Yao Yilin

Yao Yilin
Data i miejsce urodzenia	6 września 1917 ; Hongkong
Data śmierci	11 grudnia 1994
	Pierwszy wicepremier Chińskiej Republiki Ludowej
Okres	od 25 marca 1988; do 29 marca 1993
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Chin
Poprzednik	Wan Li
Następca	Zhu Rongji
	Multimedia w Wikimedia Commons

Yao Yilin (chiń. 姚依林; pinyin Yáo Yīlín; ur. 6 września 1917 w Hongkongu, zm. 11 grudnia 1994 w Pekinie)^[1] – chiński polityk komunistyczny i działacz państwowy.

Życiorys

Pochodził z bogatej rodziny, osierocony w dzieciństwie przez ojca był wychowywany przez matkę^[1]. Ukończył studia chemiczne na Uniwersytecie Tsinghua w Pekinie^[1]. Podczas studiów związał się z ruchem lewicowym, w 1935 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Chin^[1]. Działał w ruchu studenckim w Pekinie i Tianjinie, organizując demonstracje przeciwko dyktaturze Czang Kaj-szeka^[1]. Uczestnik wojny chińsko japońskiej (1937–1945), prowadził walkę partyzancką na terenie prowincji Hebei^[1].

Od 1949 roku do 1955 roku piastował urząd wiceministra handlu^[1], negocjował umowy gospodarcze ze Związkiem Radzieckim^[2]^[3]. W 1958 roku został członkiem Biura Finansów i Handlu przy Radzie Państwa, a w 1960 roku ministrem handlu^[2]^[3]. W czasie rewolucji kulturalnej poddany krytyce i potępiony jako członek „kliki Peng Zhena”^[2]^[3]. W 1973 roku wrócił do działalności politycznej, w 1977 roku został członkiem Komitetu Centralnego KPCh^[2]^[3]. W 1980 roku objął funkcję szefa Państwowej Komisji Planowania, a w 1985 roku został wybrany członkiem Stałego Biura Komitetu Politycznego KPCh^[2]^[3].

W latach 1979–1993 był wicepremierem Chińskiej Republiki Ludowej, od 1988 roku w randze pierwszego wicepremiera^[1]. Zaliczony do grona partyjnych konserwatystów, sprzeciwiał się reformom wolnorynkowym firmowanym przez Deng Xiaopinga^[1]. Był zwolennikiem zacieśnienia współpracy z ZSRR i w 1985 roku podpisał chińsko-radziecką umowę handlową^[1]. W trakcie wydarzeń na placu Tian’anmen w 1989 roku należał do grupy twardogłowych działaczy skupionych wokół premiera Li Penga, domagających się użycia siły wobec protestujących^[3].

Został pochowany wśród zasłużonych działaczy komunistycznych na pekińskim cmentarzu Babaoshan^[2]^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Yuwu Song: Biographical Dictionary of the People’s Republic of China. Jefferson: McFarland & Company, 2013, s. 371–373. ISBN 978-0-7864-3582-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Lawrence R. Sullivan: Historical Dictionary of the Chinese Communist Party. Lanham: The Scarecrow Press, 2012, s. 295–296. ISBN 978-0-8108-7225-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Lawrence R. Sullivan: Historical Dictionary of the People’s Republic of China. Lanham: Rowman & Littlefield, 2016, s. 648. ISBN 978-1-4422-6468-7.

[biographical-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Yuwu Song: Biographical Dictionary of the People’s Republic of China. Jefferson: McFarland & Company, 2013, s. 371–373. ISBN 978-0-7864-3582-1.

[communist-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Lawrence R. Sullivan: Historical Dictionary of the Chinese Communist Party. Lanham: The Scarecrow Press, 2012, s. 295–296. ISBN 978-0-8108-7225-7.

[peoples-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Lawrence R. Sullivan: Historical Dictionary of the People’s Republic of China. Lanham: Rowman & Littlefield, 2016, s. 648. ISBN 978-1-4422-6468-7.

[1]

[2]

[3]