Zeng Qinghong
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Wiceprzewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej | |
| Okres | |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Zeng Qinghong (chiń. upr. 曾庆红; chiń. trad. 曾慶紅; pinyin Zēng Qìnghóng; ur. 30 lipca 1939) – chiński polityk, wiceprzewodniczący ChRL w latach 2003-2008.
Pochodzi z Ji’an w prowincji Jiangxi, należy do grupy etnicznej Han[1]. Jego ojciec, Zeng Shan, był weteranem walk rewolucyjnych, a po utworzeniu ChRL pełnił funkcję wiceburmistrza Szanghaju i ministra spraw wewnętrznych.
W 1960 roku wstąpił do KPCh, trzy lata później ukończył studia na Akademii Technicznej w Pekinie[2], następnie pracował jako technik w wojsku. Po rozpoczęciu reform gospodarczych przez Deng Xiaopinga podjął pracę w przemyśle naftowym i energetycznym, w latach 1979-1981 był sekretarzem Państwowej Komisji Planowania.
W połowie lat 80. przeniesiony do Szanghaju, gdzie rozpoczął współpracę z późniejszym przewodniczącym ChRL Jiang Zeminem. W latach 1984–1986 był sekretarzem generalnym szanghajskiego Komitetu Miejskiego KPCh[1]. Przez lata związany z konserwatywną frakcją Jianga i uważany za jego zausznika. Po stłumieniu przez wojsko protestów na placu Tian’anmen w 1989 roku przeniósł się wraz z Jiangiem do Pekinu.
Od 1997 do 2007 roku był członkiem Komitetu Centralnego KPCh. Jako przewodniczący Komitetu Organizacyjnego KC KPCh w latach 1999-2001 obsadził większość wysokich stanowisk partyjnych stronnikami Jiang Zemina[3]. Od 2002 do 2007 roku był szefem Centralnej Szkoły Partyjnej. W latach 2003–2008 piastował funkcję wiceprzewodniczącego ChRL.
W 2007 roku na 17. Zjeździe KPCh stracił stanowisko członka KC[4]. W latach 2007–2012 pełnił jeszcze funkcję sekretarza generalnego Komitetu Krajowego KPCh[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zeng Qinghong. english.peopledaily.com.cn. [dostęp 2013-05-10]. (ang.).
- ↑ Wen Yu: Zeng Qinghong: A Potential challenger to China's heir apparent. jamestown.org. [dostęp 2013-05-10]. (ang.).
- ↑ China's vice-president loses post. bbc.co.uk, 2007-10-21. [dostęp 2013-05-10]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Michael Dillon, China, A Modern History, I.B.Tauris, New York 2012.
- Lawrence R. Sullivan, Historical Dictionary of the Chinese Communist Party, Scarecrow Press, Lanham 2012.