Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Typ 80

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Typ 80
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Chiny

Typ pojazdu

czołg podstawowy II generacji

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

4 osoby

Dane techniczne
Silnik

Typ 12150L-7BW o mocy 537 kW przy 2000 obr./min

Poj. zb. paliwa

1400 dm³

Długość

9328 mm
kadłuba: 6325 mm

Szerokość

3354 mm

Wysokość

2290 mm

Prześwit

480 mm

Masa

bojowa: 38 000 kg

Moc jedn.

14,2 kW/t

Osiągi
Prędkość

60 km/h

Zasięg pojazdu

430

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

bez przygotowania: 1,4 m

Rowy (szer.)

2,7 m

Ściany (wys.)

0,8 m

Kąt podjazdu

60

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x armata czołgowa kalibru 105 mm (44 nab.)

1 x czkm kalibru 7,62 mm (2250 nab.)
1 x przeciwlotniczy wkm kalibru 12,7 mm (500 nab.)

Użytkownicy
Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza, Mjanma, Sudan, Bangladesz

Typ 80chiński czołg podstawowy.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec lat 50. ChRL otrzymała od ZSRR licencje na produkcję czołgów T-54. W następnych latach w Chinach powstawały kolejne modyfikacje tego czołgu oznaczone jako Typ 59. Prawdopodobnie na przełomie lat 60. i 70. powstała modernizacja czołgu Typ 59 oznaczona jako Typ 69. Dzięki modernizacji wyposażenia elektronicznego dorównywała ona radzieckim T-55, ale do uzbrojenia armii chińskiej trafił w stosunkowo niewielkich liczbach, ponieważ uznano, że postęp w stosunku do starszej konstrukcji nie jest na tyle duży, aby opłacalne było zastąpienie starszych czołgów nowym typem.

W pierwszej połowie lat 80. ujawniono kolejny chiński czołg. Początkowo oznaczano go jako Typ 69-III, a od 1986 roku jako Typ 80. W stosunku do starszych czołgów ma poszerzony i wydłużony kadłub, całkowicie zmieniono także gąsienicowy układ jezdny. Znacznie bogatsze było także wyposażenie elektroniczne. Z czasem ujawniono także wersję Typ 80-II wyposażoną w nowy układ napędowy i jeszcze bardziej rozbudowane wyposażenie elektroniczne.

Typ 80 jest czołgiem podstawowym II generacji. Załogę czołgu tworzy dowódca, działonowy, ładowniczy i mechanik-kierowca. Kierowca zajmuje miejsce w kadłubie, reszta załogi w wieży.

Kadłub Typ 80 wykonany poprzez spawanie walcowanych, płyt ze stali pancernej, z dodatkowymi wkładkami kompozytowymi. W przedniej części kadłuba znajdują się przedziały kierowania, środkowej przedział bojowy z wieżą, a w tylnej przedział napędowy.

W przedziale kierowania stanowiska ma mechanik-kierowca. Zajmuje on miejsce w pojeździe przez właz w stropie kadłuba. Teren przed wozem obserwuje on przez dwa peryskopy.

Wieża pancerna jest odlewana. Po jej prawej stronie znajduje się stanowisko działonowego (z przodu) i dowódcy, po lewej ładowniczego.

Dowódca wozu dysponuje przyrządem obserwacyjnym zamocowanym w wieżyczce dowódcy, dodatkowo może obserwować teren przez cztery peryskopy.

Działonowy wozu obsługuje system kierowania ogniem w którego skład wchodzi cyfrowy komputer balistyczny, dalmierz laserowy (w wozach Typ 80-II), oraz stabilizowany celownik.

W wieży znajduje się zasadnicze uzbrojenie wozu: 105 mm armata czołgowa Typ 83 kalibru 105 mm, produkowana na licencji austriackiej. Z armatą sprzężony jest karabin maszynowy kalibru 7,62 mm. Dodatkowo czołg wyposażony jest w przeciwlotniczy wkm kalibru 12,7 mm umocowany na włazie ładowniczego.

Napęd Typ 80 stanowi 12-cylindrowy, czterosuwowy, wysokoprężny, chłodzony cieczą silnik Typ 12150L-7BW.

Typ 80 posiada zawieszenie niezależne na wałkach skrętnych. Każde z 12 kół jezdnych jest połączone za pomocą wahacza z wałkiem skrętnym. Wahacze pierwszej, drugiej, piątej i szóstej pary kół współpracują z hydraulicznymi amortyzatorami. Napęd z silnika jest przekazywany na znajdujące się w tylnej części pojazdu koła napędowe. Z przodu pojazdu znajdują się koła napinające. Koła jezdne są kołami podwójnymi, z zewnętrznymi bandażami gumowymi. Górna część każdej gąsienicy spoczywa na trzech rolkach podtrzymujących.

Wozy Typ 80-II są pierwszymi czołgami chińskimi wyposażonymi w układ ochrony przed bronią masowego rażenia.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Użycki B., Begier T., Sobala S.: Współczesne gąsienicowe wozy bojowe. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1996. ISBN 83-86776-09-9.