Wronowice (województwo lubelskie)
50°40′57″N 23°43′10″E/50,682500 23,719444
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-546[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LHR |
| SIMC |
0905310[5] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego  | |
Położenie na mapie gminy Werbkowice  | |
| 50°40′57″N 23°43′10″E/50,682500 23,719444[1]
| |
Wronowice – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Werbkowice[6][5]. Leży nad rzeką Huczwą.
W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Werbkowice[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 247 mieszkańców i była trzynastą co do wielkości miejscowością gminy[8].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętych Cyryla i Metodego w Sahryniu[9].
Części wsi
[edytuj | edytuj kod]| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0905327 | Adamówka | część wsi |
| 0905333 | Kożuchy | część wsi |
| 0905340 | Paprzyca | część wsi |
| 0905356 | Pasieka | część wsi |
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wronowice, w roku 1482 pisano jako Wronowycze[10]. Wieś położona historycznie w staropolskim powiecie bełskim. W roku 1439 w dokumentach notowany jest rycerz Sdrod z Wronowa jako poręczający pożyczkę zaciągniętą u Świętosława, rządcy z Telatyna. W 1564 wieś stanowiła własność rodu Turkowickich i Nurzyńskich. Seweryn Uruski w swym herbarzu na jej ówczesnego dziedzica wskazuje Stanisława Miłoszewskiego łowczego bełskiego. Wieś posiadała podówczas 3 1/4 łana gruntów uprawnych. W 1629 Wronowice należą do Macieja Borzęckiego wojskiego bełskiego[11]. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1895 wieś i folwark w powiecie hrubieszowskim, gminie Miętkie, parafii Tyszowice, odległe 15 wiorst od Hrubieszowa, około 1886 mają dwa młyny wodne. Według spisu miast, wsi, osad Królestwa Polskiego w roku 1827 było tu 41 domów i 237 mieszkańców. W r. 1886 dobra Wronowice składały się z folwarków Wronowice i Kożuchy oraz przyległości Leśniczówka. Rozległość dominalna wynosiła 1290 mórg w tym: gruntów ornych i ogrodów mórg 607, łąk mórg 180, pastwisk mórg 187, lasów mórg 253, nieużytków mórg 163. Budynków murowanych było 3, drewnianych 25, las nieurządzony. Wieś Wronowice posiadała wówczas osad 29 z gruntem mórg 343; wieś Kożuchy posiadały osad 9, gruntu mórg 28[12].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 151627
- ↑ Wieś Wronowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-02-09], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-02-09].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1554 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Strona gminy, sołectwa [dostęp 2024-01-03]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Czopek ↓, s. 202.
- ↑ Wiesław Bondyra, Słownik historyczny miejscowości województwa zamojskiego, Lublin - Zamość 1993, oai:biblioteka.teatrnn.pl:8806 [dostęp 2019-03-07].
- ↑ Wronowice 1(2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 53.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Barbara Czopek: Nazwy miejscowe dawnej Ziemi Chełmskiej i Bełskiej (W granicach dzisiejszego państwa polskiego). Wyd. Ossolineum 1988. Wrocław..
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Integralne części wsi |
|
