Storting

Storting
Stortinget
Państwo	Norwegia
Rodzaj	jednoizbowy
Rok założenia	1814
	Kierownictwo
Przewodniczący Stortingu	Masud Gharahkhani (Partia Pracy)
Wiceprzewodniczący Stortingu	; Svein Harberg(inne języki) (Høyre); Nils T. Bjørke(inne języki) (Senterpartiet); Morten Wold(inne języki) (Rødt); Kari Henriksen (Partia Pracy); Ingrid Fiskaa(inne języki) (Sosialistisk Venstreparti)
	Struktura
Liczba członków	169
Stowarzyszenia polityczne	Koalicja rządząca Ap (48); Sp (28); Opozycja H (36); FrP (21); SV (13); V (8); Rødt (8); MdG (3); KrF (3); PF (1);
Ordynacja	Ordynacja proporcjonalna
Ostatnie wybory	13 września 2021
	Siedziba
	Budynek Parlamentu; Oslo
	Strona internetowa

Ten artykuł wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji.

Niektóre treści są na pewno lub najprawdopodobniej nieaktualne. Artykuł należy zweryfikować, wskazując w przypisach źródła informacji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Storting (norw. Stortinget) – jednoizbowy parlament Królestwa Norwegii. Najwyższy organ władzy politycznej w Norwegii, ma władzę ustawodawczą oraz sprawuje kontrolę nad rządem. Wybierany co 4 lata, liczy 169 posłów (do 2005 r. – 165). W ciągu trwania kadencji Storting nie może zostać rozwiązany. Storting jest jednoizbowy. Jednak do 2009 r. na pierwszym posiedzeniu posłowie dzielili się na dwie grupy, pracujące nad projektami ustaw osobno. Były to Lagting (1/4 posłów) oraz Odelsting(inne języki) (3/4 posłów). Podział izby na dwie części został zniesiony 20 lutego 2007^[1]. Mandaty przydzielane są według systemu proporcjonalnego.

Historia

Storting po raz pierwszy został powołany w roku 1814, na mocy konstytucji z Eidsvoll, która proklamowała niepodległość Norwegii. Początkowo wybory odbywały się przy dużym cenzusie majątkowym, jednak już w 1833 roku chłopi norwescy zdołali zapewnić sobie w nim większość na kilka lat. Wpływ na to miał przywódca chłopski Ole Gabriel Ueland(inne języki)^[2]. Od 1898 posłów do norweskiego parlamentu wybiera się w głosowaniu powszechnym. W 1937 została wprowadzona 4-letnia kadencja parlamentu.

Obecny skład Stortingu

Ostatnie wybory do Stortingu zostały przeprowadzone w Norwegii 13 września 2021. Do parlamentu weszło 10 partii. Partie Arbeiderparteit oraz Senterpartiet, utworzyły rząd mniejszościowy. Łącznie zdobyły 76 mandatów i tym samym utworzyły pierwszy Rząd Jonasa Gahra Større^[3]^[4].

Partia	Głosy %	M-ca
Norweska Partia Pracy (Arbeiderpartiet – Ap)	26.3	48
Norweska Partia Konserwatywna (Høyre – H)	20,4	36
Norweska Partia Centrum (Senterpartiet – SP)	13,5	28
Partia Postępu (Fremskrittspartiet – Frp)	11.6	21
Norweska Socjalistyczna Partia Lewicy (Sosialistisk Venstreparti – SV)	7,6	13
Partia Czerwonych (Rødt) Norweska Partia Lewicy (Venstre – V)	4.7	8
Norweska Partia Lewicy (Venstre – V)	4.6	8
Partia Zielonych (Miljøpartiet de Grønne – Mdg)	3.9	3
Chrześcijańsko-Demokratyczna Partia Norwegii (Kristelig Folkeparti – KrF)	3,8	3
Pasientfokus	0,3	1
Razem^[4]	100	169

Zobacz też

Przypisy

↑ stortinget.no.
↑ Cieślak 1978 ↓, s. 43.
↑ Regjeringens medlemmer [online], Regjeringen.no, 20 września 2021 [dostęp 2021-12-06] (norw.).
↑ ^a ^b Valgresultat for Norge [online], NRK [dostęp 2021-12-06] (norw. bokmål).

Bibliografia

Tadeusz Cieślak: Zarys historii najnowszej krajów skandynawskich. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978.

[:0-1] stortinget.no.

[CITEREFCieślak197843-2] Cieślak 1978 ↓, s. 43.

[3] Regjeringens medlemmer [online], Regjeringen.no, 20 września 2021 [dostęp 2021-12-06] (norw.).

[valg-resultat-4] Valgresultat for Norge [online], NRK [dostęp 2021-12-06] (norw. bokmål).

[5] Republika Kosowa jest obecnie uznawana przez 105 ze 193 państw członkowskich ONZ, 23 z 28 państw członkowskich UE, w tym przez Polskę, oraz 24 z 28 państw członkowskich NATO (stan na 11 lutego 2014)

[1]

[2]

[3]

[4]

[A]

Albania Andora Austria Belgia Białoruś Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Czarnogóra Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Kazachstan Kosowo^[A] Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Macedonia Północna Malta Mołdawia Monako Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rosja Rumunia San Marino Serbia Słowacja Słowenia Szwajcaria Szwecja Turcja Ukraina Węgry Wielka Brytania Włochy
Terytoria zależne	Gibraltar Guernsey Jersey Wyspa Man Wyspy Owcze
Państwa nieuznawane	Naddniestrze (Mołdawia)

Ustrój	ustrój polityczny Norwegii konstytucja
Organy władzy	król premier rząd Storting wymiar sprawiedliwości Sąd Najwyższy Prokurator Generalny Norwegii
Finanse i kontrola	Bank Norwegii kontrola państwowa
Samorząd	podział administracyjny samorząd terytorialny