U-2513
Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Kriegsmarine | |
Nazwa |
U-2513 |
Wejście do służby |
1944 |
Wycofanie ze służby |
1945 |
US Navy | |
Nazwa |
USS U-2513 |
Wejście do służby |
1945 |
Wycofanie ze służby |
1951 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
nawodna: 1621 t |
Długość |
76,7 m |
Szerokość |
6,6 m |
Napęd | |
2 silniki wysokoprężne MAN M6V40/46KBB o mocy 4000 KM, 2 silniki elektryczne o mocy 5400 KM, 2 wyciszone silniki elektryczne o mocy 222 KM, 2 śruby napędowe | |
Prędkość |
nawodna: 15,5 w. |
Zasięg |
na powierzchni: 15.500 Mm przy 10 w. |
Uzbrojenie | |
2 podwójne działka przeciwlotnicze 20 mm 6 wyrzutni torpedowych na dziobie, 23 torpedy. | |
Załoga |
57 |
U-2513 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu XXI z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1944 roku; po wojnie przejęty przez Stany Zjednoczone. Dzięki bardzo dużej pojemności akumulatorów, nowej opływowej linii kadłuba – pozbawionego występów oraz działa, jednostka była jednym z pierwszych okrętów podwodnych w historii zdolnych do rozwijania pod wodą prędkości większej niż na powierzchni. Te same cechy umożliwiały jej znacznie dłuższe niż dotąd pływanie podwodne.
Zamówienie na budowę okrętu zostało złożone w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu. Rozpoczęcie budowy okrętu miało miejsce 19 lipca 1944. Wodowanie nastąpiło 14 września 1944, wejście do służby 12 października 1944. Dowódcami byli kolejno: Kptlt. Hans Bungards, (od 27 kwietnia 1945) FrgKpt. Erich Topp.
Okręt odbywał szkolenie w 31. Flotylli, od 1 kwietnia służył w 11. Flotylli jako okręt bojowy. Nie odbył żadnego patrolu bojowego, nie zatopił żadnej jednostki przeciwnika.
Poddany w Horten (Norwegia) 8 maja 1945 roku. 20 maja przebazowany do Oslo, 7 czerwca natomiast do portu Lisahally (Irlandia Północna). Przekazany USA w sierpniu 1945, gdzie był używany do prób. Zatopiony 7 października 1951 na zachód od Key West (Floryda) podczas testów rakietowych przez niszczyciel USS „Robert A. Owens”.