Wypowiedzenie
Wypowiedzenie – komunikat językowy wyrażony zespołem wyrazów powiązanych logicznie i gramatycznie lub jednym wyrazem, wyodrębnionym prozodyjnie (mającym zamknięty kontur intonacyjny)[1].
Wypowiedzenia mogą być werbalne (z osobową formą czasownika, od łac. verbum – czasownik) lub niewerbalne (bez osobowej formy czasownika). Werbalnymi nazywamy zdania. Niewerbalne są to równoważniki zdań (gdzie można wprowadzić osobową formę czasownika), wykrzyknienia i zawiadomienia (w obu przypadkach niemożliwe jest wprowadzenie osobowej formy czasownika)[1].
Wypowiedzenia możemy podzielić na:
- pojedyncze
- złożone – co najmniej dwa wypowiedzenia.
Wypowiedzenia możemy zróżnicować też ze względu na to, że postawa mówiącego może być[2]:
- oznajmująca, neutralna,
- żądająca,
- pytająca.
Termin „wypowiedzenie” wprowadził do językoznawstwa Zenon Klemensiewicz.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- wypowiedzenie nieczasownikowe
- wypowiedzenie czasownikowe
- wypowiedzenie umowy o pracę
- wypowiedź
- akt mowy
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Klemensiewicz 1953 ↓, s. 7.
- ↑ Klemensiewicz 1953 ↓, s. 8.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zenon Klemensiewicz, Zarys składni polskiej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1953.