The Colour of My Love
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Céline Dion | ||||
| Wydany |
| |||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany | ||||
| Gatunek | ||||
| Długość |
66:24 | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent |
Walter Afanasieff, David Foster, Christopher Neil, Aldo Nova, Guy Roche, Ric Wake[2] | |||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
The Colour of My Love – trzeci anglojęzyczny studyjny album Céline Dion, wydany 9 listopada 1993 roku w Ameryce Północnej i 2 grudnia 1993 w Japonii. W innych częściach świata płyta ukazała się w 1994 roku.
Dzięki temu albumowi Céline Dion jeszcze bardziej umocniła swoją pozycję na anglojęzycznym rynku muzycznym. Piosenkarka podjęła współpracę z producentami którzy odpowiadali za jej poprzednie albumy Unison oraz Celine Dion. Do pracy nad krążkiem zaangażowano także kilka nowych osób. Z albumu wydano aż 6 komercyjnych singli. Największą popularnością cieszył się cover utworu Jennifer Rush The Power of Love, który stał się pierwszym numerem 1 piosenkarki w Stanach Zjednoczonych. Utwór stał się przebojem także w innych częściach świata. W Wielkiej Brytanii oraz Irlandii na początku 1994 roku ogromnym przebojem stał się utwór Think Twice, który przez blisko 2 miesiące nie schodził tam z czołowych miejsc list przebojów. Piosenka cieszyła się sporą popularnością w innych częściach Europy a także w Australii. Z albumu pochodzi także kompozycja When I Fall In Love, która była zarazem motywem przewodnim filmu Sleepless in Seattle (Bezsenność w Seattle). Poza Stanami Zjednoczonymi na albumie umieszczono bonusowy utwór Just Walk Away, który wydano jako singel promocyjny w Hiszpanii. 21 października 1995 w Japonii album wydano ponownie z dodatkowym utworem To Love You More, który stał się tam wielkim hitem. Dzięki When I Fall In Love oraz The Power of Love piosenkarka dostała dwie nominacje do nagrody Grammy. Została także obsypana m.in. nagroadami Juno Awards, Félix Awards czy World Music Awards. W Kanadzie oraz Japonii album pokrył się diamentem, w Stanach Zjednoczonych sześciokrotną platyną, natomiast w Europie poczwórną platyną. Łącznie w ciągu 15 lat od premiery album sprzedał się na całym świecie w ilości ponad 15 milionów egzemplarzy.
Lista utworów
[edytuj | edytuj kod]| # | Tytuł | Autorzy | Czas trwania |
|---|---|---|---|
| 1. | The Power of Love | Candy De Rouge, Gunther Mende, Mary Susan Applegate, Jennifer Rush | 5:43 |
| 2. | Misled | Jimmy Bralower, Peter Zizzo | 3:30 |
| 3. | Think Twice | Andy Hill, Pete Sinfield | 4:47 |
| 4. | Only One Road | Peter Zizzo | 4:49 |
| 5. | Everybody's Talkin' My Baby Down | Arnie Roman, Russ DeSalvo | 4:01 |
| 6. | Next Plane Out | Diane Warren | 4:59 |
| 7. | Real Emotion | Diane Warren | 4:26 |
| 8. | When I Fall in Love (with Clive Griffin) | Edward Heyman, Victor Young | 4:20 |
| 9. | Love Doesn't Ask Why | Phil Galdston, Barry Mann, Cynthia Weil | 4:08 |
| 10. | Refuse to Dance | Charlie Dore, Danny Schagger | 3:33 |
| 11. | I Remember L.A. | Tony Calton, Richard World | 4:22 |
| 12. | No Living Without Loving You | Diane Warren | 4:23 |
| 13. | Lovin' Proof | Diane Warren | 4:12 |
| 14. | The Colour of My Love | David Foster, Arthur Janov | 3:25 |
| Utwór bonusowy poza USA | |||
| 15. | Just Walk Away | Albert Hammond, Marti Sharron | 4:58 |
| Utwór bonusowy na japońskiej limitowanej edycji albumu | |||
| 16. | To Love You More | David Foster, Junior Miles | 5:28 |
Certyfikaty i sprzedaż
[edytuj | edytuj kod]| Kraj | Certyfikat | Sprzedaż | Najwyższa pozycja |
|---|---|---|---|
| Australia | 8 x platynowa płyta | 560 000 | 1(8) |
| Austria | złota płyta | 30 000 | 18 |
| Belgia (Flandria) | 2 x platynowa płyta | 100 000 | 1(4) |
| Belgia (Walonia) | - | - | 13 |
| Dania | - | 115 000 | - |
| Europa | 4 x platynowa płyta | 5 000 000 | - |
| Finlandia | złota płyta | 40 000 | 7 |
| Francja | platynowa płyta | 300 000 | 7 |
| Grecja | - | 30 000 | 1 |
| Hiszpania | platynowa płyta | 151 000 | 7 |
| Holandia | 3 x platynowa płyta | 300 000 | 2 |
| Irlandia | - | 78 000 | 1(4) |
| Japonia | diamentowa płyta | 1 000 000 | 7 |
| Kanada | diamentowa płyta | 1 800 000 | 1(6) |
| Meksyk | - | 150 000 | - |
| Niemcy | złota płyta | 300 000 | 16 |
| Norwegia | 3 x platynowa płyta | 170 000 | 1(10) |
| Nowa Zelandia | 6 x platynowa płyta | 90 000 | 2 |
| Polska | - | 30 000 | - |
| Portugalia | - | 51 000 | - |
| Stany Zjednoczone | 6 x platynowa płyta | 6 000 000 | 4 |
| Szwajcaria | platynowa płyta | 55 000 | 9 |
| Szwecja | platynowa płyta | 100 000 | 4 |
| Wielka Brytania | 5 x platynowa płyta | 2 000 000 | 1(7) |
| Włochy | platynowa płyta | 150 000 | - |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Celine Dion – The Colour Of My Love. Discogs. [dostęp 2024-06-06]. (ang.).
- ↑ a b Stephen Thomas Erlewine: The Colour of My Love – Céline Dion. AllMusic. [dostęp 2021-10-21]. (ang.).
- ↑ (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide – Celine Dion. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 241. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).