Ziaur Rahman
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Prezydent Bangladeszu | |
| Okres |
od 21 kwietnia 1977 |
| Przynależność polityczna |
Bengalska Partia Nacjonalistyczna |
| Poprzednik |
Abu Sadat Mohammad Sayem |
| Następca |
Abdus Sattar |
| Odznaczenia | |
   
| |
Ziaur Rahman (ur. 19 stycznia 1936 w Sylhet, zm. 30 maja 1981 w Chittagong) – bengalski polityk i wojskowy w randze generała, szef sztabu sił zbrojnych Bangladeszu (1975–1978). Prezydent Bangladeszu w latach 1978–1981.
Był jednym z przywódców bengalskiego ruchu niepodległościowego oraz założycielem i przewodniczącym Nacjonalistycznej Partii Bangladeszu (BNP) w latach 1978–1981[1].
Jego żoną była Chaleda Zia, późniejsza trzykrotna premier Bangladeszu[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ziaur Rahman urodził się 19 stycznia 1936 w bengalskiej muzułmańskiej rodzinie w wiosce Bagbari w Gabtali, w dystrykcie Bogra. Uczęszczał do Bogura Zilla School, a w 1946 przeniósł się w Hare School w Kalkucie. W sierpniu 1947 zamieszkał w Karaczi i kształcił się w Pakistańskiej Akademii Wojskowej w Abbottabadzie, którą ukończył w 1955[2].
W 1953 rozpoczął służbę w pakistańskiej armii. 23 marca 1971 wraz z wiernymi sobie oddziałami, rozpoczął zbrojne powstanie przeciwko Pakistańczykom, którego celem była niepodległość Bangladeszu. Odczytał proklamację niepodległości Bangladeszu przez radio Kalurghat 27 marca 1971[3]. Po uzyskaniu przez Bangladesz suwerenności, Ziaur Rahman służył w jego armii, zostając zastępcą szefa sztabu, a następnie szefem sztabu bengalskich sił zbrojnych. W skutek wojskowego zamachu stanu w sierpniu 1975, podczas którego zamordowano dotychczasowego przywódcę kraju Mujibura Rahmana, przejął władzę w kraju i objął stanowisko premiera[2].
21 kwietnia 1977 po wystąpieniu z wojska został prezydentem kraju. Początkowo obiecywał przeprowadzenie reform oraz wprowadzenie wolnych wyborów. Jednak po próbie zamachu stanu w 1977 roku wycofał się z tych planów. Dokonał wówczas masowych aresztowań swoich przeciwników politycznych. Już jako prezydent w 1978 Rahman założył Nacjonalistyczną Partię Bangladeszu, której był liderem[2].
Według organizacji Amnesty International w lutym 1978 rozstrzelano z jego rozkazu 130 osób, a ponad 15 tysięcy trafiło do więzień. Osiem miesięcy później Rahman przeprowadził wybory prezydenckie, które zapewniły mu dalsze sprawowanie tego urzędu[2].
30 maja 1981 zginął w zamachu, zastrzelony z pistoletu maszynowego. Zabójstwa dokonała grupa dwunastu oficerów z generałem majorem Abdul Manzoorem na czele. Sprawcy zamachu wraz z przywódcą zostali później aresztowani i straceni[4]. Spoczywa w mauzoleum znajdującym się w Sher-e-Bangla Nagar w Dhace[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Virtual Bangladesh : Biography: Ziaur Rahman [online], web.archive.org, 9 maja 2013 [dostęp 2024-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-09].
- ↑ a b c d Ziaur Rahman [online], web.archive.org, 15 czerwca 2013 [dostęp 2024-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-15].
- ↑ https://bdnews24.com/bangladesh/2009/06/21/high-court-rules-on-historical-truth
- ↑ Death at Night - TIME [online], web.archive.org, 30 września 2007 [dostęp 2024-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-30].
- ↑ 24.com, Unidentified miscreants vandalise Ziaur Rahman’s mausoleum [online], Unidentified miscreants vandalise Ziaur Rahman’s mausoleum [dostęp 2024-08-02] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Alex Axelrod, Charles Phillips: Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000.