Szczawienko
część miasta Wałbrzycha | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miasto | |
Data założenia |
XIII w. |
W granicach Wałbrzycha |
10 kwietnia 1970[1] |
SIMC |
0983793 |
Wysokość |
ok. 370–400 m n.p.m. |
Strefa numeracyjna |
74 |
Kod pocztowy |
58-306 |
Tablice rejestracyjne |
DB |
Położenie na mapie Wałbrzycha | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
50°49′23″N 16°18′21″E/50,823139 16,305722 |
Szczawienko (niem. Niedersalzbrunn[2], Sorgau) – północno-wschodnia część miasta Wałbrzycha, przy wyjeździe do Świebodzic.
Przed 1945 było to dwie wsie, po 1945 połączone w jedną, 1946–50 siedziba gminy Szczawienko, 1951–54 część miasta Szczawna-Zdroju[3][4], 1954-1970 samodzielna wieś w gromadzie Szczawienko[5], od 10 kwietnia 1970 północna dzielnica Wałbrzycha[1][6].
Według danych z Urzędu Miejskiego w Wałbrzychu na 16 kwietnia 2014 roku dzielnice Szczawienko, Książ i Lubiechów zamieszkuje 4293 osób[7].
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Szczawienko leży na części działu wodnego potoku Szczawnik i rzeki Pełcznica oraz na południowej części przełomu Pełcznicy. Zabudowania dzielnicy znajdują się na wysokości 350–370 m n.p.m. a oś komunikacyjną osiedla stanowi ulica Wrocławska i historycznie ulica Wieniawskiego. Obecnie ulica Wieniawskiego stanowi jednocześnie granicę z dzielnicą Podzamcze[8]. Szczawienko jest dzielnicą przemysłowo-mieszkaniową z takimi zakładami jak Toyota, Faurecia, Ronal, Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej i jednocześnie z osiedlami domków jednorodzinnych zlokalizowanych przy ulicach Wincentego Witosa, Jaworowej i Zdrojowej[9].
Szczawienko sąsiaduje z:
- północ (N) – Świebodzice (3 km)
- północny wschód (NE) – Lubiechów
- południowy wschód (SE) – dzielnica Poniatów – w górę Pełcznicy, polnymi ścieżkami (brak bezpośredniej ulicy łączącej dzielnice) dojazd przez Piaskową Górę lub WSSE
- południe (S) – dzielnica Piaskowa Góra – tradycyjną granicą jest linia kolejowa ze stacji Wałbrzych Szczawienko do stacji Szczawno-Zdrój, dokładniej od wiaduktu nad ulicą Wrocławską do wiaduktu nad ulicą Wieniawskiego.
- południowy zachód (SW) – Szczawno-Zdrój
- zachód (W) – dzielnica Podzamcze
- północny zachód (NW) – kompleks zamku Książ z sąsiadującą stadniną ogierów.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Prawdopodobnie okolice Szczawienka były już zamieszkiwane w okresie neolitu. Badania archeologiczne wskazują na istnienie traktu handlowego w rejonie Szczawienka. W średniowieczu Szczawienko było już wsią, która rozciągała się wzdłuż dzisiejszej ulicy Wieniawskiego i razem z dzisiejszym Szczawnem-Zdrój stanowiła jedną miejscowość. Z tym, że centrum wsi znajdowało się w Szczawienku. Rozwój wsi zahamowała wojna trzydziestoletnia.
W dobie napoleońskiej dnia 15 maja 1807 roku nieopodal miejscowości odbyła się Bitwa pod Szczawienkiem pomiędzy polskimi ułanami z Legii Polsko-Włoskiej a wojskiem pruskim. W bitwie polscy ułani rozbili wojska pruskie[10].
Pierwsza połowa XIX to korzystanie z rozwoju Szczawna-Zdroju, kiedy Szczawienko stało się tańszym zapleczem noclegowym dla uzdrowiska. Natomiast druga połowa XIX wieku to rozwój przemysłu - szczególnie południowo-wschodniej części nazywanej Sorgau, którego podstawą było doprowadzenie w 1853 roku linii kolejowej. Po drugiej wojnie światowej Szczawienko zostało włączone najpierw do Szczawna-Zdroju a następnie w 1951 roku do Wałbrzycha[11].
Istniejący tu niegdyś kościół ewangelicki został po 1945 rozebrany[12].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[13]:
- dzielnica Szczawienko jako historyczny układ urbanistyczny, z XIII w., XVII-XVIII w., XX w.
- kościół par. pw. św. Anny, z XVI w.
Komunikacja
[edytuj | edytuj kod]Dzielnicę obsługuje stacja kolejowa Wałbrzych Szczawienko leżąca na linii kolejowej z Wrocławia do Zgorzelca. Dawniej stacja stanowiła węzeł kolejowy z linią kolejową do Mieroszowa (rozebraną latem 1994 roku)[14]. Trasa do Mieroszowa przez Boguszów-Gorce ma zostać odbudowana jako wałbrzyska kolej aglomeracyjna[15].
Do dzielnicy docierają autobusy komunikacji miejskiej, a wcześniej – kursujące po Wałbrzychu na przestrzeni kilkudziesięciu lat – tramwaje i trolejbusy.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Dz.U. z 1970 r. nr 8, poz. 69
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)
- ↑ Dz.U. z 1950 r. nr 57, poz. 509
- ↑ mniejszą część włączono do Wałbrzycha
- ↑ Uchwała Nr 30/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 2 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu wałbrzyskiego; w ramach Zarządzenia nr 13 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 20 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 2 października 1954 r. dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 3 grudnia 1954 r., Nr. 9, Poz. 71)
- ↑ Jedynie mniejszą część Szczawienka (działki nr nr 238–247, 248/1–248/3, 249–251, 252/2, 253/2, 254/1, 254/2, 255, 256, 309–317, 328, 329/1, 329/2, 330–332, 336–344, 486, 496, 496, 502–506, 510 i część 511), włączając ją do miasta Szczawna-Zdroju (Dz.U. z 1970 r. nr 8, poz. 71).
- ↑ Liczba mieszkańców dzielnic Wałbrzycha | Nasz Wałbrzych - niezależny portal miejski [online], nasz.walbrzych.pl [dostęp 2017-11-26] .
- ↑ Słownik geografii turystycznej Sudetów, pod red. M. Staffy, t.10. Wrocław 2005, s. 441.
- ↑ Wałbrzych. Plan miasta, 1:20 000, wyd. Daunopol, Warszawa 2003
- ↑ J. Staszewski: Wojsko polskie na Śląsku w dobie napoleońskiej. Katowice: 1936.
- ↑ Słownik geografii turystycznej Sudetów, pod red. M. Staffy, t.10. Wrocław 2005, s. 444.
- ↑ Kościół ewangelicki (dawny) - Evangelische Kirche zu Nieder Salzbrunn. na str. polska-org.pl
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 186. [dostęp 2012-10-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Rafał Wiernicki: Linia kolejowa nr 291 Wałbrzych Szczawienko - Mieroszów (- Meziměstí /CZ/). Turysta Dolnośląski, 2005. [dostęp 2017-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-21)].
- ↑ Artur Szałkowski: Rusza remont wiaduktu nad ul.Niepodległości. Panorama Wałbrzyska, 2016. [dostęp 2017-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-27)].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik geografii turystycznej Sudetów: Góry Wałbrzyskie, Pogórze Wałbrzyskie, Pogórze Bolkowskie, t. 10, pod red. M. Staffy, wyd. I-BIS, Wrocław 2005.