TMD-B
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Dane techniczne | |
| Zapalnik |
naciskowy, MW-5 |
| Masa | |
| Wysokość | |
| Szerokość |
280 mm |
| Długość |
320 mm |
| Korpus | |
| Materiał wybuchowy |
patrz tekst |
| Użytkownicy | |
| Armia Czerwona, Wojsko Polskie | |
TMD-B (ros. ТМБ-Д) – radziecka, przeciwgąsienicowa mina przeciwpancerna.
TMB-D była prostą w masowej produkcji miną z korpusem drewnianym. Skonstruowana została w latach 40. W czasie II wojny światowej masowo produkowana w ZSRR, a po wojnie także w innych krajach (od 1952 roku także w Polsce). Wyprodukowane miny były elaborowane różnymi rodzajami materiałów wybuchowych. Stosowano między innymi amatol, dynammon, amonit, trotyl i kwas pikrynowy. Masa materiału wybuchowego wahała się od 5 do 7 kg[2] (4,7-5,5 kg)[1]. Mina była wyposażona w zapalnik naciskowy MW-5. Wybuch od zapalnika do głównego ładunku był przenoszony za pośrednictwem 200 g ładunku trotylu. Po II wojnie światowej miny TMB-D były używane podczas wojny koreańskiej i wietnamskiej. Produkcję min o zbliżonej konstrukcji uruchomiono także w innych krajach Układu Warszawskiego (np. w Czechosłowacji produkowano zbliżoną minę PT-Mi-D).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Owen, J.I.H.: Brassey's Infantry weapons of the world. London: Brasey's Naval and Shipping Annual Ltd, 1975. ISBN 0-904609-01-4.
- Jerzy Garstka. Miny przeciwpancerne Wojska Polskiego z lat 1945-1997. Część I. Miny klasyczne. „Nowa Technika Wojskowa”. 1998. nr 11. s. str. 20-23. ISSN 1230-1655.