Wanda Łuczycka

Wanda Łuczycka
	; Wanda Łuczycka w filmie Dwie godziny
Imię i nazwisko	Wanda Łuczycka-Meller
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1907 ; Józefów Lubelski, Królestwo Kongresowe
Data i miejsce śmierci	3 lipca 1996 ; Skolimów-Konstancin, Polska
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Marian Meller; (1936–1974; jego śmierć)
Lata aktywności	1932–1988
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wanda Łuczycka, właśc. Wanda Łuczycka-Meller (ur. 2 lipca 1907 w Józefowie Lubelskim^[1], zm. 3 lipca 1996 w Skolimowie) – polska aktorka teatralna i filmowa.

Życiorys

Ukończyła Państwową Szkołę Dramatyczną Wilama Horzycy przy Konserwatorium Warszawskim (1932). Debiutowała w 1932 r. na deskach Teatru Miejskiego w Toruniu, z którym związana była do 1933 r. Ponadto występowała w Teatrze Ziemi Wołyńskiej w Łucku (1933–1936), Reducie Osterwy (1936–1937), Teatrze Miejskim w Łodzi (1937–1938) i Teatrze Narodowym (1938–1939). Po wojnie występowała w Teatrze Wojska Polskiego w Lublinie, z którym przeniosła się do Łodzi. Od 1947 r. związana z teatrami warszawskimi: Nowym (1947–1948), Rozmaitości (1948–1949), Narodowym (1949–1955 i 1965–1968) i Dramatycznym (1955–1964 i 1968–1985). Występowała także w radio m.in. w popularnej powieści radiowej Matysiakowie jako Stefania Frączakowa.

Z kamerą zetknęła się jeszcze przed wojną, statystując w filmach. Po wojnie zagrała w ponad pięćdziesięciu filmach. Najczęściej były to role epizodyczne, często jednak, jak chociażby rola masażystki Kowalskiej w Mężu swojej żony w reżyserii Stanisława Barei, czy babcia Pawła w Wojnie domowej w reżyserii Jerzego Gruzy, pozostające w pamięci widzów na dłużej.

Była żoną aktora i dyrektora teatrów warszawskich: Nowego, Dramatycznego i Narodowego – Mariana Mellera^[2]. Ich syn, Wiktor jest reżyserem telewizyjnym.

Pochowana na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera K-5-88/89)^[3].

Filmografia

1953: Celuloza jako Rozalia Stelmachowa
1954: Trudna miłość jako Biedronkowa
1958: Dezerter jako Karolkowa, matka Elżbiety
1960: Mąż swojej żony jako Kowalska, gosposia Karczów
1961: Dotknięcie nocy jako Janka; kasjerka z kombinatu
1962: Rodzina Milcarków jako Pyrkowa
1962: Głos z tamtego świata jako Wiktoria Habryk, wspólniczka Aksamitowskiego
1964: Późne popołudnie jako pani Siankowa
1965: Wojna domowa jako babcia Pawła
1966: Piekło i niebo jako Wiktoria, gosposia scenarzysty Leona
1969: Do przerwy 0:1 jako woźna Matulakowa
1970: Wakacje z duchami jako Lichoniowa
1972: Kaprysy Łazarza jako żona Jacentego
1973: Chłopi jako Kłębowa
1973: Nagrody i odznaczenia jako salowa Ciepluchowa
1974: Awans jako Horpyna
1975: Dyrektorzy jako żona Ignacego Gajdy
1977: Noce i dnie jako Arkuszowa
1977: Żołnierze wolności jako rozstrzelana komunistka
1979: W słońcu i w deszczu jako Małolepsza, matka Bolka
1985: Diabeł jako Rapetowa
1986: Zmiennicy jako Maria Oborniakowa, gospodyni w Skórcu
1988: Warszawskie gołębie jako matka Kaczmarskiego

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1977)^[4]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1966)^[4]
Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984)^[5]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[6]
Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1978)^[7]

Nagrody

1973 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za twórczość radiową i telewizyjną
1977 – Nagroda Złoty Ekran za kreacje aktorskie w spektaklach Mieszczanie i Decyzje
1980 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za wybitne kreacje aktorskie w PR i TV
1983 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za całokształt dokonań aktorskich w zakresie teatru

Przypisy

↑ Łuczycka Wanda, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2018-07-13] .
↑ Wanda Łuczycka Meller. Ogrody Wspomnień. [dostęp 2020-07-12]. (pol.).
↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
↑ ^a ^b Wanda Łuczycka w bazie filmpolski.pl
↑ Uznanie dla twórców kultury, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1984, s. 1–2.
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki - wskazana jako Meller Wanda.
↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 7, 15 lipca 1978, s. 14.

Bibliografia

Wanda Łuczycka w bazie Filmweb
Wanda Łuczycka w bazie filmpolski.pl

Linki zewnętrzne

Wanda Łuczycka o swoich rolach, wirtualny album

[1] Łuczycka Wanda, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2018-07-13] .

[2] Wanda Łuczycka Meller. Ogrody Wspomnień. [dostęp 2020-07-12]. (pol.).

[3] Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.

[:0-4] Wanda Łuczycka w bazie filmpolski.pl

[5] Uznanie dla twórców kultury, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1984, s. 1–2.

[6] M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki - wskazana jako Meller Wanda.

[7] Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 7, 15 lipca 1978, s. 14.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]