Zaroślak oliwkowy
Atlapetes flaviceps[1] | |
Chapman, 1912 | |
Zaroślak oliwkowy (Abra Malaga, Cuzco w Peru) | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Podgromada | |
Infragromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
zaroślak oliwkowy |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
Zasięg występowania | |
Zaroślak oliwkowy[3][4] (Atlapetes flaviceps) – gatunek małego ptaka z rodziny pasówek (Passerellidae). Występuje jedynie na niewielu stanowiskach w środkowej Kolumbii na stokach Andów. Jest uznawany za gatunek bliski zagrożenia[5][6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał Frank Michler Chapman, nadając mu nazwę Atlapetes flaviceps[7]. Opis ukazał się w 1912 roku w pracy Diagnoses of apparently new Colombian birds na łamach czasopisma „Bulletin of the American Museum of Natural History”[7][8]. Autor jako miejsce typowe wskazał Rio Toche w departamencie Tolima w Kolumbii[7]. IOC nie wyróżnia podgatunków[9].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Atlapetes: połączenie słowa Atlas z gr. πετης petēs – „lotnik” (πετομαι petomai – „latać”)[10].
- flaviceps: łac. flavus „żółty”, łac. caput, capitis „głowa”[11].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Nieduży ptak ze stosunkowo krótkim, grubym u nasady dziobem w kolorze czarniawym. Szczęka i żuchwa są lekko zakrzywione. Tęczówki brązowe. Kończyny dolne ciemnobrązowe. Pióra głowy, gardła, szyi i piersi oraz brzucha w różnych odcieniach żółtego przechodzącego na grzbiecie w oliwkowy. Górne pokrywy skrzydeł ciemnooliwkowe, lotki czarnooliwkowe z żółtawymi obrysami. Ogon długi, stopniowany, środkowe sterówki najdłuższe, zewnętrzne krótsze, wszystkie w kolorze ciemnooliwkowym. Obie płcie wyglądają tak samo. Młode osobniki mają oliwkowe plamy na głowie, piersiach i bokach ciała. Długość ciała z ogonem 17 cm[5].
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Zaroślak oliwkowy jest spotykany tylko na kilku stanowiskach w środkowej Kolumbii. Są to oba zbocza Kordyliery Środkowej w departamentach Caldas, Tolima i Cauca oraz zachodnie zbocza Kordyliery Zachodniej w departamentach Risaralda i Valle del Cauca. Występuje na wysokości od 1550 do 2700 m n.p.m., czasami także w obszarach położonych niżej, nawet do 1200 m n.p.m.[2][12] Inne źródła podają zakres wysokości, na których spotykany jest ten gatunek, pomiędzy 1900–2440 m n.p.m.[5][13]
Ekologia
[edytuj | edytuj kod]Zaroślak oliwkowy jest gatunkiem endemicznym. Jego głównym habitatem są zarośla przylegające do wykarczowanych obszarów na zboczach wysokogórskich lasów oraz zarośla w wilgotnym lesie równikowym, obrzeża sadów i plantacji. Jest gatunkiem głównie roślinożernym. Odżywia się owocami roślin z rodzaju Miconia z rodziny zaczerniowatych (Melastomataceae) oraz Bocconia frutescens z rodziny makowatych (Papaveraceae). Występuje zazwyczaj w parach lub niewielkich grupach do czterech osobników, ale spotykany jest także w stadach mieszanych głównie z różnymi gatunkami tanagrowatych oraz z pleszówką ozdobną. Żeruje głównie w środkowych i górnych partiach drzew[5].
Rozmnażanie
[edytuj | edytuj kod]Aktywne gniazdo obserwowano w maju, osobniki młodociane z rodzicami w czerwcu, a zbieranie materiału na gniazdo w listopadzie. Brak bardziej szczegółowych informacji[5].
Status
[edytuj | edytuj kod]Od 1988 roku zaroślak oliwkowy wpisany jest do Czerwonej księgi gatunków zagrożonych IUCN. Pierwotnie był uznany za gatunek zagrożony (Threatened). Od 1994 roku klasyfikowano go jako gatunek zagrożony (EN – Endangered), a od 2020 roku uznawany jest za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened). Zasięg występowania zaroślaka oliwkowego według szacunków organizacji BirdLife International obejmuje tylko około 67,1 tys. km²[12]. Liczebność populacji jest obecnie szacowana na 10 000–19 999 dorosłych osobników. BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za spadkowy. Głównym zagrożeniem dla liczebności populacji jest wycinka lasów oraz wypasanie bydła[2][12]. BirdLife International wymienia 9 ostoi ptaków IBA, w których ten gatunek występuje, wszystkie w Kolumbii, m.in.: Park Narodowy Selva de Florencia, Park Narodowy Nevado del Huila, Park Narodowy Puracé[12].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Atlapetes flaviceps, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Atlapetes flaviceps, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 377, 1999.
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: PASSERELLIDAE Cabanis & Heine, 1850-51 – PASÓWKI – NEW WORLD SPARROWS AND ALLIES (Wersja: 2022-05-16. [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-06-19].
- ↑ a b c d e Alvaro Jaramillo and Christopher J. Sharpe: Yellow-headed Brushfinch Atlapetes flaviceps, version 1.0. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2022-06-19]. (ang.).
- ↑ HBW and BirdLife International , Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 6 [online], grudzień 2021 [dostęp 2022-06-16] .
- ↑ a b c Denis Lepage: Olive-headed Brush-Finch Atlapetes flaviceps Chapman, 1912. Avibase. [dostęp 2022-06-19]. (ang.).
- ↑ Frank M. Chapman , Diagnoses of apparently new Colombian birds, „Bulletin of the American Museum of Natural History”, 31, Nowy Jork: Trustees of The American Museum of Natural History, 1912, s. 8 (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): New World sparrows, bush tanagers. IOC World Bird List (v12.1). [dostęp 2022-06-19]. (ang.).
- ↑ Atlapetes, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-06-19] (ang.).
- ↑ flaviceps, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-06-19] (ang.).
- ↑ a b c d Yellow-headed Brush-finch Atlapetes flaviceps, Data table and detailed info. BirdLife International, 2022. [dostęp 2022-06-19]. (ang.).
- ↑ Josep del Hoyo, Andrew Elliott & Jordi Sargatal (red.): Handbook of the Birds of the World. T. 16: Tanagers to New World blackbirds. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 584. ISBN 978-84-96553-78-1. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Nagrania głosów. [w:] xeno-canto [on-line].