioteca Vittorio Emanuele III, MS I B 18, koptyjski rękopis Starego Testamentu, z ilustracją Hioba i jego trzech córek^[1]. Jörgen Zoega sporządził dokładny katalog wszystkich jego koptyjskich rękopisów (wydany w 1810)^[9].

Publikacje

Monumento di papa Giovanni XVI (Roma, 1750);
Breve istoria dell antica città di Benevento (Roma, 1763-69);
Vaticana confessio B. Petri chronoligcis testimoniis illustrata (Roma, 1776);
De Cruce Vaticanâ (Roma, 1779);
De Cruce Veliternâ (Roma, 1780);
Istoria del dominio temporale della Sede Apostolica nelle Due-Sicilie (Roma, 1788).

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Stefano Borgia w: Catholic Encyclopedia (1913).
↑ Sede Vacante 1799-1800; The Cardinals of the Holy Roman Church.
↑ Notizie per l’anno 1790. Roma: 1790.
↑ Notizie per l’anno 1793. Roma: 1793.
↑ Notizie per l’anno 1794. Roma: 1794.
↑ Notizie per l’anno 1796. Roma: 1796.
↑ Notizie per l’anno 1798. Roma: 1798.
↑ Notizie per l’anno 1802. Roma: 1802.
↑ Jörgen Zoega: Catologus Codicum Copticorum manuscriptorum qui in Museo Borgiano Velitris adservantur. Roma: 1810.

Bibliografia

Horst Enzensberger: Stefano Borgia. W: Dizionario Biografico degli Italiani. T. 12. 1971. – treccani.it
Biblioteca civica di Velletri, Biografia di Stefano Borgia, Il Museo Borgiano

[CathEncy-1] Stefano Borgia w: Catholic Encyclopedia (1913).

[2] Sede Vacante 1799-1800; The Cardinals of the Holy Roman Church.

[3] Notizie per l’anno 1790. Roma: 1790.

[4] Notizie per l’anno 1793. Roma: 1793.

[5] Notizie per l’anno 1794. Roma: 1794.

[6] Notizie per l’anno 1796. Roma: 1796.

[7] Notizie per l’anno 1798. Roma: 1798.

[8] Notizie per l’anno 1802. Roma: 1802.

[9] Jörgen Zoega: Catologus Codicum Copticorum manuscriptorum qui in Museo Borgiano Velitris adservantur. Roma: 1810.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]