WenDo

WenDo – metoda przeciwdziałania przemocy wobec kobiet, która według jej propagatorów uczy, jak w różnych sytuacjach chronić własne granice i nie odczuwać bezradności czy bezbronności względem potencjalnego agresora oraz jak bronić się fizycznie przed możliwym atakiem. Metoda uwzględnia perspektywę społeczno-kulturowej tożsamości płci, czyli tzw. gender.

Charakterystyka

Metoda nie jest klasyczną samoobroną (zawierając jednak jej elementy), ale warsztatem mającym na celu wzmocnienie pewności siebie, poczucia własnej wartości oraz wyrobienie postaw asertywnych, co w efekcie ma zmniejszyć ryzyko doznania przez kobiety i dziewczęta przemocy, także seksualnej. Główny nacisk kładzie się na unikanie zagrożeń i niedopuszczanie do powstawania sytuacji krytycznych, gdyż w początkowej fazie rozwoju metody zaobserwowano, że sama samoobrona jest nieskuteczna, jeśli kobieta nie potrafi przezwyciężyć bariery psychologicznej umożliwiającej jej efektywne przeciwstawienie się przemocy. Adresatkami metody są kobiety i dziewczynki w wieku od siedmiu lat wzwyż.

Historia

Metoda powstała w latach 80. lub 90. XX wieku w Kanadzie, a potem rozpowszechniła się w Europie Zachodniej, gdzie zyskała szczególną popularność we Francji i w Niemczech (w tym drugim kraju jest częścią profilaktyki przemocy i w niektórych krajach związkowych jest nauczana w szkołach oraz finansowana przez samorząd terytorialny). W Polsce pierwsze profesjonalne kursy WenDo odbyły się w 2001 i były implementowane z Niemiec.

Nazwa

Nazwa metody pochodzi od wyrazów: women (ang. kobiety) i do (jap. droga), po połączeniu: Droga Kobiet.

Zobacz też

• upełnomocnienie