Tajimi
| |||||||
Panorama Tajimi, w głębi góra Ena (2 191 m) | |||||||
| |||||||
Państwo | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Prefektura | |||||||
Wyspa | |||||||
Region | |||||||
Powierzchnia |
91,25 km² | ||||||
Populacja (2022) • liczba ludności • gęstość |
| ||||||
Kod pocztowy |
〒507-8703 | ||||||
Symbole japońskie | |||||||
Drzewo |
magnolia gwiaździsta (Magnolia stellata) | ||||||
Kwiat |
rozwar wielkokwiatowy (Platycodon grandiflorus) | ||||||
Położenie na mapie prefektury Gifu | |||||||
Położenie na mapie Japonii | |||||||
35°20′N 137°09′E/35,333333 137,150000 | |||||||
Strona internetowa |
Tajimi (jap. (多治見市 Tajimi-shi) – miasto w prefekturze Gifu na wyspie Honsiu (Honshū), w Japonii[2].
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Miasto leży w południowej części prefektury Gifu nad rzeką Toki. Przez miasto przebiega autostrada Chūō (wschód-zachód). Miasto graniczy z Toki i Kani w prefekturze Gifu oraz z Seto, Kasugai i Inuyamą w prefekturze Aichi.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Ze względu na duże ilości odpowiedniej gliny występującej na wzgórzach otaczających miasto, w Tajimi od ponad 1300 lat produkowana jest ceramika. Prezentujące ją galerie, sklepy z antykami i tradycyjne, drewniane magazyny od okresu Meiji znajdują się wzdłuż ulicy Honmachi Oribe. Oribe Furuta (1544–1615) był uczniem mistrza ceremonii herbaty Sen no Rikyū (1522–1591)[3].
Po śmierci Rikyū przejął on rolę swojego mistrza. Projektował miseczki do herbaty i kamienne latarnie (ishi-dōrō) na potrzeby ceremonii. Jego imieniem nazwano oribe-yaki, styl ceramiki ówczesnej prowincji Mino (ob. południowa część prefektury Gifu)[3].
Oribe, podobnie jak wcześniej Rikyū (konflikt Hideyoshim Toyotomi), został zmuszony do popełnienia samobójstwa wskutek zatargu z ówczesnymi władcami z rodu Tokugawa[3].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Stacja kolejowa Tajimi (2023)
-
Posąg bogini Kannon w parku Kokei (2023)
-
Ogród świątyni Eihō-ji, Tajimi (2020)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tajima City. Tajimi City. [dostęp 2023-06-01]. (jap.).
- ↑ 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 184-185. ISBN 978-4-415-11272-5.
- ↑ a b c Tajimi. Japan Experience, 2017. [dostęp 2023-06-01]. (ang.).