Urediniospora
.jpg)
Urediniospora lub urediospora – rodzaj zarodnika konidialnego (konidium). Powstaje w wyniku podziału mitotycznego, należy więc do grupy mitospor. Zarodniki tego typu wytwarzają grzyby z rzędu rdzowców Pucciniales (dawniej zaliczanych do klasy Teliomycetes, nieistniejącej w najnowszej systematyce grzybów). Wytwarzane są przez strzępki diploidalnej grzybni, mają więc diploidalną liczbę chromosomów[1]. Powstają w skupiskach zwanych urediniami[2].
U rdzy zbożowej (Puccinia graminis) urediniospory to czerwonobrunatne, jednokomórkowe, dwujądrowe zarodniki o grubej i chropowatej ścianie komórkowej. Wydostają się na zewnątrz przez rozerwania skórki łodygi i liści zbóż. Miejsca ich wydostawania się wyglądają jak czerwonobrunatne, podłużne lub okrągławe kreski lub plamki. Wytwarzane są wczesnym latem i nie zimują. Nazywane są zarodnikami letnimi, w odróżnieniu od teliospor, które wytwarzane są przez te same gatunki grzybów jesienią i zimują, stąd też nazywane są zarodnikami zimowymi[1]. Urediniospory mogą zarażać sąsiednie rośliny i zazwyczaj szybko w ciągu lata rozprzestrzeniają chorobę na całym polu. W jednym sezonie wegetacyjnych powstaje kilka generacji urediniospor i to one pełnią najważniejszą rolę w rozprzestrzenianiu się choroby[2].
Czasami u niepełnocyklowych gatunków rdzy urediniospory pełnią funkcję ecjospor, nazywane są wówczas urediniosporami ecjalnymi. Specyficzną odmianą urediniospor są amfispory[1].
.jpg)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, s. 362–363, ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ a b Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia. Podstawy fitopatologii, t. 1, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, s. 280–283, ISBN 978-83-09-01063-0.