Ternopil (2002)
.jpg) "Ternopil" (U209) | |
| Klasa | |
|---|---|
| Projekt | |
| Oznaczenie NATO |
Grisha V |
| Historia | |
| Stocznia |
Łeninśka kuznia, Kijów |
| Położenie stępki |
23 kwietnia 1991 |
| Wodowanie |
15 marca 2002 |
Zamówiony dla  Marynarka Wojenna ZSRR
| |
 Marynarka Wojenna Ukrainy
| |
| Nazwa |
Ternopil |
| Wejście do służby |
15 lutego 2006 |
| Los okrętu |
przejęty przez Rosję 20 marca 2014 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1055 t pełna |
| Długość |
71,07 m[1] |
| Szerokość |
10,15 m |
| Zanurzenie |
3,71 m |
| Napęd | |
| 1 turbina gazowa o mocy 18 000 KM, 2 silniki Diesla o mocy 38 000 KM[2],3 śruby - CODAG | |
| Prędkość |
31,67 w[1] |
| Zasięg |
2750 Mm przy prędkości 14 w[2], |
| Uzbrojenie | |
| 1×II wyrzutnia pocisków plot ZIF-122 Osa-MA (20 pocisków) 1 armata uniwersalna kaliber 76,2 mm AK-176M 1 armata obrony bezpośredniej 30 mm AK-630M 4 wyrzutnie torped pop 533 mm (2×II) 1 wyrzutnia rbg RBU-6000 (48 pocisków RGB-60) 2 zrzutnie bomb głębinowych (12 bg BB-1) | |
| Załoga |
70[2] |
Ternopil (U209) (ukr. Тернопіль) – współczesna ukraińska korweta zwalczania okrętów podwodnych projektu 1124MU[3] (typu Albatros, oznaczenie NATO Grisha V). W marcu 2014 r. została zagarnięta przez Rosję podczas aneksji Krymu.
Budowa
[edytuj | edytuj kod]"Ternopil" był ostatnim ukończonym okrętem z długiej serii korwet zwalczania okrętów podwodnych radzieckiego projektu 1124 i jego wariantów. Stępkę pod jego budowę położono 23 kwietnia 1991 roku[4], jeszcze przed rozpadem ZSRR, w śródlądowej stoczni Łeninśka kuznia („Kuźnia Leninowska”) w Kijowie, która była jednym z zakładów budujących okręty tego typu. Budowę prowadzono już dla marynarki wojennej Ukrainy, lecz podobnie, jak w przypadku wielu innych okrętów budowanych po rozpadzie ZSRR, trwała ona bardzo długo z uwagi na trudności finansowe. Kadłub wodowano po prawie 11 latach, 15 marca 2002 r.[4] Prace wyposażeniowe również się przedłużały i dopiero we wrześniu 2005 r. okręt przeholowano Dnieprem z Kijowa do Chersonia[4]. Przy budowie wykorzystano część systemów uzbrojenia i wyposażenia z wycofanych wcześniej jednostek ukraińskich[5].
Służba
[edytuj | edytuj kod]
Po próbach odbiorczych, okręt został przyjęty do służby w marynarce Ukrainy decyzją ministra obrony 15 lutego 2006 r., a 16 lutego podniesiono na nim banderę[4]. Otrzymał nazwę od miasta Tarnopola.
Okręt brał następnie udział m.in. w międzynarodowych ćwiczeniach i operacjach, jako najnowsza jednostka floty ukraińskiej. W tym, w okresie od 25 maja do 3 lipca 2007 brał udział w operacji NATO Active Endeavour na wodach Morza Śródziemnego[6].
20 marca 2014 r., podczas kryzysu krymskiego, okręt zablokowany w Zatoce Sewastopolskiej został przejęty siłą przez oddziały rosyjskie i tzw. krymskiej samoobrony[7].
Okręt nie był używany przez Rosję; w lutym 2020 roku nadal znajdował się pod kontrolą rosyjską, odstawiony w Sewastopolu[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Bierieżnoj 2001 ↓
- ↑ a b c A.S. Pawłow, Wojennyje korabli SSSR i Rossii 1945-1995 g., Jakuck, 1994, s.110
- ↑ Robert Gardiner (red), Conway's All the world's fighting ships, 1947-1995, Maryland, 1996, ISBN 1-55750-132-7, s.396
- ↑ a b c d Корвет “Тернопіль” — новий “альбатрос” українського флоту
- ↑ W. Kostriczenko, "Albatros" dozornyj w morie. Istorija korablej projekta 1124 («Альбатрос» дозорный в море. История кораблей проекта 1124). Moskwa: Wojennaja Kniga, 2005, ISBN 5-902863-04-X, s.106
- ↑ Hetman Sahajdaczny w składzie sił NATO w Afryce w serwisie altair.pl [dostęp 24-3-2014]
- ↑ Rosjanie przejęli ukraińską korwetę Tarnopol w serwisie polskieradio.pl [dostęp 21-3-2014]
- ↑ Журналісти з'ясували, де знаходиться захоплений РФ тральщик "Черкаси". RBK-Ukrajina, 21-2-2020. [dostęp 2020-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ukr.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Siergiej Bierieżnoj: Małyje protiwołodocznyje i małyje rakietnyje korabli WMF SSSR i Rossii [Малые противолодочные и малые ракетные корабли ВМФ СССР и России]. 2001, seria: Morskaja Kollekcyja. Nr 2/2001. (ros.).
- Корвет “Тернопіль” — новий “альбатрос” українського флоту w serwisie Morskaja Dierżawa (ukr.) [dostęp 17.3.2012] (wersja archiwalna)