Vincenzo Galilei

Ten artykuł od 2013-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Vincenzo Galilei (ur. po 1520 w Santa Maria a Monte k. Florencji, pogrzebany 2 lipca 1591 we Florencji), teoretyk muzyki, kompozytor, lutnista.

Początkowo był nauczycielem gry na lutni w Pizie. W późniejszych latach związał się z Cameratą florencką i był jej czołowym teoretykiem. Zafascynowany antykiem napisał przełomowe dzieło Dialogo della musica antica e moderna (wyd. 1581), w którym po raz pierwszy opublikowano autentyczny zabytek muzyki starogreckiej – hymny kitarzysty Mesomedesa z II wieku n.e., odnalezione przez innego członka Cameraty – Girolama Mei, znawcę antyku, z którym Galilei ściśle współpracował. W swoim dziele teoretycznym Galilei postuluje powrót do tradycji antycznych, krytykuje wybujałą polifonię i propaguje monodię akompaniowaną jako bliższą stylistycznie duchowi antyku.

Spuściznę kompozytorską Vincenza Galileiego stanowią głównie utwory przeznaczone na lutnię, a także tańce, madrygały i drobne utwory wokalne.

Był ojcem słynnego astronoma i matematyka Galileo Galilei, znanego jako Galileusz.