Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Konserwatyzm

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Konserwatyzm – ideologia broniąca tradycyjnego ładu społecznego, odrzucająca wszelką formę radykalizmu, przywiązana do wartości chrześcijańskich i elitaryzmu życia politycznego.

  • Dawno myślę, że jeżeli ludzie, wyznający zasady liberalne, są często jeszcze wężsi od konserwatystów, to natomiast zasady liberalne, same w sobie, są szersze od konserwatywnych i zgodniejsze z nauką Chrystusa.
  • Konserwatyzm nie ma do zaoferowania nic poza sterylną obroną status quo.
  • Konserwatyzm (nie mylić z jego imitacyjnym zdziczeniem propagowanym przez Legutkę, Ziemkiewicza i Cejrowskiego) zawiera przekonanie, że należy płacić podatki, że powinny być one progresywne, nawet jeśli zdaniem konserwatysty lepiej, żeby była to progresja łagodna. Że ci, którym się powiodło, i nieudacznicy tworzą jedną wspólnotę polityczną, że państwo jest wartością nadrzędną, ponad radykalnymi estetykami i radykalnymi interesami. Że nie należy być fanatykiem narodu, ale fanatykiem wartości takich jak wolność, sprawiedliwość, życie jednostki i jej prawo do poszukiwania szczęścia.
  • Konserwatyzm nie powinien być partią, lecz normalną postawą każdego przyzwoitego człowieka.
  • Konserwatyzm to miłość skarbów zdobytych przez kulturę wieków. Konserwatyzm to wyciąganie doświadczeń z przeszłości i popieranie tego, co swoją dobroć wykazało, opieranie się na dokonanych doświadczeniach.
  • Po dobrym obiedzie każdy staje się trochę konserwatywny.
  • Nikt nie jest bardziej konserwatywny niż wyznawca awangardy.
  • Patriotyzm nie ma nic wspólnego z konserwatyzmem. Co więcej jest on przeciwieństwem konserwatyzmu, ponieważ oznacza wierność czemuś, co podlega nieustannym przemianom, a mimo to w jakiś mistyczny sposób pozostaje takie samo. Patriotyzm jest pomostem łączącym przeszłość i przyszłość. Żaden prawdziwy rewolucjonista nie był internacjonalistą.
    • Patriotism has nothing to do with Conservatism. It is actually the opposite of Conservatism, since it is a devotion to something that is always changing and yet is felt to be mystically the same. It is the bridge between the future and the past. No real revolutionary has ever been an internationalist. (ang.)
    • Autor: George Orwell, The Lion and the Unicorn: Socialism and the English Genius, 1941.
  • Radykałowie jednego stulecia są konserwatystami następnego. Radykałowie mają nowe pomysły. Kiedy te pomysły się zestarzeją, przejmą je konserwatyści.
  • Republika będzie konserwatywna lub nie będzie jej wcale.
  • Rzecz w tym, że konserwatyzm z natury nie potrafi zaoferować alternatywy dla kierunku, w jakim się rozwijamy. Owszem, może osiągnąć sukces, stawiając opór aktualnym tendencjom i spowalniając niepożądane zmiany, niemniej jednak nie jest w stanie ich powstrzymać, ponieważ nie wskazuje innych możliwości.
  • Konserwatywny oznacza kogoś, kto przez „szum” anomalii i wypadków dostrzega to, co stare i naturalne, i kto tego broni, kto to wspiera i stara się chronić przed tym co tymczasowe i nienormalne. W sferze praw dotyczących człowieka, w tym również nauk społecznych, konserwatysta uznaje rodzinę i gospodarstwo domowe, oparte na własności prywatnej i współpracy we wspólnocie z innymi gospodarstwami, za najbardziej podstawową, naturalną, istotną, najdawniejszą i najbardziej nieodzowną komórkę społeczną. Gospodarstwo rodzinne jest także modelem porządku społecznego w ogóle. W społeczeństwie – podobnie jak w gospodarstwie rodzinnym – wewnątrz wspólnoty rodzin istnieje hierarchia. Są uczniowie, służący i panowie, wasale, rycerze, wodzowie i królowie. Wszyscy oni są połączeni w jeden misterny i skomplikowany system związków pokrewieństwa, w którym są dzieci, rodzice, księża, biskupi, kardynałowie, patriarchowie lub papieże, a wreszcie i sam transcendentny Bóg. Jeśli konserwatyści czegoś bronią, to rodziny, hierarchii społecznej i autorytetów w sferze materialnej i duchowo-intelektualnej, opartych na więzi rodzinnej oraz związkach pokrewieństwa.
  • System państwowych ubezpieczeń w połączeniu z jeszcze starszym systemem przymusowego szkolnictwa publicznego, w zasadniczy sposób podważa instytucję rodziny i osobistej odpowiedzialności. Zakres i horyzont czasowy osobistego zabezpieczenia zmniejsza się a wartość małżeństwa, rodziny, dzieci i związków z krewnymi obniża się, ponieważ jednostka czuje się zwolniona z obowiązku zapewnienia sobie dochodów, dbania o zdrowie, bezpieczeństwo, zgromadzenie środków do życia na starość i zapewnienia edukacji na dzieciom. Nagradzane są nieodpowiedzialność, krótkowzroczność, niedbalstwo, choroby a odpowiedzialność, dalekowzroczność, staranność, zdrowie i konserwatyzm są karane.
  • System przymusowych ubezpieczeń emerytalnych, który ma zapewnić utrzymanie osobom starszym z podatków na osoby zarabiające (ludzi młodych) ma szczególnie szkodliwy wpływ na więzi między rodzicami, dziadkami i dziećmi. Osoby w podeszłym wieku nie potrzebują już pomocy swoich dzieci, jeśli nie zgromadziły środków na starość a młodzi (którzy mają mniej zgromadzonego bogactwa) muszą utrzymywać starych (którzy w normalnych warunkach dysponują większymi rezerwami środków) zamiast odwrotnie – tak jak zwykle w rodzinie. Oprócz tego więc, że ludzie decydują się na posiadanie mniejszej liczby dzieci – co potwierdza fakt, że od wprowadzenia nowoczesnej polityki bezpieczeństwa socjalnego wskaźnik urodzeń spadł o połowę, zmniejszył się także szacunek, którym młodzież tradycyjnie darzyła osoby starsze. Nasiliły się też zjawiska wskazujące na rozpad i nieprawidłowe funkcjonowanie rodziny: liczba rozwodów, nieślubnych dzieci, rodziców wychowujących samotnie dzieci, osób samotnych, aborcji, a także przypadków znęcania się nad dziećmi, przypadków złego traktowania rodziców i współmałżonka, życia według alternatywnych wzorców.
  • Wierzyć konserwatysta powinien w Pana Boga, ale jak zaczyna wierzyć w idealne porządki państwowe, to coś złego się dzieje z tym jego konserwatyzmem.
    • Autor: Wiesław Walendziak
    • Źródło: rozmowa ze Sławomirem Sierakowskim, „Krytyka Polityczna” nr 22/2010
  • Zarówno konserwatyzm wyżywający się na mniejszościach, jak i ekonomiczny liberalizm, tak naprawdę reprezentują jedno: kult siły. Bronią jednych jest ksenofobia i szczucie na słabszych, drudzy wykorzystują przewagę wynikającą z wypchanych portfeli. Zarówno Balcerowicz, jak i narodowcy wyznają zasadę: śmierć frajerom. My chcemy równości i szacunku dla wszystkich.

Zobacz też

[edytuj]
Zobacz zbiór multimediów na Wikimedia Commons:
Konserwatyzm
Wikisłownik
Wikisłownik
 Zobacz też hasło konserwatyzm w Wikisłowniku
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Konserwatyzm&oldid=566834”