Zapylak fioletowy
Campylopterus hemileucurus[1] | |||
(Deppe, 1830) | |||
samiec | |||
samica | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
zapylak fioletowy | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Zasięg występowania | |||
Zapylak fioletowy[3] (Campylopterus hemileucurus) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae). Zasiedla Amerykę Centralną i południowy Meksyk.
Podgatunki i zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Wyróżnia się dwa podgatunki C. hemileucurus[4][5]:
- C. h. hemileucurus (Deppe, 1830) – południowy Meksyk do południowo-środkowej Nikaragui
- C. h. mellitus Bangs, 1902 – Kostaryka i zachodnia Panama
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Jest to największy koliber Ameryki Centralnej[8]. Występuje dymorfizm płciowy. U samca dolne części ciała i brzuch są ciemnofioletowe lub niebieskie, a po stronie grzbietowej ciemnozielone lub czarne. Samice na spodzie ciała są zielonkawe, na wierzchu czarne. U obu płci występuje fioletowe gardło. Ogon jest czarny z białym zakończeniem. Pióra mają fioletową lub granatową opalizację. Dziób długi i zagięty[6].
Środowisko
[edytuj | edytuj kod]Środowiskiem życia tego gatunku są nadbrzeżne zbocza górskie, lasy w głębi lądu i tropikalne łąki[6], ale spotykany jest także na obrzeżach lasów, plantacjach bananów czy w ogrodach z kwiatami[8]. Nie migruje, ponieważ pożywienie jest dostępne cały rok i są dostępne dobre miejsca do lęgów[6]. W Meksyku spotykany jest głównie na wysokości 500–2000 m n.p.m., a w Kostaryce 1500–2400 m n.p.m., choć poza sezonem lęgowym schodzi też na niższe wysokości[8].
Pożywienie
[edytuj | edytuj kod]Podobnie jak większość kolibrów żywi się nektarem, ale i owadami, jak muchówki, pająki, błonkoskrzydłe, chrząszcze i inne małe stawonogi. Nektar pobiera najchętniej z jasno ubarwionych kwiatów, szczególnie z rodzaju Marcgravia, największe zainteresowanie wykazują kwiatami czerwonymi i żółtymi. W trakcie sezonu lęgowego często latają nad strumieniami, łapiąc komary. Ta technika jest pospolita u wszystkich kolibrów[6].
Rozród
[edytuj | edytuj kod]Campylopterus hemileucurus wyprowadza 2 lęgi w sezonie trwającym w porze deszczowej, od maja do sierpnia[6]. Rola samca w zasadzie ogranicza się do zalotów i kopulacji. Samica buduje gniazdo na gałęzi krzewu lub drzewa, zwykle nad strumieniem[9]. Zazwyczaj składa 2 jaja, a inkubacja trwa 20–21 dni. Pisklęta po wykluciu ważą 1,05–1,17 g. Po 11 lub 12 dniach uzyskują właściwą dla dorosłych osobników masę, a po 22–24 dniach są w pełni opierzone. Samica opiekuje się młodymi, które żywią się pająkami. Wiek umożliwiający rozród, długość życia i wielkość terytorium nie są znane[6].
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje zapylaka fioletowego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Całkowita liczebność populacji według szacunków z 2008 roku mieści się w przedziale 50–500 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji nie jest znany[2][10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Campylopterus hemileucurus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Campylopterus hemileucurus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Trochilini Vigors, 1825 (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-25].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hummingbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-25]. (ang.).
- ↑ Violet Sabrewing (Campylopterus hemileucurus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h P. Boyd, H. Vining: ADW: Campylopterus hemileucurus: Information. [dostęp 2012-06-16]. (ang.).
- ↑ J. del Hoyo, A. Elliot, J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World, Volume 5, Barn-owls to Hummingbirds. s. 759. ISBN 84-87334-25-3.
- ↑ a b c Dema L, Tshering: Violet Sabrewing (Campylopterus hemileucurus). [w:] Neotropical Birds Online (red. T. S. Schulenberg) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, 2011. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-10)]. (ang.).
- ↑ Violet Sabrewings. [w:] BeautyOfBirds.com [on-line]. Avianweb LLC. [dostęp 2020-08-25]. (ang.).
- ↑ BirdLife International: Violet Sabrewing (Campylopterus hemileucurus) - BirdLife Species Factsheet. [dostęp 2012-06-16]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).